Największym marzeniem mojego dzieciństwa było zostanie archeologiem, co oczywiście należało wiązać z dinozaurami, zamiłowaniem do świata tak obcego a przecież zlokalizowanego na ziemi na długo przed pojawieniem się człowieka. Jakimś sposobem archeolog ze świata moich wyobrażeń był jak Indiana Jones, przeżywał nieustannie przygody na różnych krańcach świata, dokonując przełomowych odkryć wręcz taśmowo. Po dniu pełnym przeżyć zaś popijał schłodzonego drinka w hotelowym lobby rozkoszując się chwałą i blaskiem naukowych rewelacji. Kolejnym szturmem na bramy wyobraźni był wyreżyserowany przez Spielberga Jurassic Park. Marzyłem wówczas o odwiedzeniu takiej wyspy o ile oczywiście zmalałoby ryzyko bycia zjedzonym. Nie zauważyłem przy tym nawet, że Park Jurajski był zamieszkiwany przez Tyranozaura, który to pojawił się w okresie późnej kredy (dla wtajemniczonych małostkowych). I choć dorastanie weryfikuje romantyczne wizje okresu dziecięcego, nie pozbawia jednak sentymentu do wspomnień z tym czasem związanych. Owocem tego sentymentu jest właśnie lektura Dinopedii.

Książka została wydana w atrakcyjnej szacie graficznej, zwięzła w formie, zawiera tylko najbardziej ogólne informacje. Przystępując do lektury nie wiedziałem, że skierowana jest do najmłodszych odbiorców i stąd wziął się mój lekki zawód. Jestem jednak przekonany, że ma potencjał by rozbudzić wyobraźnię tak dzieci jak i młodzieży oraz zarazić pasją kolejne pokolenie domorosłych odkrywców. Warto podkreślić, że w książce obala się wiele naukowych mitów prezentując również zwięźle najnowsze odkrycia oraz zaznaczając jak duża jest skala tego czego odkryć się dotychczas nie udało.

Największym marzeniem mojego dzieciństwa było zostanie archeologiem, co oczywiście należało wiązać z dinozaurami, zamiłowaniem do świata tak obcego a przecież zlokalizowanego na ziemi na długo przed pojawieniem się człowieka. Jakimś sposobem archeolog ze świata moich wyobrażeń był jak Indiana Jones, przeżywał nieustannie przygody na różnych krańcach świata, dokonując...