Robert Louis Stevenson to autor w którego dorobku znalazło się łącznie kilkadziesiąt pozycji wśród których znalazły się między innymi powieści podróżnicze, przygodowe, a nawet kryminalne lub grozy. ""Czarna Strzała" to pozycja, która należy do tej drugiej grupy.

Co do technicznej strony samej książki (piszę o wydaniu z 1987 roku Wydawnictwa "Iskry") to rewelacji nie ma. Przeciętna okładka (wyjście z lasu na zdjęciu),mała czcionka, stanowiąca wyzwanie dla czytającego a oprócz tego mocno ściśnięte marginesy, męczące wzrok.

Wydarzenia zawarte w powieści mają miejsce w XV wieku w Anglii w czasie , Wojny "Dwóch Róż". Zwalczające się stronnictwa Lancasterów i Yorków w walce o tron. W tle jak to zwykle bywa - główny bohater, który musi dokonać wyboru. Oczywiście jest też , zajmujący sporo miejsca wątek miłosny.

Akcja wartka - do tego stopnia że czasem trudno się zorientować kto, co i dlaczego. Struktura książki podzielona na krótkie rozdziały. W mojej opinii język książki średnio dopasowany do gatunku - sztuczne, często górnolotne dialogi bardziej przypominające role odgrywane w teatrze. Opisy skromne, mające niewielką wartość poznawczą.

Bohaterowie mało realistyczni, irytujący, sztuczni, jakby siłą wkomponowani w realia epoki.

Wartka akcja, która powinna być atutem książki, tutaj nie jest. Wydarzenia i bohaterowie nagle się pojawiają i nagle znikają. Moim zdaniem autorowi wyraźnie zabrakło płynności w przejściu między poszczególnymi sytuacjami. - oczywiście zachowując określoną strukturę.

Czas który wybrał autor na swoją powieść (Anglia XV w.) - znakomity. Niestety według mnie ten potencjał absolutnie nie został wykorzystany.

Po pierwsze bardzo ciężko czytało się tą książkę i to nie tylko ze względu na mały tekst czy marginesy, ale przede wszystkim ze względu na styl pisania powieści niedopasowany zupełnie do mrocznych czasów średniowiecza. Styl bardziej przypominał zabawy w lesie i zabawę w chowanego lub podchody (oczywiście biorę pod uwagę że to książka dla młodzieży).

Po drugie powieść w żaden sposób nie była inspirująca i nie zmuszała do jakiś głębszych refleksji - płytkie mechaniczne dialogi temu nie sprzyjały - opisy tym bardziej.

Po trzecie mało wiarygodni bohaterowie.

Po czwarte bardzo przewidywalne zakończenie.

Książka zdecydowanie nie spełniła moich oczekiwań. Nawet jak na powieść przygodową była słaba i ciężko porównywać ją z "Robin Hoodem" co wielu próbuje robić. Moja subiektywna ocena: 4/10.

Robert Louis Stevenson to autor w którego dorobku znalazło się łącznie kilkadziesiąt pozycji wśród których znalazły się między innymi powieści podróżnicze, przygodowe, a nawet kryminalne lub grozy. ""Czarna Strzała" to pozycja, która należy do tej drugiej grupy.

Co do technicznej strony samej książki (piszę o wydaniu z 1987 roku Wydawnictwa "Iskry") to rewelacji nie ma....

Wspaniała książka przygodowa. Klimatem przypomina starego, poczciwego "Robin Hooda". Akcja bardzo dynamiczna, trzymająca w napięciu. Cały czas coś się dzieje...
Wątek miłosny sympatyczny, choć trochę naiwny. Zupełne odmienny od współczesnych ujęć tematu.
Powieść wpadła mi w ręce przez przypadek, ale już teraz wiem, że nie jest to moja ostatnia, pełna emocji podróż w krainę wyobraźni wraz z panem Stevensonem ;) Szczerze polecam.

Wspaniała książka przygodowa. Klimatem przypomina starego, poczciwego "Robin Hooda". Akcja bardzo dynamiczna, trzymająca w napięciu. Cały czas coś się dzieje...
Wątek miłosny sympatyczny, choć trochę naiwny. Zupełne odmienny od współczesnych ujęć tematu.
Powieść wpadła mi w ręce przez przypadek, ale już teraz wiem, że nie jest to moja ostatnia, pełna emocji podróż w krainę...

