Czasami jest tak, że dobry pomysł gubi się w realizacji, a ciekawa fabuła rozmywa podczas lektury. Leniwie, powierzchownie i mało atrakcyjnie potraktowany fajny temat. Wątek kryminalny naciągany, na kolanie pisany, a reszta niedopowiedziana, jakby urwana w połowie. Efekt trochę boli czytelnika.

Podobno istnieje egzemplarz książki, w której Kopernik wyparł się własnych tez. Pożądany i wartościowy Narratio Prima Joachima Retyka wzbudza zainteresowanie niebezpiecznych i bezwzględnych ludzi, przez co życie pewnego wydawcy przestaje być spokojnym i nieco nudnym "zaliczaniem" kolejnych dni. Redaktor Dybowski uczestniczy w grze, do której się nie zgłaszał, ale nikt go o zdanie nie pytał...

Temat naprawdę ciekawy, ale wszystkie wątki poruszone przez autora są spłycone, potraktowane po macoszemu...Chciałoby się więcej, szerzej, dokładniej.

Czasami jest tak, że dobry pomysł gubi się w realizacji, a ciekawa fabuła rozmywa podczas lektury. Leniwie, powierzchownie i mało atrakcyjnie potraktowany fajny temat. Wątek kryminalny naciągany, na kolanie pisany, a reszta niedopowiedziana, jakby urwana w połowie. Efekt trochę boli czytelnika.

Podobno istnieje egzemplarz książki, w której Kopernik wyparł się własnych...

Trochę wydumana fabuła, nie do końca spójna, z pozbawionym większego sensu zakończeniem.
W moim odczuciu w warstwie fabularnej mało co trzyma się kupy. W warstwie historycznej dotyczącej Kopernika… nie mam zielonego pojęcia, choć dostrzegam w pewnych obszarach typowe dla marksistów manipulacje.
Można przeczytać lub wysłuchać, audiobook jest krótki, cztery godziny, czytany w sposób niezbyt przyjazny dla ucha słuchacza przez Cezarego Rybińskiego.

Trochę wydumana fabuła, nie do końca spójna, z pozbawionym większego sensu zakończeniem.
W moim odczuciu w warstwie fabularnej mało co trzyma się kupy. W warstwie historycznej dotyczącej Kopernika… nie mam zielonego pojęcia, choć dostrzegam w pewnych obszarach typowe dla marksistów manipulacje.
Można przeczytać lub wysłuchać, audiobook jest krótki, cztery godziny, czytany w...

Niniejszego audiobooka przesłuchałem rzutem na taśmę. Nie jest to zbyt obszerna pozycja, całość trwa zaledwie cztery godziny.
Trudno powiedzieć do jakiego gatunku należy ta książka. Ma cechy powieści kryminalnej, powieści sensacyjnej, w której poruszane są fakty historyczne z życia Kopernika. Średnio porwała mnie ta książka, to co mi się spodobało to odnośniki do mało znanych faktów historycznych z życia Kopernika. Jednak nie wszystko co się ma temat Kopernika w książce pojawia jest faktem historycznym. Autor pozwolił sobie na wplątanie fikcji a może pewnych spekulacji związanych z biografią Kopernika.
Akcja książki toczy się współcześnie. Pewien mafiozo poluje na książkę autorstwa Joachima Retyka wydaną w 1540 pt. „Narratio Primo”, w której pierwszy i jedyny uczeń Mikołaja Kopernika zapowiada długo oczekiwaną publikacje teorii heliocentrycznej swojego nauczyciela.
Faktem jest ze „Narratio Primo” faktycznie została napisana przez Retyka i wydana w roku 1540 w Gdańsku. Natomiast fikcją i pewną spekulacją historyczną jest to czy Kopernik w jednym egzemplarzu „Narratio Primo” sporządził własnoręczne notatki. Ta spekulacja pojawia się w książce.
Czego mogły dotyczyć te notatki nie zdradzę. Czym jest tytułowa „zdrada” Kopernika tez nie będę zdradzał. Powiem jedynie tylko tyle, że autor pozwala sobie na pewną wieloznaczność. To mnie miło zaskoczyło.
Podsumowując, wątek sensacyjny jest średni, wątek historyczny w miarę dobry.

