Pachnie lasem i ziołami, dźwięczy brzęczeniem pszczół, drży od emocji, które wypełniają ją po brzegi są różnorodnością i nasyceniem. Dużo w niej smutku, żalu i cierpienia, ale pośród leśnych ścieżek przebija się promyk nadziei i wiary w siłę natury i miłości. „Echowa góra” Lauren Wolk to niezwykle uważna opowieść o sile miłości. Miłości w wielu obliczach – do rodziców, do zwierząt, do natury i do ludzi. To opowieść o dorastaniu do podejmowania śmiałych i nieszablonowych decyzji. O wierze w to, że chcieć to móc. O poszukiwaniu swojej drogi. O próbowaniu i niepoddawaniu się. To opowieść o stracie i budowaniu swojego świata na nowo. W końcu to opowieść o tym, że pozory są mylące i nie należy się nimi kierować w życiu. Autorka osadziła fabułę w podgórskim lesie, gdzie osiedliły się rodziny, które w wyniku kryzysu straciły wszystko – domy, prace, pozycja społeczne. Jedną z nich jest pięcioosobowa rodzina Elli, która uczy się żyć z porażką i zaczynać od nowa. Gdy wszystko zaczyna się układać los zsyła na nich kolejne nieszczęście – wypadek, w wyniku którego ojciec rodziny zapada w śpiączkę. Staje się on dla Elli impulsem do poszukiwania własnej tożsamości. Dziewczynki silnej, mądrej i niezwykle empatycznej. Jej hart ducha nie raz zaskoczy, a dobre serce rozczuli czytelnika. Znajdziecie w tej powieści silnie zarysowane, nieszablonowe postaci, niesztampową fabułę, wyjątkowe opisy emocji, a to wszystko zamknięte w słowach, od których nie można się oderwać. Tę powieść chłonie się całym sobą – czuje się woń ziół, lasu i miodu, słyszy szum drzew i pszczelich skrzydeł, odczuwa desperację, nadzieję i niemy krzyk rozpaczy. Dzieje się w niej wiele, chociaż momentami może wydawać się, że nie dzieje się nic. Akcja raz zwalnia, raz przyspiesza porywając czytelnika w podróż, która na długo pozostanie w jego pamięci. Piękna, mądra, nostalgiczna i przesiąknięta magią dobrego serca. Pobudza serca i myśli. To jedna z tych książek, którą się żyje czytając ją. Autorka słowami maluje obrazy, do których przenosi czytelników i za którymi się tęskni czytając ostatnie słowa.