Niezwykle polecam wszystkim! Doskonała seria :)

Niezwykle polecam wszystkim! Doskonała seria :)

Przeczytałam wszystkie trzy wcześniejsze książki z serii z Brennerem i muszę przyznać, że ta najmniej ze wszystkich mi się podobała. Silentium! to apogeum ilości imion, nazwisk, przezwisk, miejsc, związków międzyludzkich i wątków. W pewnym momencie przestałam rozumieć, co czytam i prawdopodobnie by to zrobić musiałabym przeczytać książkę po raz drugi - tym razem z kartką i długopisem w ręku, by móc sobie to wszystko rozpisać. Ale jak zwykle - powieść obroniła się niesamowitym sposobem prowadzenia narracji, który jest absolutnie rewelacyjny. Tylko jakoś tak tego hassowego poczucia humoru mi tym razem zabrakło.

Przeczytałam wszystkie trzy wcześniejsze książki z serii z Brennerem i muszę przyznać, że ta najmniej ze wszystkich mi się podobała. Silentium! to apogeum ilości imion, nazwisk, przezwisk, miejsc, związków międzyludzkich i wątków. W pewnym momencie przestałam rozumieć, co czytam i prawdopodobnie by to zrobić musiałabym przeczytać książkę po raz drugi - tym razem z kartką i...

Książka przeczytana z polecenia i reklamowana przez znajomą jako coś wyjątkowego. Dodatkowo spora naklejka na okładce: „Fenomen kryminału”. Chyba muszę pójść do „lekarza od oczu” (jak mówi klasyk polskiej komedii),bo ja tego fenomenu nie widzę.
Co więcej, buńczucznie stwierdzam, że jeśli autor jest gwiazdą kryminału w takiej Austrii, to może pora zabrać się za pisanie. Wybiorę może na początek „harlekiny” albo erotyki (np. napiszę naprawdę ostrego Greya, bo taki, co mówi, że jest ostry, to już jest, niestety). To będzie chyba najpewniejszy sposób „tworzenia” dzieł o podobnej jakości…
A propos „Silentium !”, to dziełko, którą grupą docelową będą głównie ministranci i miłośnicy wiedeńskiej opery. Reszta przez większość czasu będzie ziewać i czekać, aż „ziemia zadrży” (albo może lepiej – „zarży”) czyli na słynnego Godota. Akcja wije się jak polski serial klasy Z, a gdy już wydaje nam się, że już, zaraz, się zacznie coś dziać, autor nagle zmienia wątek, a wszystko nie klei się przysłowiowej „kupy”.
Liczyłem na pikantne szczegóły, mrożące krew w żyłach opisy, a dostałem coś, co wygląda jak napisane z wielkim wysiłkiem – przegadane – jak powyższa recenzja.

Książka przeczytana z polecenia i reklamowana przez znajomą jako coś wyjątkowego. Dodatkowo spora naklejka na okładce: „Fenomen kryminału”. Chyba muszę pójść do „lekarza od oczu” (jak mówi klasyk polskiej komedii),bo ja tego fenomenu nie widzę.
Co więcej, buńczucznie stwierdzam, że jeśli autor jest gwiazdą kryminału w takiej Austrii, to może pora zabrać się za pisanie....

BeznAdziejna

BeznAdziejna

W znakomity sposób przeplata się tu wątek zabójstwa z prywatnymi rozterkami detektywa Brennera do tego stopnia, że czasem zapomina się o głównym motywie jego pobytu w niższym seminarium duchownym Marianum.
Świetni bohaterowie, genialne kwestie i mnóstwo czarnego humoru - tego na pewno nie można odmówić książce, w której ktoś za wszelką cenę chce utrzymać silentium.

PS - okładka myli, ale swoją przewrotnością idealnie pasuje do fabuły.

W znakomity sposób przeplata się tu wątek zabójstwa z prywatnymi rozterkami detektywa Brennera do tego stopnia, że czasem zapomina się o głównym motywie jego pobytu w niższym seminarium duchownym Marianum.
Świetni bohaterowie, genialne kwestie i mnóstwo czarnego humoru - tego na pewno nie można odmówić książce, w której ktoś za wszelką cenę chce utrzymać silentium.

PS -...

"przeczytane" - nie do końca. niestety nie dobrnęłam do końca, książka wydała mi się bardzo nudna

"przeczytane" - nie do końca. niestety nie dobrnęłam do końca, książka wydała mi się bardzo nudna

Całkiem inny kryminał niż te które czytałem do tej pory.
Narracja całkiem oryginalna – autor zwraca się do czytelnika bezpośrednio jak do znajomego spotkanego np. na ulicy co między dialogami postaci daje specyficzny efekt. To jest jak dla mnie duży plus. Mimo że akcja nie toczy się szybko i nie zapiera tchu mamy dobrze skonstruowany kryminał : jest trup tu i tam ,jest trochę flegmatyczny prywatny detektyw, środowisko katolickie zamieszane w skandal ... a wszystko to podane z odrobiną czarnego humoru .Autor bardzo inteligentnie to wszystko połączył. Na pewno przeczytam jeszcze jakaś pozycje W. Haasa.

Całkiem inny kryminał niż te które czytałem do tej pory.
Narracja całkiem oryginalna – autor zwraca się do czytelnika bezpośrednio jak do znajomego spotkanego np. na ulicy co między dialogami postaci daje specyficzny efekt. To jest jak dla mnie duży plus. Mimo że akcja nie toczy się szybko i nie zapiera tchu mamy dobrze skonstruowany kryminał : jest trup tu i tam ,jest...