Zbiorek to garść krótkich tekstów, których motywem przewodnim jest strach. I własnie ta "krótkość" jest moim zdaniem największą wadą. Większość tekstów spokojnie można by rozciągnąć i rozbudować. Bo pomysły są naprawdę fajne, tylko potraktowane po łepkach.

Zbiorek to garść krótkich tekstów, których motywem przewodnim jest strach. I własnie ta "krótkość" jest moim zdaniem największą wadą. Większość tekstów spokojnie można by rozciągnąć i rozbudować. Bo pomysły są naprawdę fajne, tylko potraktowane po łepkach.

Na blogu pojawiła się recenzja:
http://zapiski-z-przypomnianych-krain.blogspot.com/2014/04/strach-o-debiutanckim-zbiorze-opowiadan.html

W trakcie lektury zbiorku miałam mieszane uczucia. Z jednej strony widziałam naprawdę ciekawe pomysły, z drugiej natomiast potrzebę przerobienia niektórych rzeczy. Postaram się przedstawić sprawę bez wrzucania "psuj" do tekstu.
Podoba mi się "odwracanie kota ogonem", wylewająca się z tekstów Sylwii przewrotność. Czytelnik poznaje bohatera, zaczyna go lubić, traktować jak kumpla, z którym może iść na piwo, a tu nagle łup! Takie miałam odczucia wobec bohaterki opowiadania "O rozkoszach". Widziałam jej zagubienie na balu maskowym, współczułam jej rozpadu związku i... nagle poczułam na głowie kubeł zimnej wody. Nie, nie Śmigus Dyngus. Dobry koncept, dzięki któremu czytelnik się nie nudzi. Chociaż teksty są króciutkie, to nie potrafię jakoś stwierdzić, że bohaterowie są przerysowani, czy papierowi. Są realistyczni, podobnych ludzi mijam nieraz na ulicach Warszawy. Tajemniczy, zakompleksieni, zacięci, żyjący w swoich mikroświatach.

Na blogu pojawiła się recenzja:
http://zapiski-z-przypomnianych-krain.blogspot.com/2014/04/strach-o-debiutanckim-zbiorze-opowiadan.html

W trakcie lektury zbiorku miałam mieszane uczucia. Z jednej strony widziałam naprawdę ciekawe pomysły, z drugiej natomiast potrzebę przerobienia niektórych rzeczy. Postaram się przedstawić sprawę bez wrzucania "psuj" do tekstu.
Podoba mi...

Szkoda, że książka nie widziała korektora, bo babole interpunkcyjne, stylistyczne i składniowe odciągają od fabuły. Było też kilka błędów drukarskich. Niektóre opowiadania aż prosiły się, żeby coś jeszcze dopisać, bo akcja w pewnym momencie urywała się i nieoczekiwanie, czasem nie wiadomo skąd, pojawiało się zakończenie. Zwłaszcza opowiadaniu kryminalnemu przydałoby się jeszcze kilka zdań, bo według mnie akcja rozwiązała się za szybko, nawet jak na tak krótką formę. Żeby nie było, że tylko narzekam, większość pomysłów ciekawa, zakończenia same w sobie potrafiły zaskoczyć. Rozumiem, że to początki przygody z tworzeniem i z pewnością sięgnę po następną książkę autorki.

Szkoda, że książka nie widziała korektora, bo babole interpunkcyjne, stylistyczne i składniowe odciągają od fabuły. Było też kilka błędów drukarskich. Niektóre opowiadania aż prosiły się, żeby coś jeszcze dopisać, bo akcja w pewnym momencie urywała się i nieoczekiwanie, czasem nie wiadomo skąd, pojawiało się zakończenie. Zwłaszcza opowiadaniu kryminalnemu przydałoby się...

