Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po zachwycie "Prawiekiem", wciąż szukam w prozie Tokarczuk tego samego - pięknie opisanej i zmitologizowanej przestrzeni rodzimej. Jednak twórczość autorki wciąż wymyka się schematom i choć nie wszystkie książki darzę tak wielkim uznaniem, jak rzeczony "Prawiek...", to każda kolejna jej powieść upewnia mnie w przekonaniu, że jest najlepszą polską pisarką współczesną. "Prowadź swój pług..." ponownie urzeka krajobrazami Sudetów, usytuowaniem miejsca akcji wszędzie i nigdzie, swojskością i tajemniczością bohaterów. Pomimo dość radykalnej tematyki powieści, rzeczą która najbardziej w książce przeszkadza jest to, że główną bohaterkę przestaje się w pewnym momencie lubić.

Po zachwycie "Prawiekiem", wciąż szukam w prozie Tokarczuk tego samego - pięknie opisanej i zmitologizowanej przestrzeni rodzimej. Jednak twórczość autorki wciąż wymyka się schematom i choć nie wszystkie książki darzę tak wielkim uznaniem, jak rzeczony "Prawiek...", to każda kolejna jej powieść upewnia mnie w przekonaniu, że jest najlepszą polską pisarką współczesną....

Nie wiele czytuję fantastyki, ale nieco z braku laku sięgnęłam po "Sezon burz". W książce szukałam jakiejś paraleli ludzkich losów, uniwersalnych prawd ukrytych w zupełnie innym świecie, jednak zamiast tego otrzymała jedynie przygodówkę. Snującego się Geralta, któremu ciągle wiatr w oczy, ale jednak się udaje, trochę machania mieczem i historię, której nie można odkrywać. Niezła proza na odstresowanie (jeśli ktoś lubi fantastykę), ale niewiele więcej.

Nie wiele czytuję fantastyki, ale nieco z braku laku sięgnęłam po "Sezon burz". W książce szukałam jakiejś paraleli ludzkich losów, uniwersalnych prawd ukrytych w zupełnie innym świecie, jednak zamiast tego otrzymała jedynie przygodówkę. Snującego się Geralta, któremu ciągle wiatr w oczy, ale jednak się udaje, trochę machania mieczem i historię, której nie można odkrywać....

Świetnie skonstruowana i napisana książka. Nieco przeszkadzało mi podobieństwo do "Zabić drozda" - autor nawet nie kryje się ze swoimi fascynacjami, a w powieści roi się od nawiązań (widać to też w sposobie nakreślenia postaci i wątków - np. ojciec Charliego vs Atticus Finch, Szalony Jack vs Artur Ridley). Zgadzam się też z poprzednikiem, że bohaterowie nakreśleni są z mocnym rozmachem i często ich przemyślenia zdają się być nazbyt dojrzałe, jak na ich wiek, ale myślę, że dzięki temu zabiegowi autor uniknął popadania w zbytnią patetyczność ;)

Świetnie skonstruowana i napisana książka. Nieco przeszkadzało mi podobieństwo do "Zabić drozda" - autor nawet nie kryje się ze swoimi fascynacjami, a w powieści roi się od nawiązań (widać to też w sposobie nakreślenia postaci i wątków - np. ojciec Charliego vs Atticus Finch, Szalony Jack vs Artur Ridley). Zgadzam się też z poprzednikiem, że bohaterowie nakreśleni są z...