Czerwona strzała udowadnia, że powieść, w której jednym z głównych wątków jest sztuka i twórczość, może być twardym i trafnym obrazem rzeczywistości, w której wszyscy funkcjonujemy.

Główny bohater, który jest jednocześnie narratorem opowieści, zmaga się z depresją. Dawno w literaturze nie spotkałam się z tak przejmującym jej przedstawieniem. Choroba jest nazwana Mgłą, czyli zjawiskiem, które ma to do siebie, że może lekko przysłaniać otoczenie, ulatywać, a czasem przytłaczać do klaustrofobicznych granic.

Gdy znika, bohater pracuje, rozwija swój związek z Annie, zbiera materiał do książki. A gdy spowija go dochodzi do różnych, nierzadko skrajnych zachowań. Tak jak chory bohater, czytelnik nie wie, kiedy Mgła wróci. Niepokój, lęk związany z tym, co może za chwilę się wydarzyć, udziela się w trakcie czytania.

Powieść jest mocno osadzona w realiach XXI wieku. Annie pracuje w branży zajmującej się AI, bohater również jako artysta wizualny jest kimś pomiędzy tradycyjnym artystą a osobą, która tworzy coś, w czym wkrótce zastąpi go algorytm.

Więcej na: CzasoStrefa

Czerwona strzała udowadnia, że powieść, w której jednym z głównych wątków jest sztuka i twórczość, może być twardym i trafnym obrazem rzeczywistości, w której wszyscy funkcjonujemy.

Główny bohater, który jest jednocześnie narratorem opowieści, zmaga się z depresją. Dawno w literaturze nie spotkałam się z tak przejmującym jej przedstawieniem. Choroba jest nazwana Mgłą,...