Pamiętam, ze byłem bardzo zaskoczony tą publikacją. Jednak po przeczytaniu tej książki moje zaskoczenie i radość przemieniły się w zażenowanie. Rozumiem, że to wybór subiektywny, ale jak można pisząc o najważniejszych powieściach kryminalnych ominąć książki Johna Diksona Carra. Okrzykniętego przez Agathę Christie Królem tego gatunku. Po prostu w głowie się nie mieści!!! Nie chcę nawet rozstrzygać z czego to winnika.

Pamiętam, ze byłem bardzo zaskoczony tą publikacją. Jednak po przeczytaniu tej książki moje zaskoczenie i radość przemieniły się w zażenowanie. Rozumiem, że to wybór subiektywny, ale jak można pisząc o najważniejszych powieściach kryminalnych ominąć książki Johna Diksona Carra. Okrzykniętego przez Agathę Christie Królem tego gatunku. Po prostu w głowie się nie mieści!!! Nie...

Pamiętam, ze byłem bardzo zaskoczony tą publikacją. Jednak po przeczytaniu tej książki moje zaskoczenie i radość przemieniły się w zażenowanie. Rozumiem, że to wybór subiektywny, ale jak można pisząc o najważniejszych powieściach kryminalnych ominąć książki Johna Diksona Carra. Okrzykniętego przez Agathę Christie Królem tego gatunku. Po prostu w głowie się nie mieści!!! Nie chcę nawet rozstrzygać z czego to winnika.

Pamiętam, ze byłem bardzo zaskoczony tą publikacją. Jednak po przeczytaniu tej książki moje zaskoczenie i radość przemieniły się w zażenowanie. Rozumiem, że to wybór subiektywny, ale jak można pisząc o najważniejszych powieściach kryminalnych ominąć książki Johna Diksona Carra. Okrzykniętego przez Agathę Christie Królem tego gatunku. Po prostu w głowie się nie mieści!!! Nie...

Ciekawa, naprawdę ciekawa książka. Jak to z wszelkiego rodzaju zestawieniami bywa, również i to jest zestawieniem subiektywnym. Jednak w dużej mierze wypada się chyba zgodzić z wyborami dokonanymi przez autorów. Choć nie w każdym miejscu. Tak czy owak, książkę czyta się świetnie.

Autorzy dokonali wyboru najważniejszych swoim zdaniem powieści kryminalnych i pokusili się o skreślenie na ich temat kilku słów... Całość uzupełnili rozważaniami o kryminale jako takim (przyznam, zajmującymi) i krótkimi wywiadami z twórcami. Nieźle to wygląda na papierze.

Nie sposób jednak w kilku miejscach nie odczuć zgrzytu - jak już wspomniałem, jest to zestawienie subiektywne i również mi kilka rzeczy się nie spodobało. Trudno bowiem się zgodzić z podciąganiem pod kryminał, dajmy na to, powieści szpiegowskich (Tom Clancy "Polowanie na Czerwony Październik"),czy choćby horrorów (Stephen King "Misery"... w tym miejscu naprawdę zazgrzytałem zębami). Prawo autorów do subiektywnego wyboru uznaję, jak najbardziej... Lecz moim subiektywnym prawem jako czytelnika jest podnieść w tych kilku miejscach raban i się oburzyć. Co też niniejszym czynię ;) ...

Książkę ogólnie oceniam na plus. Mało jest takich pozycji na rynku. Zestawienie jest dyskusyjne, zgoda, ale JEST - to też ma swoją wartość, która przekłada się na fakt, że warto docenić istnienie tej książki.

Polecam.

Opinia znajduje się także na moim blogu:
http://cosnapolce.blogspot.com/2016/10/krwawa-setka-100-najwazniejszych.html
Zapraszam!

Ciekawa, naprawdę ciekawa książka. Jak to z wszelkiego rodzaju zestawieniami bywa, również i to jest zestawieniem subiektywnym. Jednak w dużej mierze wypada się chyba zgodzić z wyborami dokonanymi przez autorów. Choć nie w każdym miejscu. Tak czy owak, książkę czyta się świetnie.

Autorzy dokonali wyboru najważniejszych swoim zdaniem powieści kryminalnych i pokusili się o...

Można się kłócić z wyborem autorskim, można się spierać o ich definicję gatunku. Niemniej jednak znać należy, tym bardziej, że strasznie skąpo w polskiej literaturze przedmiotu z jakimikolwiek innymi tekstami.

Można się kłócić z wyborem autorskim, można się spierać o ich definicję gatunku. Niemniej jednak znać należy, tym bardziej, że strasznie skąpo w polskiej literaturze przedmiotu z jakimikolwiek innymi tekstami.

Fajne dla osób, które lubią tego rodzaju literaturę

Fajne dla osób, które lubią tego rodzaju literaturę

Świetne podsumowanie, jestem pod wrażeniem wiedzy autorów. I bardzo ciekawa, jak często kłócili się w czasie ustalania kolejności :)

Świetne podsumowanie, jestem pod wrażeniem wiedzy autorów. I bardzo ciekawa, jak często kłócili się w czasie ustalania kolejności :)

Książka, przy której czytaniu miałam wielekroć ogromną ochotę rzucić lekturą o podłogę i podeptać. Książka, z którą uparcie dyskutowałam przy lekturze, która strasznie mnie irytowała, która niemal skłoniła mnie do napisania kontrksiążki.

Ale to wszystko nie dlatego, że jest zła. Raczej dlatego po prostu, że z autorami nie zgadzam się już u podstaw definicji, więc dalej nie mogło być lepiej.

Doczytałam ją, oczywiście, do końca, porobiłam sobie masę notatek, czułam się tak, jakbym dyskutowała (zawzięcie, nie powiem) z kumplem, który pasjonuje się tym samym co ja, tylko ma do tego inne podejście. Lubię go (bo przecież interesuje się fajnymi rzeczami),ale strasznie irytuje mnie to, że się myli i koniecznie muszę, jeśli już nie przekonać go, to przynajmniej przedstawić mu swoje racje.

Niestety, książce przemówić do rozumu się nie da i raczej się ona nie zmieni dzięki rozsądnym argumentom, ale za to skłoniła mnie do skonkretyzowania moich, niekonkretnych dotąd, poglądów na literaturę kryminalną.

Autorzy przedstawiają tutaj setkę (ich zdaniem) najlepszych kryminałów, dorzucają do tego wywiady z twórcami i esej o swoim pojmowaniu gatunku (durnym pojmowaniu! Musiałam sobie ulżyć...). "Krwawa setka" świetnie sprawdza się więc jako poradnik, dzięki któremu możemy sięgnąć po nową powieść swojego ulubionego gatunku (i kilku obocznych, bo pod kryminały podpadają u pp. Czubaja i Burszty również thrillery i powieści szpiegowskie).

Mimo wszystko, polecam szczerze. Wszystkim, którzy lubią poczytać kryminały. Każdemu należy się od czasu do czasu trochę kłócenia z książką...

Książka, przy której czytaniu miałam wielekroć ogromną ochotę rzucić lekturą o podłogę i podeptać. Książka, z którą uparcie dyskutowałam przy lekturze, która strasznie mnie irytowała, która niemal skłoniła mnie do napisania kontrksiążki.

Ale to wszystko nie dlatego, że jest zła. Raczej dlatego po prostu, że z autorami nie zgadzam się już u podstaw definicji, więc dalej nie...