Barwnie i żywo napisana popularnonaukowa książeczka o podboju Cypru przez Ryszarda Lwie Serce. Zderzenie reprezentantów cywilizacji chrześcijaństwa zachodniego i wschodniego wyprzedzało IV krucjatę i podbój Konstantynopola przez krzyżowców. Niestety opowieść jest skażona imperialną pogardą dla wszystkiego co nie jest angielskie. Chociaż poświęcona jednemu z mało znanych epizodów krucjat, równie dobrze mogłaby opisywać kolonialny podbój jakiegoś zacofanego emiratu w XIX wieku. Bo bardzo wiele tu o przewadze cywilizacyjnej zdobywców nad "tubylcami", o marności miast, kościołów i mieszkańców Cypru, ale też Sycylii (!). Autorskie projekcje na temat tego, jak bardzo dzicy i ubodzy byli Grecy w porównaniu z mieszkańcami ówczesnego Albionu i jak bardzo szokowało to przybyszów, to oczywiście banialuki. Pod koniec XII wieku świat bizantyjski wchodził w okres upadku, ale nadal strefa śródziemnomorska była o wiele bogatsza i bardziej rozwinięta niż strefa północna. Wahadło miało się dopiero przechylić w następnym stuleciu. Gdyby było inaczej, Cypr i inne postbizantyjskie tereny nie stanowiłby tak łakomego kąska dla zdobywców.

Tak naprawdę to, co jest tu najciekawsze, to opisy dworskiego ceremoniału. Relacje z królewskiego ślubu i kilku uczt oparte na zachowanych kronikach i dokumentach znakomicie oddają charakter epoki. Całość czyta się przyjemnie, a lektura oddziałuje na wyobraźnię. Natomiast bardziej rzeczywisty opis podboju Cypru można znaleźć w książce o nieco nadętym tytule "Rola flot obcych w procesie ostatecznego rozkładu sił morskich Cesarstwa Bizantyńskiego (1118-1204)" autorstwa Marcina Böhma z tego samego wydawnictwa.

Barwnie i żywo napisana popularnonaukowa książeczka o podboju Cypru przez Ryszarda Lwie Serce. Zderzenie reprezentantów cywilizacji chrześcijaństwa zachodniego i wschodniego wyprzedzało IV krucjatę i podbój Konstantynopola przez krzyżowców. Niestety opowieść jest skażona imperialną pogardą dla wszystkiego co nie jest angielskie. Chociaż poświęcona jednemu z mało znanych...