Jeden cytat szczególnie pozostał mi w pamięci: „Człowieczeństwo, moi panowie, jest podpprządkowane giełdzie milionerów, jeśli ktoś rozporządza takim kapitałem jak mój, stać go na stworzenie sobie własnego ładu świata” [str. 75]. Czyż nie w takim świecie dziś żyjemy?
Obydwie sztuki skłaniają do myślenia i są jak najbardziej aktualne w dzisiejszych czasach.

Jeden cytat szczególnie pozostał mi w pamięci: „Człowieczeństwo, moi panowie, jest podpprządkowane giełdzie milionerów, jeśli ktoś rozporządza takim kapitałem jak mój, stać go na stworzenie sobie własnego ładu świata” [str. 75]. Czyż nie w takim świecie dziś żyjemy?
Obydwie sztuki skłaniają do myślenia i są jak najbardziej aktualne w dzisiejszych czasach.

Jednak pieniądze są niezwykle ważne.. Warto mieć ich znacznie więcej niż pozostali. ;)

Jednak pieniądze są niezwykle ważne.. Warto mieć ich znacznie więcej niż pozostali. ;)

Opowiadanie bardzo często wystawiane na deskach teatru.

Starsza, bardzo bogata pani wraca w rodzinne strony, które opuściła, kiedy była bardzo młodą dziewczyną. Miasto, do którego wraca wraz z mieszkańcami w ostatnich latach bardzo zubożało, mimo, że w okolicy gospodarka kwitnie, tu wszyscy kupują na kreskę i czekają do pierwszego.
Starsza Pani obiecuje dać mieszkańcom i miastu miliard do podziału ... nie ma jednak nic za darmo. Pytanie czy zadanie, które im wyznaczy zagłuszy głos sumienia ... czy pusty żołądek i chęć wzbogacenia zwycięży ??

Stara historia, aczkolwiek nic nie traci na świeżości. Czyta się bardzo szybko m.in. dzięki dobrym dialogom. Warte lektury.

Opowiadanie bardzo często wystawiane na deskach teatru.

Starsza, bardzo bogata pani wraca w rodzinne strony, które opuściła, kiedy była bardzo młodą dziewczyną. Miasto, do którego wraca wraz z mieszkańcami w ostatnich latach bardzo zubożało, mimo, że w okolicy gospodarka kwitnie, tu wszyscy kupują na kreskę i czekają do pierwszego.
Starsza Pani obiecuje dać mieszkańcom i...

dot. "Wizyty starszej pani"

Jakże ponadczasowa jest ta sztuka ! Ujawnia emocje i prawdziwą naturę, oblicze ludzi, gdy w grę wchodzą pieniądze. Potwierdzająca, że tak naprawdę ludźmi i tak żądzą pierwotne instynkty i strach.
Czytelnikom polecam film z Kate Winslet "Projektantka".

dot. "Wizyty starszej pani"

Jakże ponadczasowa jest ta sztuka ! Ujawnia emocje i prawdziwą naturę, oblicze ludzi, gdy w grę wchodzą pieniądze. Potwierdzająca, że tak naprawdę ludźmi i tak żądzą pierwotne instynkty i strach.
Czytelnikom polecam film z Kate Winslet "Projektantka".

Genialna ! Czytałem na zajęcia-okazało się, że bardzo przyjemna pozycja !

Genialna ! Czytałem na zajęcia-okazało się, że bardzo przyjemna pozycja !

Niezłe. Czytane w oryginale.
Czysta groteska.

Niezłe. Czytane w oryginale.
Czysta groteska.

Niebanalność, najtrudniejsze pytania i niepoprawność polityczna. Czego chcieć więcej?

"Fizycy" to sztuka zbudowana na paradoksie, stale nim operująca. Autor w końcowych uwagach zastrzega sobie, że sporo w dramacie przypadku, że działa na skutkach fizyków, a nie na fizyce... Ma do tego pełne prawo, bo stworzył coś wybitnego.
Mamy zakład psychiatryczny, trójkę pacjentów uważających się za Einsteina, Newtona i króla Salamona, "nieszczęśliwe wypadki" kończące się śmiercią pielęgniarek... Nic nie jest takie, jakie się wydaje na początku. Albo wszystko jest właśnie takie. Pozory, pozory, pozory. I kto ostatecznie okaże się naprawdę szalony?

