"Heroes don’t always wear capes, badges, or uniforms.
Sometimes, they support those who do."

Piękna, prawdziwa... tak bardzo mi bliska, pod wieloma względami. Nie było chwili, by nostalgia i osobiste doświadczenia nie powracały do mnie jak bumerang podczas czytania "In the Stillness".

Historia zaczyna się dość depresyjnie, poznajemy Natalie, która już od pierwszych stron wręcz kipi nieszczęściem, do tego stopnia, że ledwo sie powstrzymywałam, by nie rzucić nią w kąt, bo nie tego szukałam. Od początku czułam do niej niechęć, wyobrażałam ją sobie jako zadufaną w sobie kobietę, której największym błędem było urodzenie dzieci - czego jako matka z wyboru kompletnie nie rozumiem. Potem jednak autorka przez pierwszą część ksiązki rewelacyjnie miesza teraźniejszość z przeszłością dziewczyny, dzięki czemu dokładnie poznajemy ją, jej męża Ericka, jak się poznali i dlaczego tych dwoje tak kiepsko się dobrało... poznajemy relację głównej bohaterki z rodzicami, jej najlepszą przyjaciółką i kim jest Ryker... Jej cierpienie i trudności z radzenem sobie w ciężkich sytuacjach - to wszystko tworzy brutalną i bolesną historię kobiety, która chciałaby być szczęśliwa.

Gorąco polecam czytelnikom, którzy szukają w książkach czegoś więcej - ta powieść ma niesamowitą głębię, która potrafi zalać serce szczerymi emocjami.

"Heroes don’t always wear capes, badges, or uniforms.
Sometimes, they support those who do."

Piękna, prawdziwa... tak bardzo mi bliska, pod wieloma względami. Nie było chwili, by nostalgia i osobiste doświadczenia nie powracały do mnie jak bumerang podczas czytania "In the Stillness".

Historia zaczyna się dość depresyjnie, poznajemy Natalie, która już od pierwszych...