Łowcy należeli do wczesnych dzieł Curwooda (1908/9), zapowiedzianego dalszego ciągu nie zrobił, choć przez następne 20 lat zdążył napisać około 30 książek.
Mieli to być „Łowcy przygód” co wynika z ostatniego rozdziału „Łowców złota”:
„— Ale przygód też nie zabraknie? — pytała Minnetaki z niepokojem.
— Przygód będzie mnóstwo — zapewnił Rod poważniejąc nagle — To będzie najciekawsza ze wszystkich naszych wypraw.”
Przeczytałam zaraz po części drugiej, w długie zimowe wieczory widziałam oczyma wyobraźni jak „Rod stanął jak wryty i odwrócił się gwałtownie, jednym rzutem podnosząc fuzję do ramienia. Lecz zamiast spodziewanej zwierzyny zobaczył tylko małą wiewiórkę, śmigającą niby strzała po burym podłożu leśnym. Zamiatając ziemię puszystym ogonem, rude zwierzątko śpieszyło co tchu do najbliższego drzewa.” zaś „Słońce (...) wytoczyło się już na krawędź boru i przezierając przez najwyższe czuby niby płomień jaskrawy, sypało złoty blask na cały krajobraz.”

Trzecia część jest bardzo udaną kontynuacją, co wygląda na zupełny wyjątek od kontynuacji (może tylko mowa Mukiego wymagałaby dopracowania, gdyż brzmi zbyt zrozumiale, u Curwooda Muki mówił urywkami zdań, chociaż mniejsza o to).
Zatem w rok po części drugiej (rok 1909, jak wynika z rozdziału 19 od 1890 upłynęło 19 lat), jak to zapowiadał jej koniec, trzej Łowcy wyruszają znowu, tym razem z Minnetaki i starszą Indianką Mballą.
Rodryg znów poznaje dziwy przyrody, ucząc się dużo od Wabigoona i jego siostry, którą uwielbia, a ona odwzajemnia to uczucie.
Chcąc jej zaimponować (niepotrzebnie zresztą) spróbował zapolować na karibu i jak na greenhorna przystało ścigając zwierzę o mało nie utonął w bagnie. Z którego wydostał się o własnych siłach.
Minnetaki zaś spotkała niedźwiedzicę grizzly. Uciekając przed nią, została uwięziona w skalnym korytarzu, skąd uratował ją nieznajomy Indianin, trochę od niej starszy, wielki przyjaciel zwierząt i w ogóle. Żyje samotnie w jaskini, w towarzystwie wielkiego psa i sowy. Z jakiego jest plemienia, nie chce ujawnić, mówi jedynie „To nasze strony.” W tamtych okolicach koczują Woongowie, jednak wygląda zupełnie inaczej niż oni, bowiem „Woongowie są bardzo brzydcy”.
Zagadka tożsamości będzie rozwiązana, choć Minnetaki powinna była na to wpaść od razu.
Zakończenie bardzo udane mym zdaniem. Zachęcam do przeczytania.

Łowcy należeli do wczesnych dzieł Curwooda (1908/9), zapowiedzianego dalszego ciągu nie zrobił, choć przez następne 20 lat zdążył napisać około 30 książek.
Mieli to być „Łowcy przygód” co wynika z ostatniego rozdziału „Łowców złota”:
„— Ale przygód też nie zabraknie? — pytała Minnetaki z niepokojem.
— Przygód będzie mnóstwo — zapewnił Rod poważniejąc nagle — To będzie...