Jeżdżąc po cytrynach. Optymista w Andaluzji.

Idealna książka na wakacje, przyjemna, czytając ją można poczuć promienie słońca na twarzy

Idealna książka na wakacje, przyjemna, czytając ją można poczuć promienie słońca na twarzy

W prosty sposób opisane cudowne, proste życie. Dobrze się czyta i ma się ochotę przeżyć to samo:)

W prosty sposób opisane cudowne, proste życie. Dobrze się czyta i ma się ochotę przeżyć to samo:)

Czasami przychodzi taka myśl, by rzucić wszystko i zmienić życie. Tak właśnie zrobił główny bohater. Spełnił swoje marzenia. Polecam wszystkim którzy chcą odkryć codzienną Andaluzję i rozkoszować się różnymi smaczkami. Książka napisana przednio i przyjemnie, czyta się lekko i chętnie.
Polecam

Czasami przychodzi taka myśl, by rzucić wszystko i zmienić życie. Tak właśnie zrobił główny bohater. Spełnił swoje marzenia. Polecam wszystkim którzy chcą odkryć codzienną Andaluzję i rozkoszować się różnymi smaczkami. Książka napisana przednio i przyjemnie, czyta się lekko i chętnie.
Polecam

Krótka opinia.Warto przeczytać jesienną porą,kiedy na dworze zimnica,chociaż nie każdy lubi takie klimaty,kiedy trzeba samemu budować dom albo strzyc dziesiątki owiec.Pozdrawiam.

Krótka opinia.Warto przeczytać jesienną porą,kiedy na dworze zimnica,chociaż nie każdy lubi takie klimaty,kiedy trzeba samemu budować dom albo strzyc dziesiątki owiec.Pozdrawiam.

Przeniosłam się do pachnącej "różnymi zapachami" Andaluzji razem z autorem i jego otoczeniem. Polecam

Przeniosłam się do pachnącej "różnymi zapachami" Andaluzji razem z autorem i jego otoczeniem. Polecam

Świetna historia, czysta przyjemność czytania, az chce sie tez tak żyć.

Świetna historia, czysta przyjemność czytania, az chce sie tez tak żyć.

Sięgnęłam po tą książkę z powodu słowa:"Andaluzja",aby poznać tajniki życia w tym regionie.
Powiedzmy,że się nie zawiodłam,bo opisy zachowań "chłopów" i ich charakterystyki potwierdziły,to,co wiem od dawna:jak wszędzie na świecie,tak i w Andaluzji spotkamy ludzi dobrych i ludzi złych.
Najbardziej przypadł do gustu Domingo,człowiek,który swoją postawą życiową pokazał,że uczymy się poprzez praktykę,a nie poprzez teorię:
"po kilku dniach odłożyliśmy narzędzia i z dumą patrzyliśmy na efekty naszej pracy kamieniarskiej:powstał mur naprawdę imponujący wielkością,grubością i jakością wykonania.
-Gdzie nauczyłeś się kłaść kamienie?-zapytałem z podziwem.-To naprawdę piękny kawał muru!
-Jak to gdzie?-Domingo się zdziwił.-Tu właśnie,pracując z Tobą-dodał,jak gdyby zdumiony,że ktoś mógłby go w ogóle posądzić o to,że kiedykolwiek w życiu miał przedtem w ręku szpachlę."

Powiedzmy sobie szczerze,jest to książka o wszystkim,a więc o niczym,
zachwyt autora nad widokami nie przekłada się na malutkie czarno-białe zdjęciątka,lepiej,żeby ich wcale nie było,chyba,że wydawnictwo by dołączyło do egzemplarza lupę o dużym zasięgu to ich obecność miałaby jakiś sens,
reasumując: na pewno bym nie wydała na nią złotówki,ot,książka z półki:przeczytać i zapomnieć/oddać wrogowi.

Sięgnęłam po tą książkę z powodu słowa:"Andaluzja",aby poznać tajniki życia w tym regionie.
Powiedzmy,że się nie zawiodłam,bo opisy zachowań "chłopów" i ich charakterystyki potwierdziły,to,co wiem od dawna:jak wszędzie na świecie,tak i w Andaluzji spotkamy ludzi dobrych i ludzi złych.
Najbardziej przypadł do gustu Domingo,człowiek,który swoją postawą życiową pokazał,że...

Książka pozbawiona artyzmu, dosłowność i prostota przekazu porażają. Nie rozumiem jak mogła stać się międzynarodowym bestsellerem. Być może tłumaczenie jest złe. Nie zmienia to jednak faktu, że fabuła pozbawiona jest ładu i składu,a narrator nie ma zdania w kwestiach fundamentalnych...

Książka pozbawiona artyzmu, dosłowność i prostota przekazu porażają. Nie rozumiem jak mogła stać się międzynarodowym bestsellerem. Być może tłumaczenie jest złe. Nie zmienia to jednak faktu, że fabuła pozbawiona jest ładu i składu,a narrator nie ma zdania w kwestiach fundamentalnych...

Świetna. Napisana z humorem. Niezwykle obrazowe opisy miejsc i ludzi. Wciąga od początku i zapada w pamięć. Lekka i odpowiednia na letni czas.

Świetna. Napisana z humorem. Niezwykle obrazowe opisy miejsc i ludzi. Wciąga od początku i zapada w pamięć. Lekka i odpowiednia na letni czas.

Ekscentryczny Anglik kupuje zrujnowaną farmę gdzieś w andaluzyjskich górach... Bez prądu, bez bieżącej wody, bez drogi dojazdowej, z mostu na pobliskiej rzece (która nie wiadomo kiedy wyleje) zostały jedynie ruiny. Oto kolejna opowieść z cyklu: kupiliśmy dom/farmę/zoo... Kiedy zapoznałam się z życiorysem autora, stwierdziłam, że należy od tej kategorii ludzi, co to włóczą się po świecie, szukając swojego miejsca i powołania. Opisywanie Chrisa Stewarta jako „byłego członka grupy Genesis” jest sporym nadużyciem, skoro grał on z tym zespołem jedynie w kilku utworach na jego pierwszej płycie, co oznacza, że było to dawno, dawno temu. Poza tym czymże się on nie zajmował: pracował w cyrku, na kutrze rybacki, zrobił licencję pilota, ukończył kurs kuchni francuskiej, strzygł owce. A w końcu napisał książkę... kolejny przykład na to, że pisać każdy może... Stewartowi wyszło to jednak całkiem nieźle: jego książka cechuje się dużą dawką poczucia humoru, a zapewne również dystansu do samego siebie. W istocie jest to opowieść prawdziwego optymisty (jak mówi podtytuł): autor pokonuje wiele trudności z godnym pozazdroszczenia uśmiechem na twarzy.

Ekscentryczny Anglik kupuje zrujnowaną farmę gdzieś w andaluzyjskich górach... Bez prądu, bez bieżącej wody, bez drogi dojazdowej, z mostu na pobliskiej rzece (która nie wiadomo kiedy wyleje) zostały jedynie ruiny. Oto kolejna opowieść z cyklu: kupiliśmy dom/farmę/zoo... Kiedy zapoznałam się z życiorysem autora, stwierdziłam, że należy od tej kategorii ludzi, co to włóczą...