Nigdy nie sądziłam, że jakakolwiek książka kucharska mogłaby wylądować w dziale Złych jak Szatan, ale dla tego czegoś powinna zrobić wyjątek.

Zacznijmy od tego, że nie rozumiem, jak można wycierać sobie buźkę ekologią, a swoje przepisy wydawać na solidnym, lśniącym, kredowym papierze, który nawet nie nadaje się na makulaturę. Oprawa taka, jakbyśmy co najmniej mieli zrobić z "Kuchni wegańskiej" swoją biblię, a nie korzystać z niej w kuchni.
Żeby tu jeszcze było z czego korzystać! Same słodkie śniadania i desery, banan, chia, mleko kokosowe i syrop z agawy (bleh! nie ma syropu klonowego?), ale potraw na obiad (nie liczę tu zup) tyle co nic.
Książka dla wegan, która ma przekonać nie-wegan, żeby zacząć jeść rośliny, bo tak jest zdrowiej, po czym zestaw przepisów, które ociekają cukrem, białka tyle, co kot napłakał i ani słowa o zdrowych tłuszczach lub zbilansowanej diecie. Serio?

PS. Ten drogi i niepraktyczny cud znalazłam niedawno w bardzo mocno przecenionej księgarni. Nie prościej było się najpierw zastanowić, po co to w ogóle wydawać, zamiast niszczyć lasy?

Nigdy nie sądziłam, że jakakolwiek książka kucharska mogłaby wylądować w dziale Złych jak Szatan, ale dla tego czegoś powinna zrobić wyjątek.

Zacznijmy od tego, że nie rozumiem, jak można wycierać sobie buźkę ekologią, a swoje przepisy wydawać na solidnym, lśniącym, kredowym papierze, który nawet nie nadaje się na makulaturę. Oprawa taka, jakbyśmy co najmniej mieli zrobić...