Niniejszego audiobooka przesłuchałem rzutem na taśmę. Nie jest to zbyt obszerna pozycja, całość trwa zaledwie cztery godziny.
Trudno powiedzieć do jakiego gatunku należy ta książka. Ma cechy powieści kryminalnej, powieści sensacyjnej, w której poruszane są fakty historyczne z życia Kopernika. Średnio porwała mnie ta książka, to co mi się spodobało to odnośniki do mało...

Mafiozo w fioletowej marynarce i bardzo wątpliwa sensacja historyczna z nazwiskiem wielkiego astronoma w tle, to trochę za mało, jak na powieść sensacyjną.
Tak naprawdę, nie wiem, o czym jest ta książka.
Czy to opowieść o zawodowym zabójcy? Wątek jego kolejnych zleceń jest chyba najbardziej rozbudowany w powieści, trup rzeczywiście ściele się gęsto.
Czy to historia naiwnej dziennikarki, która postanowiła dokonać przekrętu życia? Przekrętu idiotycznego, dodajmy, no bo jak można oferować do sprzedaży starodruk z odręcznym dopiskiem Kopernika, jeśli ten dopisek trzeba najpierw sfabrykować, a sam starodruk wcześniej ukraść? Kradzież byłaby, oczywiście, dla naszej super-bohaterki pestką, ale nie zadała sobie trudu, żeby sprawdzić, że egzemplarz z muzeum, które miała zamiar okraść, nie jest oryginałem, tylko kopią.
Czy to wreszcie opowieść o pechowym wydawcy wplątanym przypadkowo w machinę zdarzeń?
Żeby to chociaż była książka o rozterkach mafioza, ale rozterek mafiozo ma tyle, ile czasu autor poświęcił na dokumentację, czyli nic. Bo przecież wystarczyłby mały research w necie, żeby wiedzieć, że za taki starodruk, o którym mowa nikt nie zapłaci kilkudziesięciu milionów euro (wystarczy sprawdzić ceny aukcji np. u Sotheby’ego). Wiedziałby też, że w taką lipną sensację, że Kopernik zaparł się dzieła swojego życia, nawet uczeń liceum by nie uwierzył, a co dopiero naukowiec lub kolekcjoner, który by musiałby wydać na zakup fortunę.
Słowem – nic się w tej książce nie trzyma kupy (za przeproszeniem). Nielogiczność goni za nielogicznością, bohaterowie są wyciosani z drewna, a zakończenie – zwala z nóg. Z litości dla autora nie zdradzę dlaczego, bo musiałabym znowu zacząć się pastwić.
Jeśli do tej pory Was nie zniechęciłam – dowiecie się sami. Na własną odpowiedzialność.
Więcej na moim blogu www.czytacz.pl

Mafiozo w fioletowej marynarce i bardzo wątpliwa sensacja historyczna z nazwiskiem wielkiego astronoma w tle, to trochę za mało, jak na powieść sensacyjną.
Tak naprawdę, nie wiem, o czym jest ta książka.
Czy to opowieść o zawodowym zabójcy? Wątek jego kolejnych zleceń jest chyba najbardziej rozbudowany w powieści, trup rzeczywiście ściele się gęsto.
Czy to historia...

