Dawno nie czytałam nic o starożytności i już mnie do tego ciągnęło.
Allan Massie jest mi zupełnie nieznany.
Jego książka o Juliuszu Cezarze ma swoje wady i zalety.
Ciężko je rozgraniczyć, bo co dla jednych jest wadą inni mogą zaliczyć na plus.

Książka jest napisana w formie pamiętnika Decymusa Brutusa, bliskiego przyjaciela Cezara, wieloletniego doradcę i towarzysza broni, a ostatecznie jednego ze spiskowców i zabójców.
Ostatnie lata przeplatają się ze wspomnieniami.
Autor opisał sporo realiów epoki i stosunków społecznych panujących w ówczesnym Rzymie. Znaczną część książki zajmują też mowy i przemyślenia, a nawet wywody filozoficzne jako podstawa pewnych decyzji.
Momentami trudno się to czyta.
Są jednak fragmenty, w których akcja przyspiesza i te czyta się przyjemniej.
Cezar przedstawiony jest jako człowiek inteligentny i odważny, pewny i niezachwiany w swych decyzjach, przekonany o swej wartości, świetny przywódca.

Właściwie książka stylem pisania przypominała mi książki naszego polskiego znawcy starożytności - profesora Aleksandra Krawczuka, którego miałam już okazję czytać.
Wymaga od czytelnika nieco większego niż przeciętne zainteresowania starożytnością.

Dawno nie czytałam nic o starożytności i już mnie do tego ciągnęło.
Allan Massie jest mi zupełnie nieznany.
Jego książka o Juliuszu Cezarze ma swoje wady i zalety.
Ciężko je rozgraniczyć, bo co dla jednych jest wadą inni mogą zaliczyć na plus.

Książka jest napisana w formie pamiętnika Decymusa Brutusa, bliskiego przyjaciela Cezara, wieloletniego doradcę i towarzysza broni,...