Dawno dawno temu, za siedmioma górami...
Zaraz. Wcale nie tak dawno. I w ogóle nie daleko. Akcja opowiadań Sylwii Błach dzieje się tuż obok. Za rogiem, w mieszkaniu obok, wewnątrz nas samych... Strach nie musi paraliżować nas obliczem zjaw, potworów, duchów... Najstraszniejsze demony kryją się w nas samych - w głębi naszej podświadomości. Uciszamy ją za często, a Ona tego nie lubi. Odmawiamy sobie strachu, gdyż wydaje nam się on jednoznaczny z tchórzostwem. Nie warto...
Co mnie ujęło w tych dziewięciu opowiadaniach?
Przede wszystkim "zero tabu". Opisy, kiedy to czasami nasze wewnętrzne Zło triumfuje, niezależnie od okoliczności. Przecież zabójstwa, schizofrenia, krew, przemoc i seks są nam równie bliskie, co miłość, zakupy, sen. Sylwia Błach przypomina nam w swoich opowiadaniach o tym.
Ach, zazdrość mnie zżera, gdyż pisanie krótkich form literackich jest wbrew pozorom sztuką niełatwą. Trzeba wiedzieć, kiedy akcję urwać, kiedy odwrócić o sto osiemdziesiąt stopni. Nigdy nie posiadłam tej umiejętności, tym bardziej składam większy szacunek. Zakończenia zaskakiwały, a wiedzieć trzeba jedno - mnie nie łatwo zaskoczyć. Często na początku akcji wiem, kto jest kim i dlaczego (dlatego nie czytam kryminałów). Autorce udało się mnie zwieść częściej niż nie ;)
Ach, ten lokalny patriotyzm. To urocze, że autorka pisze o swoich rodzinnych sronach. Że miejscem akcji nie jest ZNOWU Warszawa, bądź wyimaginowana miejscowość. Z chęcią odwiedzę Witkowo, opis - choć krótki - zachęcił mnie szczerze.
Zwłaszcza, że to moja ukochana Wielkopolska!
Czy ktoś ma ochote na dżem?
Ja po przeczytaniu ostatniego opowiadania wtranżoliłam (czy to regionalizm?) kilka łyżeczek wiśniowego, galaretkowatego mózgu... przepraszam! Dżemu ;)
Polecam. Lekturę oczywiście, z dżemem się wstrzymajcie do końca czytania. Gwarantuję, już nigdy nie będzie smakował tak samo.
Warto - dla oderwania się od codzienności, która - choć pozbawiona morderstw i krwi - wcale nie jest mniej straszna.

Dawno dawno temu, za siedmioma górami...
Zaraz. Wcale nie tak dawno. I w ogóle nie daleko. Akcja opowiadań Sylwii Błach dzieje się tuż obok. Za rogiem, w mieszkaniu obok, wewnątrz nas samych... Strach nie musi paraliżować nas obliczem zjaw, potworów, duchów... Najstraszniejsze demony kryją się w nas samych - w głębi naszej podświadomości. Uciszamy ją za często, a Ona tego...

Każdy z nas w mniejszym lub większym stopniu, odczuwa jakiś strach. Jest to bardzo silna emocja, która szczególnie ujawnia się w obliczu zagrożenia, agresji, niepewności czy bólu. Są jednak osoby i ja też się do nich zaliczam, które lubią przeżyć dreszczyk emocji, zwłaszcza, gdy jest się pewnym, że nie istnieje żadne realne zagrożenie. Być może brak adrenaliny, jest kluczem do odgadnięcia zagadki odczuwania lęku. Rekompensujemy je sobie oglądając straszne filmy, lub czytając horrory czy thrillery.

Sylwia Błach, autorka zbioru opowiadań ,,Strach’’, także uwielbia nastrój lęku i grozy. Ta młoda dwudziestoletnia dziewczyna, ma już na swoim koncie liczne nagrody i wyróżnienia na ogólnopolskich konkursach literackich m.in. ,,Dusza kobiety’’ oraz ,,Czytamy i piszemy’’. ,,Strach’’, jest to jej pierwsze wydane, debiutanckie dzieło.

W opowiadaniu ,,O rozkoszach’’, akcja dzieję się na balu maskowym, na który zostają zaproszeni tylko nieliczni ,,wybrani’’. Uczestnicy, muszą podzielić się najintymniejszymi pragnieniami i sekretami. Zapytani przez mistrza, co rozumieją przez pojęcie -rozkosz, odpowiadają bardzo zróżnicowanie. Dla jednych, to słowo oznacza np. seks na wszystkie możliwe sposoby, dla drugich np. zapach pieczonego ciasta. Jaki cel, ma w tym wszystkim mistrz? A może to nie o niego chodzi? Przekonajcie się sami.

W kolejnym opowiadaniu ,,Łzy szczęścia’’, poznajemy dziewczynę, która zostaje Miss Świata. Wracając po zwycięstwie do domu, przechadza się ulicami miasta i bezgłośnie krytykuje mijających ją przechodniów np. za to , że ktoś całkowicie bez gustu ubrał się , łącząc kolor zielony z żółtym. Dziewczyna , uważa się za lepszą od innych, w końcu jest przecież Miss. Nikt tak naprawdę nie zna jej ,,cudownego’’ a zarazem ,,strasznego’’ sekretu drogi do piękna.

W trzeciej historii ,,Kici kici’’, kluczową rolę odgrywa kot, który zmienia życie pewnej rodziny. Rodzice przelewając zainteresowanie na kota, całkowicie przestali interesować się swym synem. Dopiero ucieczka dziecka, otworzyła im oczy i postanowili oddać zwierzaka do schroniska. Jakże wielkie było ich zdziwienie, kiedy zorientowali się, że tylko oni widzą ,, domniemanego ‘’ kotka a wolontariuszka nie.

