"Matka sułtanów" jest całkiem przyzwoitą powieścią historyczną, którą dobrze mi się czytało. Nie podoba mi się jednak to, że poza początkiem i ostatnimi stronami postać sułtanki Kösem traktowana jest tutaj jako tło, a nie główna bohaterka. Mankamentem jest też fakt, że dopiero od połowy książki przedstawiona jest jako pozbawiona skrupułów władczyni, która jest zdolna poświęcić życie swoich synów, po to, by utrzymać władzę.

Zaletą tej książki jest za to ukazanie przez autora w najdrobniejszych szczegółach sytuacji społeczno-politycznej Imperium Osmańskiego, które w XVII w. pogrążało się w kryzysie i było areną nieustannych walk o wpływy. Ponadto autor mocno skupił się też na przedstawieniu dworu osmańskiego, jako miejsca przesiąkniętego korupcją, krwią oraz intrygami.

Ogólnie mówiąc. Warto sięgnąć po tę powieść. Mimo kilku mankamentów nie uważam czasu poświęconego na jej czytanie za stracony.

"Matka sułtanów" jest całkiem przyzwoitą powieścią historyczną, którą dobrze mi się czytało. Nie podoba mi się jednak to, że poza początkiem i ostatnimi stronami postać sułtanki Kösem traktowana jest tutaj jako tło, a nie główna bohaterka. Mankamentem jest też fakt, że dopiero od połowy książki przedstawiona jest jako pozbawiona skrupułów władczyni, która jest zdolna...

Na minus dużo polityki i pobocznych postaci, za mało sułtanki Kosem, życia w haremie i ogólnie tego, jak się zmieniała i dlaczego stała się kobietą tak zachłanną na władzę.
Na plus, autor ujął w powieści dużo faktów, przekazów z czasów Kosem, można dowiedzieć się wiele z historii Osmanów.
Ogólnie książkę dobrze się czytało, ale tak intrygującą kobietę w dziejach świata, można przedstawić dużo ciekawiej, niż jako tło.

Na minus dużo polityki i pobocznych postaci, za mało sułtanki Kosem, życia w haremie i ogólnie tego, jak się zmieniała i dlaczego stała się kobietą tak zachłanną na władzę.
Na plus, autor ujął w powieści dużo faktów, przekazów z czasów Kosem, można dowiedzieć się wiele z historii Osmanów.
Ogólnie książkę dobrze się czytało, ale tak intrygującą kobietę w dziejach świata,...

Sięgając po Matkę sułtanów spodziewałam się ciekawej, barwnej historii o życiu Kösem. Przyznaję, początkowo właśnie to dostałam. Dowiedziałam się, w jakim środowisku dorastała, jak uciekła z małej greckiej wyspy i trafiła do pałacu sułtana. Niestety tuż po śmierci jej męża więcej miejsca w książce poświęcono jej synom niż samej Kösem. Raz na jakiś czas pojawiała się krótka scena z jej udziałem, a przecież to ona miała być główną bohaterką - co sugeruje zarówno tytuł, jak i opis. Poza tym jak dla mnie od tego momentu non stop dzieje się to samo – zmiana prawa, zabijanie poddanych, bunty, czasem jakiś spisek. Do tego często wprowadzane są krótkie, nic nieznaczące wątki o kolejnych postaciach. Może nie byłoby to złe, gdyby autor opisywał losy sułtanów w sposób ciekawszy i starał się stworzyć odpowiednią atmosferę, jednak zamiast tego dostajemy kolejne fakty historyczne obdarte z większych emocji. A ja tego nie kupuję. Wolę, gdy następują jakieś zwroty akcji, gdy bohaterowie coś czują, gdy wiem, co nimi kieruje… gdy nie są zwykłymi, płaskimi postaciami, ale osobami z krwi i kości. Takimi, z którymi mogę dzielić historię. Tutaj niestety tego nie otrzymałam.
Wiem, że niektórym (zwłaszcza fanom powieści historycznych) książka może przypaść do gustu. Mnie ona niestety mocno rozczarowała.

Sięgając po Matkę sułtanów spodziewałam się ciekawej, barwnej historii o życiu Kösem. Przyznaję, początkowo właśnie to dostałam. Dowiedziałam się, w jakim środowisku dorastała, jak uciekła z małej greckiej wyspy i trafiła do pałacu sułtana. Niestety tuż po śmierci jej męża więcej miejsca w książce poświęcono jej synom niż samej Kösem. Raz na jakiś czas pojawiała się krótka...

Przepraszam. Wprawdzie poczucie obowiązku (i wobec siebie i wobec wydawnictw) zawsze każe mi skończyć daną pozycję to czasami są takie momenty, że po prostu "wymiękam", nie daję rady. Zawsze wtedy mam problem z napisaniem recenzji- swojej opinii. jak mogę oceniać coś, czego po prostu nie przeczytałam? Dlatego dziś nie otrzymacie ode mnie oceny, tekst będzie krótki, a ja skupię się na swoich odczuciach.
Na szczęście sytuacja z niedokończeniem książki ma miejsce u mnie stosunkowo rzadko.
Zapytacie- po co więc sięgnęłam po "Matkę sułtanów",. Powodów jest kilka. Po pierwsze zaciekawił mnie temat. Po drugie- trzeba próbować nowych rzeczy. Po trzecie- lubię zmiany. Myślę, że mogę wymieniać jeszcze trochę, ale poprzestańmy na tym.
Mój nowy nabytek czyli czytnik Kindle pokazuje, że poległam po przeczytaniu 40% książki. Niemal połowa. Mogłam odłożyć ją wcześniej, ale myślę, że i gdybym naprawdę chciała to bym dała radę i zmusiła się do przeczytania, ale jaki wtedy byłby sens? Z czytania trzeba czerpać radość, a nie się nim męczyć. W imię czego?
Lepiej energię poświęcić na coś innego.
W książce dużo się dzieje. Istnieje tak dużo powiązań, że trudno się w nich połapać. Opowiada o miłości, o życiu codziennym i intrygach.
Czy zdecydujecie się przeczytać "Matkę sułtanów"? Może akurat Wam się spodoba?
Ja już wiem, że to nie mój temat. Ja nawet nie oglądałam "Wspaniałego stulecia"!

Przepraszam. Wprawdzie poczucie obowiązku (i wobec siebie i wobec wydawnictw) zawsze każe mi skończyć daną pozycję to czasami są takie momenty, że po prostu "wymiękam", nie daję rady. Zawsze wtedy mam problem z napisaniem recenzji- swojej opinii. jak mogę oceniać coś, czego po prostu nie przeczytałam? Dlatego dziś nie otrzymacie ode mnie oceny, tekst będzie krótki, a ja...