Jezusie i wszyscy święci, co za pierdoły.

Wybaczcie, ale... co to ma być? 50 stron i tego dalej się nie da czytać, takie banialuki.

Koncept może i ciekawy. Wstępnie. Ale tu nic się kupy nie trzyma. Kompletnie nic. Szczątki iPhone'a w głowie - ok, ale jak dokładnie mogło się to znaleźć w środku nie rozwalając przy tym całej głowy? Autor sobie wymyślił, że spadający telefon dostał się do głowy przez skrzydlaka/pteriona w czaszce - zacznijmy może od tego, że jest to miejsce przy skroni, czyli tam tym miękkim kółeczku. I nie rozwalił przy tym całej czaszki! No magia. Bohater pewnie w górę patrzył bokiem na dodatek żeby ten telefon łatwiej dostał się do środka - ale i tak zrobił to jakoś magicznie. I nie uszkodził mózgu! Szkoda, że jak ktoś dostanie kijem w skroń to istnieje duże prawdopodobieństwo, że mózg zostanie uszkodzony albo ofiara umrze. A kości czaszki są w kiepskim stanie. No ale bohater jest magiczny i przyjmuje na łeb zrzut telefonu z 30 pięter. A jego rekonwalescencja trwa.. kilka tygodni? Mniej? Wow!

Kolejna sprawa. Telefon nie rozbija się na malutkie części spadając z 30 piętra. iPhone XS przy upadku z 20 pięter tylko się otworzy i potrzaska się ekran. Ale procesor z niego nie wyleci. Musiałby chyba wybuchnąć.

Jeszcze jedna sprawa. Bohater słyszy głos z 30stego piętra - jeszcze widzi typa. 30 pięter to będzie jakieś 130 metrów w górę. Chyba ktoś kto rzucił tym telefonem musiał być jakimś mega super żołnierzem z umiejętnością celowania 20000% i darł się przez megafon. A główny bohater miał zoom w oczach.

Przy 50tej stronie bohater robi uwaga - zdjęcie! I wysyła sobie na maila. Nie ma słów żebym mogła opisać te bzdury. Dalej tego nie czytam, bo to nawet na komedię się nie nadaje.

Ciekawi mnie jednak co autor wymyślił dalej: jaka część tego iPhone'a wpadła do głowy? Bo opisuje, że kawałki czy tam fragment, którego rzekomo nie da się wydostać. To wygląda jakby nawet nie zrobił najmniejszego researchu żeby dowiedzieć się z jakich części składa się telefon (ba, żadnego researchu w żadnym kierunku nie zrobił). Procesor ma wielkość 7x7mm i nawet jak będzie miał lekką dziurę nie będzie działał. Jak mniemam mózg miał go magicznie naprawić? Po tym jak rzekomo rozleciał się na kawałeczki?

Tekst i forma w jakiej relacjonowane są wydarzenia też pozostawia wiele do życzenia.

Może ta książka byłaby dobra tak dla 12latków max. No ale jest napływ wulgaryzmów które są bez sensu i średnio na miejscu. Ewentualnie mogłaby posłużyć jako wstęp do fantastyki - dla mega laików, którzy nie mieli styczności z gatunkiem.

Dla pasjonatów fantastyki, sci-fi, cyberpunk i innych: nie sięgajcie po tą książkę bo się załamiecie. Witki opadają.

Jezusie i wszyscy święci, co za pierdoły.

Wybaczcie, ale... co to ma być? 50 stron i tego dalej się nie da czytać, takie banialuki.

Koncept może i ciekawy. Wstępnie. Ale tu nic się kupy nie trzyma. Kompletnie nic. Szczątki iPhone'a w głowie - ok, ale jak dokładnie mogło się to znaleźć w środku nie rozwalając przy tym całej głowy? Autor sobie wymyślił, że spadający telefon...