Świetna książka. Czyta się ją lekko. Tematyka bardzo dobre i zgrabnie zaprezentowane postacie, oraz ich ludzkie dylematy.

Świetna książka. Czyta się ją lekko. Tematyka bardzo dobre i zgrabnie zaprezentowane postacie, oraz ich ludzkie dylematy.

Czytałem tę książkę dawno temu, ale do dzisiaj pamietam jaki wywarła na mnie wpływ. Nie jest to powieść dla każdego. Ten utwór to oskarżenie autora wobec wszystkich, którzy dla własnych celów, namiętności i słabosci niszczą i psują zdobycze cywilizacji. Nie trzeba być geniuszem, żeby zrozumieć, że ta powieść jest o każdym z nas.

Czytałem tę książkę dawno temu, ale do dzisiaj pamietam jaki wywarła na mnie wpływ. Nie jest to powieść dla każdego. Ten utwór to oskarżenie autora wobec wszystkich, którzy dla własnych celów, namiętności i słabosci niszczą i psują zdobycze cywilizacji. Nie trzeba być geniuszem, żeby zrozumieć, że ta powieść jest o każdym z nas.

Czytając tę powieść nie sposób uciec od porównań z Sienkiewiczowskim „Quo vadis” - ten sam czas powstania obydwu utworów, ta sama sceneria i tematyka: epoka cesarstwa rzymskiego oraz wczesne chrześcijaństwo. Po lekturze obydwu nie mam jednak wątpliwości, dlaczego dzieło Henryka Sienkiewicza zdobyło międzynarodową sławę, a powieść Teodora Jeske-Choińskiego została zapomniana. Po prostu, „Quo vadis” prezentuje zdecydowanie wyższe walory literackie. Sceneria podobna, wiodące motywy również: obrazy z życia zepsutych elit rzymskich, prostota i wyższość moralna wczesnych chrześcijan, sceny męczeństwa na arenach amfiteatrów, wątki romantyczne. U Sienkiewicza epickie przedstawienie pożaru Rzymu, u Jeske-Choińskiego rozbudowana batalistyka. Obydwa utwory prezentują podejście prochrześcijańskie, stronnicze i dydaktyczne, co jest zresztą zrozumiałe, ale Sienkiewicz czyni to ze sporym wdziękiem, podczas gdy Jeske-Choiński „łopatologicznie” - obszerne ustępy wychwalające chrześcijaństwo i samych chrześcijan (nagromadzone w dodatku na sąsiednich stronach) stają się po prostu niestrawne. Pod względem czysto literackim trzeba też zwrócić uwagę na jednowymiarowość postaci, które są zazwyczaj albo krystalicznie pozytywne, albo odrażające. Brakuje tutaj zniuansowania i kreacji na miarę Sienkiewiczowskiego Petroniusza. Poszczególne wątki fabularne również nie zostały wykorzystane w odpowiednio dramatyczny sposób, wiele z nich Autor zamyka jak gdyby od niechcenia, często z małym prawdopodobieństwem psychologicznym. W tekście trafia się nadto sporo anachronizmów i błędów rzeczowych, może drugorzędnych, ale zauważalnych (np. bohaterowie posługują się papierem jako materiałem piśmiennym). W sumie, można przeczytać jako swego rodzaju ciekawostkę i punkt odniesienia wobec „Quo vadis”, ale niewiele więcej.

Czytając tę powieść nie sposób uciec od porównań z Sienkiewiczowskim „Quo vadis” - ten sam czas powstania obydwu utworów, ta sama sceneria i tematyka: epoka cesarstwa rzymskiego oraz wczesne chrześcijaństwo. Po lekturze obydwu nie mam jednak wątpliwości, dlaczego dzieło Henryka Sienkiewicza zdobyło międzynarodową sławę, a powieść Teodora Jeske-Choińskiego została...

Niestety ta powieść historyczna jest aktualna.

Niestety ta powieść historyczna jest aktualna.

Ta książka jest genialna! Gorąco polecam! Bardzo ciekawy temat, bardzo dobrze opisany!

Ta książka jest genialna! Gorąco polecam! Bardzo ciekawy temat, bardzo dobrze opisany!

Ta powieść historyczna to zapomniana perełka polskiej literatury, jest ona doskonałym świadectwem upadku cywilizacji i jego przyczyny. Jest także całkowicie aktualna jeżeli spojrzymy na dzisiejszy nihilizm i sceptycyzm wobec wartości, które ukształtowały naszą cywilizację. Polecam każdemu fanowi historii i nie tylko. Powieść opowiada o demoralizacji obyczajów w Rzymie za czasów Marka Aureliusza, cesarza-filozofa. "Gasnące słońce" i inne powieści Teodora Jeske-Choińskiego były zakazane w PRL i poddane niezwłocznemu wycofaniu z bibliotek. Przed wojną ten autor był znany na równi z Sienkiewiczem a jego powieści np. "Tiara i korona" były obowiązkowymi lekturami szkolnymi. "Gasnące słońce" zostało przetłumaczone na wiele języków.

Ta powieść historyczna to zapomniana perełka polskiej literatury, jest ona doskonałym świadectwem upadku cywilizacji i jego przyczyny. Jest także całkowicie aktualna jeżeli spojrzymy na dzisiejszy nihilizm i sceptycyzm wobec wartości, które ukształtowały naszą cywilizację. Polecam każdemu fanowi historii i nie tylko. Powieść opowiada o demoralizacji obyczajów w Rzymie za...

2005

2005