Do książki byłam bardzo optymistycznie nastawiona. Uwielbiam bowiem wszelkiego rodzaju niewyjaśnione zagadki, tajemnice i poszukiwania skarbów. Mój mąż nazywa to syndromem Indiany Jonesa i uważa, że to efekt mojej szczenięcej miłości do profesora Jonesa ;). Mniejsza jednak o źródło mojej fascynacji tego typu zagadkami.Już na pierwszy rzut oka książka wydała mi się dość cienka jak na powieść , w której mamy znaleźć wszystko czego szukamy w tego rodzaju lekturach. Jednak nie objętość książki stanowi o jej wartości prawda :) ?Z entuzjazmem rozpoczęłam lekturę i zanim się obejrzałam książka się skończyła. Pozostałam z czytelniczym niedosytem. Nie mogę powiedzieć, że książka jest nudna czy zła. Moim zdaniem jest dobra - napisana ciekawie i lekko. Czego więc w niej zabrakło? Mnie osobiście zabrakło samego Kopernika. Owszem , wspominany jest w związku z dziełem "Narratio Prima" Joachima Retyka jednak dla mnie to za mało. W opisie książki mowa jest o romansie astronoma z Anną Schilling ale i ten temat został ledwie "liźnięty" . Szkoda, naprawdę szkoda, że temat nie został do końca wykorzystany, bo można by z tego zrobić całkiem porywającą powieść. Chciałabym poczytać więcej o Koperniku , jego domniemanej kochance i poszukiwaniach "Narratio Prima" , bo mam wrażenie, że to co przeczytałam w książce to zalążek większej całości. Nie chcę nikogo urazić , ale książka przypominała mi przygody Pana Samochodzika, którymi zaczytywałam się w dzieciństwie. Była tam zagadka, były czarne charaktery, które wciąż czyhały na bohaterów i skarb i oczywiście rozwiązanie zagadki podawane na końcu jak na tacy. Pan Górski dorzucił do tego schematu jeszcze morderstwo.Powiem szczerze, że naprawdę trudno mi pisać o "Zdradzie Kopernika" ponieważ z jednej strony czuję się naprawdę rozczarowana , a z drugiej jednak uważam, że to całkiem przyzwoity kryminał. Tak naprawdę gdyby pominąć wątek Kopernika to nie miałabym się do czego przyczepić ;) . Książka bowiem "czyta się sama". Ciągłe niespodzianki oraz zwroty akcji nie pozwalają się czytelnikowi nudzić. Dobrze wykreowani bohaterowie ,prawda, która okazuje się być kłamstwem oraz kłamstwa , które mogą być prawdą to cechy, które czynią ze "Ze zdrady Kopernika" naprawdę przyjemną lekturę. Jeśli dodamy do tego świetny styl autora to mamy porządny kryminał.Polecam jako lekką lekturę , idealną na jesienne i zimowe wieczory.
Źródło recenzji : moniczyta.bogspot.com

Do książki byłam bardzo optymistycznie nastawiona. Uwielbiam bowiem wszelkiego rodzaju niewyjaśnione zagadki, tajemnice i poszukiwania skarbów. Mój mąż nazywa to syndromem Indiany Jonesa i uważa, że to efekt mojej szczenięcej miłości do profesora Jonesa ;). Mniejsza jednak o źródło mojej fascynacji tego typu zagadkami.Już na pierwszy rzut oka książka wydała mi się dość...

Jak mówił bohater "Rejsu" - nuuuda i trudno nie przyznać mu racji

Jak mówił bohater "Rejsu" - nuuuda i trudno nie przyznać mu racji

Trochę się zawiodłem. Pomysł ciekawy jednak akcja w książce trochę nudna

Trochę się zawiodłem. Pomysł ciekawy jednak akcja w książce trochę nudna

Straszny gniot, odradzam.

Straszny gniot, odradzam.

Pomysł może i dobry, ale wykonanie bardzo złe. Książka napisana byle jak, nieprzemyślana, niechlujna. Miałem wrażenie, że dostałem do ręki byle jak napisany konspekt. Odradzam.

Pomysł może i dobry, ale wykonanie bardzo złe. Książka napisana byle jak, nieprzemyślana, niechlujna. Miałem wrażenie, że dostałem do ręki byle jak napisany konspekt. Odradzam.

co to jest? na pewno nie książka!

co to jest? na pewno nie książka!