Nowy przekład na język polski znanej powieści, reklamowany jako pierwszy pełny. I nie da się ukryć, że po latach niełatwo jest zauważyć różnice. Na pewno obecne tłumaczenie jest bardziej uwspółcześnione, z polskimi idiomami i frazami stosowanymi współcześnie. Czasami dosadniej zwraca uwagę na to, co poprzedni translator „wygładził” (wątek ojca Dometiosa i nowicjusza Gabriela), zaś dialog narratora z Zorbą o „klasztorze” mędrców jest z kolei bardziej niedopowiedziany, a entuzjazm tytułowego bohatera mniejszy.
Zdaniem autora przedmowy - Iljasa Wrazasa - Ireneusz Kania, inaczej niż Nikos Chadzinikolau, docenił przemyślenia i opisy narratora, nie koncentrując się wyłącznie na samej fabule. Zwykły czytelnik, nie znający języka oryginału, raczej nie dostrzeże różnicy. Za to na pewno zauważy przesłanie powieści. Życie Aleksisa Zorby jest niewątpliwie bardziej pełne i szczęśliwe niż narratora. To, co najważniejsze, rozgrywa się tu i teraz. Piękno i brzydota, dobro i zło, miłość, jej deformacje i nienawiść – to wszystko jest wokół nas. Nie trzeba uciekać od rzeczywistości. Wycofując się nie dajemy nikomu szczęścia – także samemu sobie. Stając się częścią świata – i całego i tego lokalnego – wręcz przeciwnie.
Zorba pochodził do życia aktywnie. Nie przechodził obojętnie obok ludzi i wydarzeń. Umiał stanąć odważnie po stronie dobra, jak i przeprowadzić pewne intrygi ku dobremu, aczkolwiek nie do końca uczciwie, aczkolwiek umiał się do tego przyznać. Inaczej niż Budda, o którym pisał narrator.
Ale Kazantzakis nie idealizuje Grecji kosztem innych kultur. Wioska na południowym wybrzeżu Krety jest pełna malowniczych postaci, które jednak są w stanie dać pokaz zbiorowego okrucieństwa, do zbrodni włącznie. Życie innych i ich mienie niekoniecznie jest szanowaną wartością, a w każdym razie nie dotyczy to wszystkich.
Narrator nie jest przeciwieństwem Zorby – raczej jego dopełnieniem, czy punktem odniesienia. Dzięki niemu uczy się radować prostym jedzeniem, winem, tańcem i kontaktem z ludźmi. A także korzystać z pewnych okazji, które były niepowtarzalne. To również umiejętność radzenia sobie z porażkami, a raczej z tym, co przynosi życie i radości ze szczęścia innych. Zorba to życie i wierność wyznawanym wartościom.
Przeczytane w ramach wyzwania majowego – ponowna lektura już znanej książki.

Nowy przekład na język polski znanej powieści, reklamowany jako pierwszy pełny. I nie da się ukryć, że po latach niełatwo jest zauważyć różnice. Na pewno obecne tłumaczenie jest bardziej uwspółcześnione, z polskimi idiomami i frazami stosowanymi współcześnie. Czasami dosadniej zwraca uwagę na to, co poprzedni translator „wygładził” (wątek ojca Dometiosa i nowicjusza...