urokliwa opowieść o trudnych czasach i w zasadzie dobroci i mocy człowieka. Oczywiście z elementami emocjonalnych momentów fantasy

urokliwa opowieść o trudnych czasach i w zasadzie dobroci i mocy człowieka. Oczywiście z elementami emocjonalnych momentów fantasy

Ta książka to opowieść Ultima o swoim życiu,który opowiada o swojej rodzinie,wojnie i jak przeżył te ciężkie chwile. Opowiada całą historię Dariowi Castagno. Ta książka jest smutna w większości,ale warto ją przeczytać. Uczy lekcji historii,po części. Polecam.

Ta książka to opowieść Ultima o swoim życiu,który opowiada o swojej rodzinie,wojnie i jak przeżył te ciężkie chwile. Opowiada całą historię Dariowi Castagno. Ta książka jest smutna w większości,ale warto ją przeczytać. Uczy lekcji historii,po części. Polecam.

Jeden z lepszych przewodników po życiu. Napisany przystępnym językiem, bez zbędnego "filozofowania, frazesów i nadęcia", osadzony w kulturze miejsca, którego dotyczy. Przeczytany 2 razy i pewnie jeszcze do niego wrócę.
Warto dać sobie czas na lekturę i przemyślenia z nią związane.

Jeden z lepszych przewodników po życiu. Napisany przystępnym językiem, bez zbędnego "filozofowania, frazesów i nadęcia", osadzony w kulturze miejsca, którego dotyczy. Przeczytany 2 razy i pewnie jeszcze do niego wrócę.
Warto dać sobie czas na lekturę i przemyślenia z nią związane.

Mocna siódemka. Wprawdzie książka w warstwie językowej nie jest mistrzostwem, ale rekompensuje to ciekawa, dobrze skonstruowana historia. Pomimo moich obaw, powieść nie okazała się kolejnym "Pod słońcem Toskanii", lecz gawędą o regionie, utkaną z teraźniejszości i przeszłości, z obrazków czasy wojny, przyjaźni, poświęcenia i indywidualności.

Mocna siódemka. Wprawdzie książka w warstwie językowej nie jest mistrzostwem, ale rekompensuje to ciekawa, dobrze skonstruowana historia. Pomimo moich obaw, powieść nie okazała się kolejnym "Pod słońcem Toskanii", lecz gawędą o regionie, utkaną z teraźniejszości i przeszłości, z obrazków czasy wojny, przyjaźni, poświęcenia i indywidualności.

Powieść przesiąknięta miłością do włoskiego regionu Chianti. Napisana z pasją. Jest to opowieść o niezwykłej przyjaźni dwóch mężczyzn. Starszy opowiada młodszemu o swoim niełatwym życiu, o ukochanej ziemi, o miejscu człowieka wśród natury. Mądra, ciepła, miejscami nieco mistyczna. To pieśń pochwalna dla Chianti, a jednocześnie uduchowiony kęs owoców jej ziemi dla czytelnika.

Powieść przesiąknięta miłością do włoskiego regionu Chianti. Napisana z pasją. Jest to opowieść o niezwykłej przyjaźni dwóch mężczyzn. Starszy opowiada młodszemu o swoim niełatwym życiu, o ukochanej ziemi, o miejscu człowieka wśród natury. Mądra, ciepła, miejscami nieco mistyczna. To pieśń pochwalna dla Chianti, a jednocześnie uduchowiony kęs owoców jej ziemi dla czytelnika.

Zdecydowanie udała się autorowi ta powieść. Po pierwsze nie można jej postawić na półce obok książki "Za dużo słońca Toskanii" i traktować jako jej drugiej części. Są autonomiczne i tematycznie są w zupełnie innych wymiarach. Tamta pierwsza była przewodnikiem po zakątkach Chianti, okraszona osobistymi odczuciami i opisami przyrody, natomiast "Osteria w Chianti" to raczej przewodnik po życiu. To historia życiowych zmagań z przeszłością, to splot zaskakujących zdarzeń, które zmieniają życie i momentami są tragiczne, to cierpienie XX wieku związane z przemianami ustrojowymi i wojną opisane od środka, to historia Włoch i Europy, które odczuwamy we współczesności, to wielka przyjaźń, która odmienia i nadaje sens.

Zdecydowanie udała się autorowi ta powieść. Po pierwsze nie można jej postawić na półce obok książki "Za dużo słońca Toskanii" i traktować jako jej drugiej części. Są autonomiczne i tematycznie są w zupełnie innych wymiarach. Tamta pierwsza była przewodnikiem po zakątkach Chianti, okraszona osobistymi odczuciami i opisami przyrody, natomiast "Osteria w Chianti" to raczej...

Po przeczytaniu "Za dużo słońca Toskanii" sięgnąłem po "Osterie w Chianti". Pierwsza książka była lekka, zabawna i przyjemna, druga okazała się dojrzałą powieścią, myślę że odrobinę autobiograficzną. Wraz z Dariem poznajemy tragiczne losy pewnej włoskiej rodziny, a w szczególności historię sędziwego mężczyzny, Ultima Gori. Jaką historię? hmm powiem, że smutną i zaskakującą, ale kto chce się dowiedzieć, co w niej smutnego, a co zaskakuje, musi sam przeczytać.
Podsumowując książka pozostawia dobre wrażenie, ale jakoś specjalnie na kolana nie powala. Czyta się przyjemnie i szybko. Myślę, że jest nawet godna polecenia, ale eposem niestety nie jest i trzeba to mieć na uwadze.

Po przeczytaniu "Za dużo słońca Toskanii" sięgnąłem po "Osterie w Chianti". Pierwsza książka była lekka, zabawna i przyjemna, druga okazała się dojrzałą powieścią, myślę że odrobinę autobiograficzną. Wraz z Dariem poznajemy tragiczne losy pewnej włoskiej rodziny, a w szczególności historię sędziwego mężczyzny, Ultima Gori. Jaką historię? hmm powiem, że smutną i zaskakującą,...

Świetna książka. Toskańska wieś początku XX wieku, , życie rodziny którą ciężko doświadcza los, przyjaciele ci biedni i bogaci, miłość i tragiczne rozstanie, druga wojna światowa, obóz koncentracyjny, powrót do domu, życie...

Świetna książka. Toskańska wieś początku XX wieku, , życie rodziny którą ciężko doświadcza los, przyjaciele ci biedni i bogaci, miłość i tragiczne rozstanie, druga wojna światowa, obóz koncentracyjny, powrót do domu, życie...

Najbardziej dojrzała, wzruszająca, chwilami tajemnicza,a może nawet mroczna...Bardzo mi sie fajnie ją czytało.

Najbardziej dojrzała, wzruszająca, chwilami tajemnicza,a może nawet mroczna...Bardzo mi sie fajnie ją czytało.