Ale widocznie wszystkie środki, które przybliżają nieco śmierć, jak posiadanie trucizny i broni lub poszukiwanie możliwych do przezwyciężenia niebezpieczeństw, należą do romantyzmu radości życia; i być może, że życie ludzkie przeważnie przebiega w takim przygnębieniu i niepewności, a w swej jasności zawiera tyle mroku, że mieszcząca się w nim radość zostaje dopiero wyzwolona przez choćby odległą możność skończenia z sobą.

Ale widocznie wszystkie środki, które przybliżają nieco śmierć, jak posiadanie trucizny i broni lub poszukiwanie możliwych do przezwyciężeni...

Coś wzrusza mnie właściwie o wiele bardziej, kiedy czytam o tym w powieści, gdzie jest podporządkowane jakiejś ogólnej koncepcji; ale jeśli mam to przeżywać we wszelkich szczegółach, uważam każdą ideę za przestarzałą, przesadnie rozwlekłą, a jeśli chodzi o jej myślową treść — już nieaktualną. Nie przypuszczam zresztą, że to tak tylko u mnie się dzieje, gdyż dziś ludzie są przeważnie tacy. Wprawdzie wielu oszukuje samych siebie, udając gwałtowną radość życia, podobnie jak uczy się dzieci ze szkoły powszechnej, by wesoło hasały wśród kwiatów, w czym zawsze jest coś narzuconego, tak że nawet i one to czują.

Coś wzrusza mnie właściwie o wiele bardziej, kiedy czytam o tym w powieści, gdzie jest podporządkowane jakiejś ogólnej koncepcji; ale jeśli ...

Człowiek winien dopiero w twórczej wspólnocie państwa znaleźć nadosobisty cel, dobroć i sprawiedliwość; sam w sobie jest niczym i dlatego monarcha stanowi duchowy symbol.

Człowiek winien dopiero w twórczej wspólnocie państwa znaleźć nadosobisty cel, dobroć i sprawiedliwość; sam w sobie jest niczym i dlatego mo...