Opowieść-schemat. Pozornie.
Ale zanim to zrozumiałam, musiałam poznać do końca historię Jasona. Młodego chłopaka, który po ukończeniu wymaganych szkół, chciał podbić świat wyjeżdżając z rodzinnego miasta do Los Angeles, wierząc, w naiwności niedoświadczonego, bezkrytycznego, młodego człowieka, w jego przychylność, łatwość i w ludzi, którzy powitali go sloganem – "Trzymaj się z nami, stary, a daleko zajedziesz."
I trzymał się, a jakże, ale nie zawsze w zgodzie z sumieniem, bo lubił używać życia. Przypominało ono bufet zastawiony smakołykami. Tylko, że passa oparta na niemoralnych zasadach, nie mogła trwać w nieskończoność.
I nie trwała.
Skończyła się "w jednej chwili pewnego późnego piątkowego popołudnia", w której stracił wszystko to, co zdobył do tej pory. Pracę, dziewczynę, przyjaciół, znajomości, wysoki poziom materialny, pozycję w środowisku zawodowym, marzenia i plany.
Został sam.
Ale niezupełnie. Przypomniał sobie o rodzinie. O ojcu i rodzeństwie. O miejscu, w którym zawsze czuł się bezpiecznie, a z którego wyniesione zasady życia złamał, wpojone normy etyczne podeptał, odziedziczone wartości moralne zapomniał, w pogoni za szybkim sukcesem niosącym spektakularne profity. Nie trudno było mi zgadnąć zakończenie, bo schematy da się przewidzieć. Takich opowieści o powrotach marnotrawnych synów czy córek jest bardzo dużo, z powodzeniem spełniających swoją terapeutyczną rolę wśród czytelników szukających optymistycznych zakończeń, pozwalających nabrać życiowego optymizmu, stawić czoło własnym demonom. Ale ta opowieść zawiera bardzo ważne przesłanie, które nie do końca jest słodkie, a przez to pozwalające na uniknięcie naiwnego i nieskutecznego leczenia bólu życia nowymi planami czy miłością, budowania od nowa szczęścia na zgliszczach starego w myśl zasady: rzucił ciebie mężczyzna – znajdź nowego!, narozrabiałeś w pracy – podejmij nową!, straciłaś przyjaciół – poszukaj sobie innych!
Nic bardziej błędnego!
Ta opowieść podkreśla bardzo ważną myśl, której dopiero spełnienie warunków gwarantuje powodzenie osiągnięcia nowych celów. Po pierwsze szczery żal za popełnione błędy, a po drugie rozliczenie się z przeszłością, zanim wejdzie się w nowe środowisko, nową pracę, nowy związek, a co tak trafnie ujęła poznana przez Jasona, Claudia – "Zanim pozwolimy naszemu uczuciu dalej się rozwijać, musisz znaleźć sposób, by otrząsnąć się ze wszystkiego, co ci się przydarzyło, i pozbyć się bagażu, który, jak sam twierdzisz, dźwigasz bez przerwy."
I w tym miejscu kończy się schemat powieści promujących metodę – klin klinem zabić trzeba, by potem żyć długo i szczęśliwie, a zaczyna się opowieść o ludzkim prawie do błędów, ale i o obowiązku ponoszenia ich konsekwencji, o prawie do ruszania w świat z rodzinnego domu, ale i o pamięci skąd pochodzimy i czyje wartości reprezentujemy, o prawie do przecinania pępowiny, ale i o silnych więzach łączących rodzinę, o budowaniu szczęścia od nowa, ale na solidnych, mocnych, zdrowych fundamentach własnej psychiki. Bo życie jest jak sztuka, przez które "stajesz się bezbronny, a to może być naprawdę bolesne. Ale wiesz, jeśli robisz to dobrze, możesz stworzyć coś autentycznie pięknego. Coś, co przetrwa."
Może warto posłuchać rady Claudii po to, żeby świat wokół nas był jak najmniej kiczowaty, tymczasowy, plastikowy, fastfoodowy, płaski, schematyczny, egoistyczny, a ludzie sztuczni?
Warto?
http://naostrzuksiazki.pl/

Opowieść-schemat. Pozornie.
Ale zanim to zrozumiałam, musiałam poznać do końca historię Jasona. Młodego chłopaka, który po ukończeniu wymaganych szkół, chciał podbić świat wyjeżdżając z rodzinnego miasta do Los Angeles, wierząc, w naiwności niedoświadczonego, bezkrytycznego, młodego człowieka, w jego przychylność, łatwość i w ludzi, którzy powitali go sloganem –...

Kolejna cudowna powieść Petera Pezzelli. Zgodnie z zapowiedzią na okładce, ma swój nieprzeczalny klimat, niby zwykła historia zwyczajnych ludzi, ale ma w sobie coś, emanuje ciepłem i pozytywną energią, zawiera proste życiowe prawdy. Czyta się dobrze i bardzo szybko, ostatnią stronę odwróciłam z żalem, ale i z uśmiechem na ustach.
Gorąco polecam (choć chyba raczej kobietom :)

Kolejna cudowna powieść Petera Pezzelli. Zgodnie z zapowiedzią na okładce, ma swój nieprzeczalny klimat, niby zwykła historia zwyczajnych ludzi, ale ma w sobie coś, emanuje ciepłem i pozytywną energią, zawiera proste życiowe prawdy. Czyta się dobrze i bardzo szybko, ostatnią stronę odwróciłam z żalem, ale i z uśmiechem na ustach.
Gorąco polecam (choć chyba raczej kobietom :)

