Szczerze mówiąc liczyłam na coś lepszego. Felietony jak dla mnie to nie felietony, tylko osobisty pamiętnik osoby przebywającej w NYC, opisującej swoje osobiste, przeciętne sprawy. Mimo fajnego wstępu odnośnie Kapcia, była to równia pochyła (w dół).
Naprawdę nie interesują mnie przyjaciele bohaterki, ani ich trywialne problemy, próżniactwo, lenistwo, natomiast interesowało mnie bardziej miasto, to jak ona się w nim odnajduje, jak ocenia swój dom, jak widzi się w NYC jako Polka (przynajmniej z pochodzenia), jej cenne spostrzeżenia itp. Otrzymałam natomiast zwykłe, przeciętne problemy, niektóre napisane z przymrużeniem oka i humorem, który jako jedyny ratuje tę książkę. Nic mnie nie zaskoczyło, nic mnie nie urzekło, niczego tak naprawdę z tej książki nie wyniosłam. Wpisy nie są chronologiczne, więc czasami się gubiłam z kim była, z kim zerwała, kiedy to było itd.

Muszę przyznać, że podchodziłam do tej książki naprawdę z dużym optymizmem i pozytywnym nastawieniem, ale im dłużej czytałam, tym bardziej się nudziłam. Mnóstwo mało istotnych spraw, nieciekawych faktów, nic nie wnoszących historyjek sprawiło, że momentami ziewałam nad tą książką... i mimo pojawiającego się humoru, "Manhattan pod wodą" był dla mnie stratą czasu.

Szczerze mówiąc liczyłam na coś lepszego. Felietony jak dla mnie to nie felietony, tylko osobisty pamiętnik osoby przebywającej w NYC, opisującej swoje osobiste, przeciętne sprawy. Mimo fajnego wstępu odnośnie Kapcia, była to równia pochyła (w dół).
Naprawdę nie interesują mnie przyjaciele bohaterki, ani ich trywialne problemy, próżniactwo, lenistwo, natomiast interesowało...