Przyznaję się: mam słabość nie tylko do Predatora…

„Mówimy o trzymetrowych paskudach z mnóstwem kłów, kwasem zamiast krwi, składających paskudne jaja?”

Otóż to. Dziś będzie o gatunku z samego wierzchołka łańcucha pokarmowego. Takim, co to rozpiździ absolutnie wszystko i wszystkich. Właśnie dlatego – zgodnie z pokrętną ludzką logiką – niestrudzona Korporacja Weyland-Yutani już od czterdziestu lat (jeśli weźmiemy pod uwagę datę premiery pierwszego filmu z serii) próbuje sprowadzić go na Ziemię. Na szczęście dla nas za każdym razem plany te krzyżuje jakaś zdeterminowana babka (zwykle z kotem lub robotem przy boku). Nie inaczej jest i tym razem.
(...)
Komiks Briana Wooda spełnił wszystkie moje oczekiwania. Jest w nim mroczna, pełna napięcia atmosfera oraz niepokojący, klaustrofobiczny klimat, charakterystyczny dla filmu Ridleya Scotta z 1979 roku, a zatracony w kolejnych, coraz bardziej widowiskowych produkcjach. Jest intrygująca, solidna, dopracowana fabuła, wyróżniająca „Aliens. Bunt” spośród innych poświęconych Obcemu komiksów. Jest świetnie wyszkolona, pełna determinacji i psychicznej siły kobieca bohaterka po przejściach, której towarzyszy zbuntowany syntetyk, oficer ochrony Weyland-Yutani. Są wreszcie zachwycające, genialnie oddające ten niepowtarzalny klimat rysunki, dzięki którym mamy wrażenie, jakbyśmy raz jeszcze weszli na pokład „Nostromo”, w klaustrofobiczny świat koszmarów Gigera, gdzie motywy organiczne mieszają się z metalicznymi, ciasne korytarze i futurystyczne, niepojęte instalacje przytłaczają, a czające się w mrocznych zakamarkach nieziemskie monstra nie pozwalają ani na chwilę zapomnieć o swojej obecności, wywołując w nas uczucie pierwotnej grozy.
„Obcy. 8 pasażer Nostromo” Ridleya Scotta był w swoim gatunku wyjątkowym osiągnięciem. Przytłaczającej, niepokojącej atmosfery tego filmu żadna z kolejnych części nie zdołała odtworzyć. Zadziwiające, że równo po czterdziestu latach udało się to zrobić komiksowi. „Aliens. Bunt” Briana Wooda wraca do korzeni i zapowiada znakomitą serię. Bierzcie w ciemno.

Fragmenty recenzji opublikowanej na blogu:
https://zapiskinamarginesie.pl/2019/03/16/wierniejszy-od-marzenia/

Przyznaję się: mam słabość nie tylko do Predatora…

„Mówimy o trzymetrowych paskudach z mnóstwem kłów, kwasem zamiast krwi, składających paskudne jaja?”

Otóż to. Dziś będzie o gatunku z samego wierzchołka łańcucha pokarmowego. Takim, co to rozpiździ absolutnie wszystko i wszystkich. Właśnie dlatego – zgodnie z pokrętną ludzką logiką – niestrudzona Korporacja Weyland-Yutani...