To jedna z tych książek szczeniackich moich lat, do których wracałam z łezką w oku we wspomnieniach, a kiedy ją znów dostałam - tym razem trzy tomy w jednym - spełniło się jedno z moich czytelniczych marzeń o powolnym i mozolnym skompletowaniu książek, do których miałam i nadal mam olbrzymi sentyment. Nawet, jeśli brzydko się zestarzeją.
O dziwo - ta książka nie zestarzała się tak, jak mogłam sądzić. Ot, naiwna, przyjemna historia rodem z fantastyki lat 80tych i 90tych, z happy endem. :)
Mamy więc historię młodziutkiej Talii, dziewczątka, które wychowywane było na niemalże odludziu, pośród surowych ludzi, nagle porwanej przez istotę przypominającą konia... i wciągniętą w wir wydarzeń. Jest magicznie, bywa zabawnie, bywa ponuro. Momentami pewne kwestie są porwane na fali naiwności, a czasem są ponure i przytłaczajace, ale ogólnie, czyta się dobrze, objętość pozycji to żadna przeszkoda. Wręcz przeciwnie, kiedy już zanurzymy się w Świat Heroldów, szybko mijają nam kolejne strony.
To przyjemna, lekka lektura, pozwalająca na chwilę zapomnieć o otaczającym świecie, przypominająca, że kiedyś fantastyka była zupełnie inna, jakaś... lepsza, łatwiejsza, bardziej prosta. bez skomplikowania. Bez wydumania i wszechobecnego, wylewającego się zewsząd seksu.
Bawiłam się setnie. Ot, tyle. Jeśli ktoś tęskni za tamtą literaturą: warto sięgnąć. Choćby z sentymentu.

To jedna z tych książek szczeniackich moich lat, do których wracałam z łezką w oku we wspomnieniach, a kiedy ją znów dostałam - tym razem trzy tomy w jednym - spełniło się jedno z moich czytelniczych marzeń o powolnym i mozolnym skompletowaniu książek, do których miałam i nadal mam olbrzymi sentyment. Nawet, jeśli brzydko się zestarzeją.
O dziwo - ta książka nie zestarzała...