Powieść historyczna - w zasadzie bardziej historyczna niż powieść, bo autor-mediewista niesłychanie drobiazgowo odtwarza wszelkie szczegóły znane ze źródeł, począwszy od intryg tabunów książąt litewskich, a skończywszy na tym, ile Jadwiga zapłaciła pisarzom. Suchawy styl trochę męczy, zwłaszcza w partiach poświęconych ruchom politycznym (chwilami czyta się to jak lekko fabularyzowany podręcznik). Wątek miłosny Jagiełły z Pojatą grzeszy natomiast sentymentalnym schematyzmem popłuczyn po romantyzmie. Znacznie ciekawiej robi się w drugiej i trzeciej części, w której Kuczyński poświęca więcej miejsca osamotnieniu Jadwigi i jej sposobom na radzenie sobie z mało szczęśliwym życiem. Znakomity jest także opis oblężenia Wilna przez Witolda sprzymierzonego z Krzyżakami. Przede wszystkim ze względu na wiedzę autora książka jest wyjątkowo interesująca poznawczo. Kto chce się dowiedzieć więcej o okolicznościach ślubu Jagiełły z Jadwigą i ich epoce, sporo na tej powieści skorzysta.

Powieść historyczna - w zasadzie bardziej historyczna niż powieść, bo autor-mediewista niesłychanie drobiazgowo odtwarza wszelkie szczegóły znane ze źródeł, począwszy od intryg tabunów książąt litewskich, a skończywszy na tym, ile Jadwiga zapłaciła pisarzom. Suchawy styl trochę męczy, zwłaszcza w partiach poświęconych ruchom politycznym (chwilami czyta się to jak lekko...