Jesień 1944. Stary gazda Bugala-Vahan wraz z rodziną mieszka w małej górskiej osadzie. W lasach słychać strzały, na niebie huczą samoloty, a nocami gdzieś po górach płoną wysokie ognie. Wojna ma się już ku końcowi, ale do tej krainy nie zawitała jeszcze w pełnej odsłonie. Ludzie nie wiedzą co to partyzant, a co Niemiec. Marcin, syn Bugali,odnajduje w lesie ranną dziewczynę w dziwnym stroju, zabiera ją ze sobą do domu. Kilka dni później pojawiają się u nich niemieccy żołnierze.

To jest jedna z książek odratowanych z domu mojej babci, tuż po jej śmierci. Nie wiem ile ma lat, na okładce widnieje jedynie data wykonania: grudzień 1949. Wydawnictwo Ludowe w przekładzie Antoniego Brosza. Książka wyglądem nasuwa skojarzenie jakby sama brała udział w wydarzeniach które opisuje. Nie jest wprawdzie podarta, ale ma pożółkłe strony, wypłowiałą okładkę z przetartymi rogami. Pachnie kurzem i starym papierem. Przeszła przez ręce wielu czytelników. Mam tylko nadzieję, że nie będę ostatnim.

Jesień 1944. Stary gazda Bugala-Vahan wraz z rodziną mieszka w małej górskiej osadzie. W lasach słychać strzały, na niebie huczą samoloty, a nocami gdzieś po górach płoną wysokie ognie. Wojna ma się już ku końcowi, ale do tej krainy nie zawitała jeszcze w pełnej odsłonie. Ludzie nie wiedzą co to partyzant, a co Niemiec. Marcin, syn Bugali,odnajduje w lesie ranną dziewczynę...