W morzu książek dla dzieci rzadko zdarza się wyłowić piękną muszlę, a jeszcze rzadziej – prawdziwy bursztyn. Znalezienie natomiast prawdziwej perły wiąże się z niebywałym szczęściem i stanowi pewnego rodzaju święto. A jeśli dodać do tego informację, że odkryta perła ma prawie sto lat, zdajemy sobie sprawę z jak cudownym wydarzeniem mamy do czynienia.

Książka „Aksamitny Królik czyli jak zabawki stają się prawdziwe” Margery Williams z oryginalnymi ilustracjami Williama Nicholsona zajmować powinna w literaturze dziecięcej, a nawet światowej miejsce analogiczne do pozycji takich klasycznych dzieł jak „Alicja w Krainie Czarów czy Kubuś Puchatek”. Wydane po raz pierwszy w 1922 roku i od tego czasu wielokrotnie wznawiane, również w wersji skróconej i z innymi ilustracjami, dzieło to należy do kanonu anglosaskiej literatury dla dzieci, a może nawet do arcydzieł dziecięcej literatury powszechnej. Powstałe dzięki inspiracji tęskną fantazją Waltera de la Mare (autora, którego Williams nazywała swoim mentorem) oraz stratą ojca w dzieciństwie pisarka ukazuje głębokie uczucia przywiązania i straty w czułej, prostej i ekspresyjnej narracji. Piękna i poddająca się wielu interpretacjom opowieść o dziecięcej zabawce wciąż wywołuje w jej czytelnikach wzruszenie i refleksję.

Ta z pozoru prosta opowieść o aksamitnej zabawce dziecięcej - najpierw zignorowanej, potem pokochanej, a wreszcie odepchniętej i wyrzuconej, by doświadczyć czegoś niezwykłego -stanowi nośny test pełen różnych znaczeń i sensów. Można ją wykorzystać jako bajkę terapeutyczną dla dzieci, ale także młodzieży i dorosłych pomagając w kwestiach związanych z: wykluczeniem, relacjami interpersonalnymi, problemach tożsamościowych, poczuciem inności, związkach emocjonalnych i przyjacielskich, tradycji i nowościach, zmianie życia czy też cyfrowym i analogowym świecie, a nawet przy wątpliwościach artystycznych czy metafizycznych (życie po śmierci) i innymi. Poza tym stanowi ona, oczywiście, piękną bajkę dla dzieci w każdym wieku – momentami smutną i trudną, ale niosącą pełne nadziei przesłanie.

Choć niektórzy nazywają utwór nadmiernie sentymentalnym „Aksamitny Królik czyli Jak zabawki stają się Prawdziwe” ma w sobie magię nieśmiertelności. Kanoniczne ilustracje Nicholsona – proste i uroczo staroświeckie – doskonale współgrają ograniczoną paletą barw o przygaszonym odcieniu z nostalgicznym i refleksyjnym charakterem tekstu. Od czasu premiery dzieło Margery Wiliams jest wciąż powszechnie czytane i wielokrotnie adaptowane dla telewizji, filmu, radia i sceny. Książka zaliczona została przez Anglosasów do „1001 Children’s Books You Must Read Before Sou Grow Up” czyli klasycznych dzieł dla dzieci, które trzeba znać. W przekładzie na język polski ukazała się dopiero w 2009 roku nakładem wydawnictwa Auditus w przekładzie Barbary Grabowskiej (który został ponownie wydany w zeszłym roku przez Prószyńskiego i S-kę), a w 2012 roku Wydawnictwo Morpho udostępniło tekst książki w tłumaczeniu Andrzeja Zychli pod nieco zmienionym tytułem – „Pluszowy Królik czyli jak zwierzęta staja się prawdziwe”.

Warto znać te piękną historię mającą cechy uniwersalnej przypowieści bez względu na to, czy jest się dzieckiem czy już nie choćby po to, by pamiętać tę niepopularna prawdę, że Prawdziwy jest w ostatecznym rachunku piękniejszy niż Szybszy, Modny czy Popularny.

Jowita Marzec