„Umyj, uczesz psa, psem jest i psem pozostanie”
- tyczy się to również wilków. Nieważne jak bardzo chcielibyśmy jakiejś mistycznej więzi i porozumienia ponad gatunkowego, wilk to wilk. Autorka przedstawia wydarzenia, których sama była świadkiem, ale w moim odczuciu bardzo je upiększa. Inteligencja, empatia i życiowa mądrość wilków to fakt, który dostrzegamy też u ich krewniaków-psów. W książce jednak te cechy są wręcz przerysowane, wilkowi nic przypadkiem się nie udaje, on wszystko wykalkulował i dogłębnie przeanalizował. Ich relacje również są przemyślane i wiążą się ze świadomością skutków np.wychowywanie szczeniąt. Zgaduje, że autorka jest zapewne feministką co naprawdę bardzo czuć i to tym typem feminizmu, który zahacza o ustawienie mężczyzn jako gorszych i mniej wartościowych ludzi. Piękna bajeczka o karmieniu wilcząt piersią nie ma najmniejszego sensu, o potwierdzeniu w faktach nie wspominając. O wiele bardziej prawdopodobna byłaby współpraca myśliwych, która to była rolą mężczyzn. Dobrym przykładem są tu delfiny z okolic Laguny w stanie Santa Catarina w Brazylii, które współpracują z rybakami przy połowach. Wilki i ludzie mogli przyłączać się do polowania tych drugich, by potem odgonić konkurenta od zdobyczy. Z czasem jednak obu gatunkom bardziej opłacała się współpraca. Stereotyp, że kot jest bardziej żeński, a pies męski nie wzięła się znikąd, psy towarzyszyły głównie mężczyznom. Polecam zapoznać się z książką Wilki Adama Wajraka, który opisuję jak w stosunku do człowieka zachowywał się oswojony wilki. Książkę pana Wajraka polecam jako bardziej rzeczową i bardziej realną wizję zwierząt. Wilk przez lata był demonizowany i dobrze, że ktoś próbuję go odczarować, ale owa książka może zrobić więcej szkody niż pożytku. Jedni po konfrontacji opisu z książki z rzeczywistością zniechęcą się do wilków, a drudzy mogą skończyć jak Timothy Treadwell.

A i jeszcze przypomniał mi się ten fragment mający dowodzić, że kobiety i wilki łączy jakaś tam więź. Kiedy gdzieś pojawia się wilki to kobiety staja w ich obronie, a mężczyźni zaraz łapią za broń. Autorka przytoczyła jednocześnie kilka przykładów wilczych walk o terytorium jak dla mnie mężczyźni bliżej tu do wilków niż kobietom.

„Umyj, uczesz psa, psem jest i psem pozostanie”
- tyczy się to również wilków. Nieważne jak bardzo chcielibyśmy jakiejś mistycznej więzi i porozumienia ponad gatunkowego, wilk to wilk. Autorka przedstawia wydarzenia, których sama była świadkiem, ale w moim odczuciu bardzo je upiększa. Inteligencja, empatia i życiowa mądrość wilków to fakt, który dostrzegamy też u ich...