,,Dziękuję za życie’’, to kolejne opowiadanie, które tym razem rozgrywa się w samochodzie. Znajduje się tam porwana kobieta imieniem Monika. Porywaczka siłą wlewa jej alkohol do gardła a następnie jak gdyby nigdy nic każe jej odjechać autem. Zdziwiona i uszczęśliwiona dziewczyna odjeżdża, lecz czy aby taki był zamierzony cel porywaczki?

W piątej historyjce ,,Piżama’’ spotykamy lunatykującą żonę, która nieświadomie doprowadza do wielkiej domowej tragedii. Ofiarą pada, ciężko chory mąż. Co takiego zrobiła i jak zareaguje, gdy wraz z nastaniem dnia, uświadomi sobie co stało się jej dziełem?

,,Trzy Demony’’, to tytuł zapowiadający kolejną historię. Odnosi się do młodej kobiety, która jest w pewien sposób napiętnowana. Kiedy kogoś nie lubi lub źle komuś życzy, te osoby przypadkowo umierają. Czy jest jakiś sposób by temu zapobiec?

,,Podążaj za światłem’’, przedstawia piątkę schizofreników, którzy uciekli z zakładu zamkniętego. Błąkając się po tunelu, szukają drogi do raju. Udaje im się osiągnąć cel, jednak w bardzo okrutny i makabryczny sposób.

W przedostatnim opowiadaniu ,,Pod kuflem’’, bohaterką jest policjantka prowadząca śledztwo w sprawie dwóch niewyjaśnionych zabójstw. Pozornie te dwie sprawy nic nie łączy. Odkrywa jednak, że w obu przypadkach było to morderstwo, ponieważ człowiek ten zapolował na kolejną ofiarę, tym razem córkę funkcjonariuszki. Czy uratuje córkę i doprowadzi śledztwo do szczęśliwego finału?

Ostatnie już dziewiąte opowiadanie ,,Dżem’’, przedstawia młodą dziewczynę Karolinę, uzależnioną od…. Dżemu czereśniowego. Gdy któregoś dnia na sklepowej półce, zabrakło jej słodkiego produktu odczuła wielki smutek i żal. Z pomocą przyszła pewna starsza pani, oddając jej swój ostatni słoik dżemu. Karolina nie przypuszcza nawet, jak wielką cenę przyjdzie jej zapłacić za tę słodycz.

Przebrnęłam przez ,,Strach’’ bardzo szybko, dosłownie w ciągu paru minut. Przyzwyczajona do co najmniej trzysta stronicowych książek, te pięćdziesiąt kartek pochłonęłam jednym tchem. Odczuwam bardzo duży niedosyt. Opowiadania, budzą zainteresowanie i skutecznie oddziałują na wyobraźnię czytelnika, jednak niedociągnięcia stylistyczne i logiczne, przeszkadzały mi ogromnie. Szkoda, że Sylwia Błach, nie napisała jednego dłuższego i bardziej rozbudowanego opowiadania, zamiast krótkich tekstów. Jedno co mi się podoba to to, że autorka stara przykuć uwagę zaczynając od mocniejszego akcentu. Mam nadzieję, że jak popracuję nad swym stylem pisania, będzie coraz lepiej.

Mnie osobiście niestety ,,Strach’’ nie zachwycił, ale to jest tylko i wyłącznie moja opinia. Każdy z nas ma inne gusta czytelnicze i kto wie może akurat któremuś z was, ten zbór opowiadań grozy przypadnie do gustu.

Każdy z nas w mniejszym lub większym stopniu, odczuwa jakiś strach. Jest to bardzo silna emocja, która szczególnie ujawnia się w obliczu zagrożenia, agresji, niepewności czy bólu. Są jednak osoby i ja też się do nich zaliczam, które lubią przeżyć dreszczyk emocji, zwłaszcza, gdy jest się pewnym, że nie istnieje żadne realne zagrożenie. Być może brak adrenaliny, jest kluczem...

Ciekawe, pomysłowe i nieprzewidywalne opowiadania, które czyta się jednym tchem. Jest jedno ale: albo te opowiadania są za cienkie, albo ja jestem za mocna, aby odczuć ów strach :-) Niemniej warto się zapoznać.

Ciekawe, pomysłowe i nieprzewidywalne opowiadania, które czyta się jednym tchem. Jest jedno ale: albo te opowiadania są za cienkie, albo ja jestem za mocna, aby odczuć ów strach :-) Niemniej warto się zapoznać.

Zbiorek króciutkich, w większości zgrabnych historyjek grozy, które mogą się podobać. Wydanie nieco "podziemne" i mogłoby być staranniejsze, ale treść nie rozczarowuje. Autorka miewa czasami nawet fajne pomysły.

Zbiorek króciutkich, w większości zgrabnych historyjek grozy, które mogą się podobać. Wydanie nieco "podziemne" i mogłoby być staranniejsze, ale treść nie rozczarowuje. Autorka miewa czasami nawet fajne pomysły.