Bardzo ciekawa książka, której autor zabiera czytelnika w świat rycerzy, leśnych infamisów, krwawych bitew, niebezpiecznych przygód, dworskich romansów i bezwzględnych walk o władzę. Chociaż czasy te przeminęły bezpowrotnie i zgasła epoka warownych zamków, potyczek w dziewiczych matecznikach przyrody, skąpanych we krwi pól bitewnych, osnutych kurzem i zapachem śmierci, dokonana przez Stevensona została wiarygodna i pasjonująca rekonstrukcja obrazu przeszłości. W sferze imaginacji odbiorców rozgrywa pisarz dynamiczne, gwałtowne i realistyczne batalie, których szał bitewny, szczęk broni, wojenny krzyk ludzi niemal rozbrzmiewają z przejmującym gniewem i trwogą wewnątrz naszych myśli, przenosi nas w mroczne i tajemnicze gęstwiny - siedlisko społecznych wyrzutków, powołuje wreszcie niezmiernie ludzkich bohaterów, los jakich złączony został nierozerwalnie z powikłanymi i złożonymi uwarunkowaniami dziejów średniowiecznej Anglii.
Wojna Dwóch Róż, czyli trzydziestoletni, trwający w latach 1453-1483, konflikt zwaśnionych gałęzi władającej Anglią od 1154 roku dynastii Plantagenetów - Yorków i Lancasterów o prawa do tronu, stanowi jedynie tło historyczne dla ekspozycji obszernego panopticum ludzkich motywacji, ambiwalentnych postaw oraz paradoksów. U Stevensona wszystkie konceptualizacje aktorów epoki ulegają całkowitej inwersji - rycerze są krzywoprzysiężcami, klerycy - zdrajcami partycypującymi w zbrodni, romantyczni banici przedstawieni zostali, jako szelmy i pospolici łajdacy pokroju zdeprawowanych szlachciców, którzy za wspaniałomyślnymi frazesami ukrywają partykularny interes i osobistą wendettę. Autor unika lirycznej mitologii średniowiecza oraz zabiegów idealizacji. Żaden z animowanych przez niego bohaterów nie jest wolny od błędów, słabości, lub haniebnych czynów. W rozmaitych okolicznościach ulegają oni popędom i frenetycznym afektom, brzemiennym w późniejsze żal i wstyd, wszelako niektórzy spośród nich, nawet po najgorszych zbrodniach, wbrew zaciekłej nienawiści, zachowują zdolność szlachetnego postępowania. Osobliwie w pełnym perypetii procesie tranzycji głównego protagonisty, Richarda Sheltona, z beztroskiego młokosa w dojrzałego, świadomego konsekwencji swych działań rycerza, uwypuklone zostały skomplikowane i przewrotne ludzkie losy, mnogie w upadki oraz pomyłki, lecz uwieńczone natchnionym godnością przebaczeniem, które, choć stanowi pewne zadośćuczynienie za dawne winy, nie cofnie nigdy wyrządzonego zła.
Wiarygodność świata przedstawionego u Stevensona wynika z koherentnej syntezy rozmaitych gatunków literackich - opowieści przygodowej, realizmu historycznego, poematu rycerskiego i powieści pikarejskiej. Z opisami losów postaci oraz wydarzeń, będących ich udziałem zintegrowane zostały rozmaite impresjonistyczne sceny rodzajowe angielskich wiosek, warownych kasztelów i dionizyjskich potyczek, a także bukoliczne pejzaże przecinanych strumykami, bogatych w zwierzynę dziewiczych ostępów leśnych, konstytuujące złożone tło topograficzne utworu. Niepowetowanie z wyrafinowaną wartością utworu koresponduje również jakość translacji, autorstwa Jana Tadeusza Dehnela, tłumacza m.in. Agaty Christie, Marka Twaina i Karola Dickensa, przez którego odtworzony z weryzmem został tak istotny klimat obyczajowy epoki.
Polecam wszystkim zainteresowanym burzliwym i powikłanym okresem średniowiecza oraz historyczną powieścią przygodową.

Bardzo ciekawa książka, której autor zabiera czytelnika w świat rycerzy, leśnych infamisów, krwawych bitew, niebezpiecznych przygód, dworskich romansów i bezwzględnych walk o władzę. Chociaż czasy te przeminęły bezpowrotnie i zgasła epoka warownych zamków, potyczek w dziewiczych matecznikach przyrody, skąpanych we krwi pól bitewnych, osnutych kurzem i zapachem śmierci,...

Super przygodowa książka.

Super przygodowa książka.