Nieco bałem się tej książki. Jej polska premiera miała miejsce w czasie kampanii oscarowej, kiedy sporo się mówiło o „Oppenheimerze” w kontekście nagród, a na dodatek wcześniej kompletnie o niej nie słyszałem. Bałem się, że to kolejna książka z serii „zbiór informacji z internetu wydany na papierze”. Uwielbiam momenty, kiedy moje obawy okazują się błędne.

Może nie zaliczam się do psychofanów Christophera Nolana, ale zdecydowanie lubię jego filmy i cenię sobie jego podejście, do ich tworzenia. Wiele z jego „dziwactw” dobrej pory było raczej zarezerwowanych dla twórców awangardowych, a jednak Brytyjczyk potrafi tworzyć obrazy niebędące mainstreamową papką, jednocześnie się do tego mainstreamu mocno przebijające i będące gorącymi blockbusterami.

Już we wstępie do książki można przeczytać: „Do filmów Nolana łatwo się wchodzi, ale diabelsko trudno z nich wyjść […]”. A mnie jest trudno się z tym twierdzeniem nie zgodzić. Nawet jeśli jakiś film reżysera zrobił na mnie mniejsze wrażenie, niż poprzednie, to i tak ciężko mi było o nim zapomnieć przez pewien czas od seansu.

Książka Toma Shone’a to nie tyle biografia, ile  ciekawa podróż po nie tylko życiu Christophera Nolana, ale i po jego sposobie tworzenia filmów. Specjalnie nie piszę tu „kręcenia”, ponieważ on zdecydowanie zalicza się do Twórców, którzy przekuwają dziwaczne elementy swojej wyobraźni w momentami zapierające dech filmy.

Jest to pozycja zarówno dla osób, które po prostu chciałyby się nieco więcej dowiedzieć o Nolanie,  jak i dla jego wiernych fanów, którzy również znajdą tu trochę, wcześniej niezbyt popularnych smaczków.

Dla mnie była to też miła odmiana od tych tradycyjnych, opasłych biografii. Nie jest to też wywiad, ale czuć, że autor spędził z Nolanem trochę czasu, by później spisać swoje spojrzenie na jego postać.

Ładne wydana książka, która powinna się pojawić na półce każdego kinomana. 

Nieco bałem się tej książki. Jej polska premiera miała miejsce w czasie kampanii oscarowej, kiedy sporo się mówiło o „Oppenheimerze” w kontekście nagród, a na dodatek wcześniej kompletnie o niej nie słyszałem. Bałem się, że to kolejna książka z serii „zbiór informacji z internetu wydany na papierze”. Uwielbiam momenty, kiedy moje obawy okazują się błędne.

Może nie...