Świetna! Doskonały obraz depresji i podpowiedź możliwej kuracji, o której głośno ostatnio w świecie. Tym, którzy zmagają się z tą odbierającą całą radość życia chorobą, książka na pewno się spodoba i trafi w czułe struny. W gusta tych, którzy depresji nie rozumieją, może nie utrafić.

Świetna! Doskonały obraz depresji i podpowiedź możliwej kuracji, o której głośno ostatnio w świecie. Tym, którzy zmagają się z tą odbierającą całą radość życia chorobą, książka na pewno się spodoba i trafi w czułe struny. W gusta tych, którzy depresji nie rozumieją, może nie utrafić.

Trochę mam dosyć narcyzmu współczesnego świata i ciągłego "ja-ja-ja". Moja depresja najbardziej depresyjna! Moje cierpienie ważniejszej niż całego świata. Ta książka jest profesjonalnie zrobiona, jak wszystko, co wychodzi z Ameryki z etykietą "hit wydawniczy". Czyta się przyjemnie, tempo, konstrukcja, język, styl, postaci, dialogi - wszystko jak w amerykańskim serialu, poprawne. Nie powiem, żeby mi się chwilami nie podobało. Ale autobiografizm depresyjny i powieść o (nie)pisaniu powieści - to już wszystko było i mi się już nosem ulewa. Nie polecam!

Trochę mam dosyć narcyzmu współczesnego świata i ciągłego "ja-ja-ja". Moja depresja najbardziej depresyjna! Moje cierpienie ważniejszej niż całego świata. Ta książka jest profesjonalnie zrobiona, jak wszystko, co wychodzi z Ameryki z etykietą "hit wydawniczy". Czyta się przyjemnie, tempo, konstrukcja, język, styl, postaci, dialogi - wszystko jak w amerykańskim serialu,...

Czerwona strzała udowadnia, że powieść, w której jednym z głównych wątków jest sztuka i twórczość, może być twardym i trafnym obrazem rzeczywistości, w której wszyscy funkcjonujemy.

Główny bohater, który jest jednocześnie narratorem opowieści, zmaga się z depresją. Dawno w literaturze nie spotkałam się z tak przejmującym jej przedstawieniem. Choroba jest nazwana Mgłą, czyli zjawiskiem, które ma to do siebie, że może lekko przysłaniać otoczenie, ulatywać, a czasem przytłaczać do klaustrofobicznych granic.

Gdy znika, bohater pracuje, rozwija swój związek z Annie, zbiera materiał do książki. A gdy spowija go dochodzi do różnych, nierzadko skrajnych zachowań. Tak jak chory bohater, czytelnik nie wie, kiedy Mgła wróci. Niepokój, lęk związany z tym, co może za chwilę się wydarzyć, udziela się w trakcie czytania.

Powieść jest mocno osadzona w realiach XXI wieku. Annie pracuje w branży zajmującej się AI, bohater również jako artysta wizualny jest kimś pomiędzy tradycyjnym artystą a osobą, która tworzy coś, w czym wkrótce zastąpi go algorytm.

Więcej na: CzasoStrefa

Czerwona strzała udowadnia, że powieść, w której jednym z głównych wątków jest sztuka i twórczość, może być twardym i trafnym obrazem rzeczywistości, w której wszyscy funkcjonujemy.

Główny bohater, który jest jednocześnie narratorem opowieści, zmaga się z depresją. Dawno w literaturze nie spotkałam się z tak przejmującym jej przedstawieniem. Choroba jest nazwana Mgłą,...