Polityką zainteresowałem się mniej więcej w okresie szkoły średniej. Pamiętam moment gdy po raz pierwszy poszedłem na wybory i to poczucie, że mój głos zaczął się liczyć, że od teraz mam na coś wpływ. Dziś wiem, że władza ludu niewiele ma się do rzeczywistości i raczej nie ma większego wpływu na działanie polityków, skoro większość z nich (od lewej do prawej) nie prezentuje sobą żadnych standardów – polecam Wam wpis prof. Magdaleny Środy odnoszący się do słynnych urodzin dziennikarza RMFFM Roberta Mazurka.
Obserwując teatrzyk z udziałem najważniejszych głów państwa, który dociera do nas każdego dnia, utwierdzam się w przekonaniu, że nie ma sensu go śledzić. I choć jestem pewny tego, że polityka zdecydowanie negatywnie wpływa na moje życie, to nie potrafię zrobić sobie od niej wakacji na dłużej.
15 września swoją premierę miał zbiór felietonów Janusza Andermana pt „Golenie frajerów”. Kiedy po raz pierwszy zobaczyłem zapowiedzi tej książki pomyślałem, że tak ciekawa forma publicystyczna jak felieton, nadaje się idealnie do opisania wydarzeń politycznych. Lubię felietony za ich krótką treść, subiektywizm autora i często trafne puenty. To wszystko odnalazłem w „Goleniu frajerów” okraszone satyrą, sarkazmem i inteligentnym żartem.
Autor bazował na faktach i w sposób niezwykle ciekawy obnażył absurdy polityczne IV RP. Woja polsko-polska, której doświadczamy od kilku lat świetnie odbija się w tych publikacjach.
W książce dostało się wielu znanym osobom, głównie tym z prawej strony sceny politycznej oraz mediom sprzyjającym obecnej władzy. Słynąca z ciętego języka i zajadania sałatki na sali sejmowej Krystyna Pawłowicz pojawiała się w niej najczęściej. Czytając felietony i przypominając sobie opisywane w nich wydarzenia, w wielu momentach śmiałem się sam do siebie. Czasem był to śmiech przez łzy i refleksje dotyczące absurdalności pewnych historii. Łapałem się za głowę niedowierzając, że w naszym kraju może dochodzić do tak żenujących sytuacji.
Spotkałem się z opinią, że autor tą publikacją chce wpłynąć na odbiorcę światopoglądowo i uzyskać u niego określone reakcje. Czy to prawda i czy mu się udało? Musicie sprawdzić sami. Po przeczytaniu lektury jedyną sensowną opcją było dla mnie odpalenie utworu zespołu Closterkeller pt „W moim kraju”. Jego słowa idealnie opisują to z czym mamy dzisiaj do czynienia.
„To tu polityka wysysa mózg
To tutaj asa zabija król
Gdy trwa zimna wojna serca i słowa
Coraz mniej miejsca żeby się schować”
Polecam Wam tę i podobne lektury bo dzięki nim polityka staje się bardziej strawna.

Polityką zainteresowałem się mniej więcej w okresie szkoły średniej. Pamiętam moment gdy po raz pierwszy poszedłem na wybory i to poczucie, że mój głos zaczął się liczyć, że od teraz mam na coś wpływ. Dziś wiem, że władza ludu niewiele ma się do rzeczywistości i raczej nie ma większego wpływu na działanie polityków, skoro większość z nich (od lewej do prawej) nie prezentuje...