Dawno już mi się nie zdarzyło, że przeczytałam książkę w jeden dzień. Jednak "Franco" sprawił, że ta niedziela była bardzo produktywna czytelniczo.

Co prawda, tej książce daleko do "Promyczka" czy nawet do "Gusa", to jednak nie mogę ukrywać, że bardzo wciągnęłam się w lekturę.

Franco i Gemma to świetne postaci, które bardzo polubiłam. Choć zaczęłam z dystansem podchodzić do relacji, które rozwijają się stanowczo zbyt szybko, w tym ich przypadku nawet aż tak bardzo mi nie przeszkadzało. Zwłaszcza, jak później ich znajomość nabrała już naturalniejszego tempa. Między tymi postaciami ogromna chemia i wyjątkowa więź, więc nie mogłam nie trzymać za nich kciuków.

Ale muszę przyznać, że pod koniec książki zaczęło się lekko psuć. Rozumiem, że zawsze musi się pojawić w takiej książce jakieś nieporozumienie czy coś, ale tutaj postaci zrobiły problem (?) z niczego. Naprawdę nie rozumiem, czemu powstał ten chwilowy zgrzyt, bo nie miał powodu, żeby w ogóle zaistnieć. Tym bardziej, że praktycznie po chwili został rozwiązany. Eh, typowe robienie problemów z niczego.

Jednak poza tym bardzo przyjemnie spędziłam przy tej książce czas. Trochę się obawiałam, że "Franco" będzie bardzo odstawać od pozostałych, jednak koniec końców nie miało to znaczenia. Liczyło się tylko to, jak lekko mi się czytało tę książkę.

Dodatkowy plus za gościnne pojawienie się postaci z zupełnie innej serii. To była dla mnie bardzo miła niespodzianka.

Dawno już mi się nie zdarzyło, że przeczytałam książkę w jeden dzień. Jednak "Franco" sprawił, że ta niedziela była bardzo produktywna czytelniczo.

Co prawda, tej książce daleko do "Promyczka" czy nawet do "Gusa", to jednak nie mogę ukrywać, że bardzo wciągnęłam się w lekturę.

Franco i Gemma to świetne postaci, które bardzo polubiłam. Choć zaczęłam z dystansem podchodzić...