Pełna ciepła, rodzinnych dylematów oraz sposobów na ich rozwiązanie powieść obyczajowa. Lekkie pióro pana Pezzelli sprawia, że lektura jest przyjemnością. Książka ta pięknie obrazuje wartość rodziny i siłę jaka drzemie w tych więziach. Prosta, nieskomplikowana historia, która może zdarzyć się każdemu z nas z pouczającym zakończeniem. Jak każda z powieści tego autora jest przyjemna i nie głupia za razem :) Polecam lubiącym książki obyczajowe

Pełna ciepła, rodzinnych dylematów oraz sposobów na ich rozwiązanie powieść obyczajowa. Lekkie pióro pana Pezzelli sprawia, że lektura jest przyjemnością. Książka ta pięknie obrazuje wartość rodziny i siłę jaka drzemie w tych więziach. Prosta, nieskomplikowana historia, która może zdarzyć się każdemu z nas z pouczającym zakończeniem. Jak każda z powieści tego autora jest...

Owszem,bardzo przewidywalna, ale i pełna ciepła i naturalnego uroku. Spokojna historia o powrocie do korzeni, wyzwalaniu się z przeszłości i zaczynaniu od nowa. Z białą kartką, z rodziną u boku i z głową pełną pomysłów. Optymistyczna pozycja, w sam raz na leniwe popołudnie.

Owszem,bardzo przewidywalna, ale i pełna ciepła i naturalnego uroku. Spokojna historia o powrocie do korzeni, wyzwalaniu się z przeszłości i zaczynaniu od nowa. Z białą kartką, z rodziną u boku i z głową pełną pomysłów. Optymistyczna pozycja, w sam raz na leniwe popołudnie.

Czytając tą książkę poznajemy historię młodego mężczyzny, którego życie się pokomplikowało. Na początku widzimy go w tragicznym stanie - jest źle - tak bardzo, że już chyba gorzej być nie może. Wszystko zmienia się gdy wraca do domu rodzinnego, powoli, bo powoli, ale jego życie się prostuje - wraca na dobry tor. Zaczyna pomagać w rodzinnym interesie, poznaje kobietę. Jest lepiej...
A ponieważ nie może być za dobrze to kobieta się od niego odsuwa i wybucha pożar.
Ogólnie książka w porządku, ani dobra, ani zła. Średnia. Da się przeczytać i dodatkowym plusem jest to, że można się czegoś nauczyć.

Czytając tą książkę poznajemy historię młodego mężczyzny, którego życie się pokomplikowało. Na początku widzimy go w tragicznym stanie - jest źle - tak bardzo, że już chyba gorzej być nie może. Wszystko zmienia się gdy wraca do domu rodzinnego, powoli, bo powoli, ale jego życie się prostuje - wraca na dobry tor. Zaczyna pomagać w rodzinnym interesie, poznaje kobietę. Jest...

Przypowieść o synu marnotrawnym w nowoczesnej wersji.
Wspaniała kariera, a co za tym idzie - idealnie zapowiadające się życie, nagle legło w gruzach. Janson wraca do domu z "dużym bagażem". Dopiero w rodzinnym domu zaczyna dostrzegać to co jest naprawdę w życiu ważne i co daje prawdziwe szczęście.

Lekka i przyjemna książka.
Polecam!

Przypowieść o synu marnotrawnym w nowoczesnej wersji.
Wspaniała kariera, a co za tym idzie - idealnie zapowiadające się życie, nagle legło w gruzach. Janson wraca do domu z "dużym bagażem". Dopiero w rodzinnym domu zaczyna dostrzegać to co jest naprawdę w życiu ważne i co daje prawdziwe szczęście.

Lekka i przyjemna książka.
Polecam!

Rodzina i czy pieniądz? Co tak naprawdę jest dla nas ważne, co powinniśmy szanować ponad wszystko? W dobie dzisiejszego egoizmu i pogoni w świecie luksusu zapominamy o najważniejszym, o rodzinie! Czy mimo jej odrzucenia i zapomnienia możemy liczyć na jej wsparcie?

Rodzina i czy pieniądz? Co tak naprawdę jest dla nas ważne, co powinniśmy szanować ponad wszystko? W dobie dzisiejszego egoizmu i pogoni w świecie luksusu zapominamy o najważniejszym, o rodzinie! Czy mimo jej odrzucenia i zapomnienia możemy liczyć na jej wsparcie?

Pouczająca jak to książki Petera Pezzelli, nie da się obok nich przejść obojętnie i choć częściowo przewidywalne, to zawsze mnie jakoś zaskoczy. Idealna na lato, choć akcja w książce toczy się zimową porą.

Pouczająca jak to książki Petera Pezzelli, nie da się obok nich przejść obojętnie i choć częściowo przewidywalne, to zawsze mnie jakoś zaskoczy. Idealna na lato, choć akcja w książce toczy się zimową porą.

Nie jest to wybitne dzieło literackie,ale czasami warto zajrzeć do takiej książki,aby nie zapomnieć o tym, co w życiu jest naprawdę ważne.

Nie jest to wybitne dzieło literackie,ale czasami warto zajrzeć do takiej książki,aby nie zapomnieć o tym, co w życiu jest naprawdę ważne.

Jedna z bardzo przyjemnych i wakacyjnych książek jakie przeczytałem. Pełna ciepła i uroku powieść o tym , że warto w życiu zacząć wszystko od nowa oraz także o powrocie do własnych korzeni. Wspaniała książka.
Polecam

Jedna z bardzo przyjemnych i wakacyjnych książek jakie przeczytałem. Pełna ciepła i uroku powieść o tym , że warto w życiu zacząć wszystko od nowa oraz także o powrocie do własnych korzeni. Wspaniała książka.
Polecam