Niebanalność, najtrudniejsze pytania i niepoprawność polityczna. Czego chcieć więcej?

"Fizycy" to sztuka zbudowana na paradoksie, stale nim operująca. Autor w końcowych uwagach zastrzega sobie, że sporo w dramacie przypadku, że działa na skutkach fizyków, a nie na fizyce... Ma do tego pełne prawo, bo stworzył coś wybitnego.
Mamy zakład psychiatryczny, trójkę pacjentów...

Okładka i sama książka może zniechęcić i odstraszać. Ale wytrwajcie. Przy przeglądaniu papierów i wynoszeniu ich do garażu wpadła w moje ręce ta pozycja, która trochę pokrzyżowała moje plany czytelnicze. Skupię się na drugim tytule, pierwszy czytałam w liceum (w oryginale, na niemieckim, o zgrozo! wtedy wydawało mi się to traumą). Ale co do "Fizyków". To to dwuaktowa komedia napisana w 1961 roku.

Dwunastego sierpnia zamordowano młodą pielęgniarkę Dorotę Monser. Po niespełna trzech miesiącach w tym samym miejscu pojawia się następna ofiara - siostra Irena. Ustalenie nazwisk zabójców nie sprawiło kłopotu, bo mordercy chociaż nie byli do końca przytomni - sami przyznali się do winy.

Usytuowana na skraju miasta willa, eufemistycznie zwana sanatorium, jest po prostu prywatnym szpitalem dla obłąkanych. Jego właścicielka Matylda von Zahnd - wiecznie przygarbiona stara panna, ma opinię psychiatry doskonałego. Lekarka dba do przesady o renomę zakładu, więc zabójstwa, policja, atmosfera skandalu i sensacji nie przysporzą szpitalowi dobrej sławy. Dlatego próbuje bezboleśnie zażegnać całą sprawę. Wysyła na rozmowę z policjantem najbardziej opanowaną i konkretną pielęgniarkę, sama zaś, jak przystało na humanitarnego lekarza, pozostaje w tym czasie przy obłąkanym zabójcy.

Natomiast w saloniku sanatorium najczęściej można zobaczyć trzech pacjentów: Herberta Beutlera, który uważa się za Newtona, Henryka Ernestiego, ten uważa się za Einsteina, i z zamiłowaniem gra na skrzypcach oraz Jana Möbiusa, który co prawda nie ma zaburzeń świadomości, ale za to twierdzi, że systematycznie odwiedza go biblijny król Salomon. Wszyscy trzej wyglądają na nieszkodliwych wariatów, żyjących we własnym wyizolowanym świecie i byliby wzorowymi pacjentami, gdyby nie fakt, że to wśród nich znajdują się mordercy pielęgniarek. Newton udusił siostrę Dorotę, zaś Einstein rzucił się na Irenę (po jej zamordowaniu grał spokojnie "Sonatę" Beethovena). Przerażająca historia, ale znajdujemy się w końcu w szpitalu dla obłąkanych, gdzie zdarzają się takie przypadki. Dziwniejsze od samych morderstw wydaje się postępowanie lekarki. Czy dobry psychiatra może nie zdawać sobie sprawy, że pozornie spokojni chorzy są agresywni? Dlaczego - znając ich stan, nie odizolowała ich od otoczenia? Co powstrzymało ją od zatrudnienia pielęgniarzy? Na tym nie koniec, pojawia się kolejna ofiara - siostra Monika, która miała się zająć i porozmawiać z Möbiusem.

Czy domyślacie się już dlaczego zginęły Dorota i Irena? Podobnie jak Monika zorientowały się , że pacjenci zanim trafili do szpitala byli naukowcami i zajmowali się badaniem radioaktywności. Nie byli chorzy, a cała szopka z majakami, zwiadami i skrzypcami Einsteina jest czymś na kształt przedstawienia. Jaki był tego cel? Co trzymało zdrowych mężczyzn w tym przytułku? Tego dowiecie się w trakcie lektury. Ale przy przy czytaniu,w pogoni za rozwiązaniem zagadki, nie może umknąć główne przesłanie utworu.

W założeniu komedia miała pełnić rolę ostrzeżenia. Miała uświadomić ludziom, jaki może być niekontrolowany rozwój nauki, pogoń za pieniądzem (przemysł zbrojeniowy) i spryt polityków sprawujących władzę na światem. Sanatorium jest doskonałą metaforą świata. W dobie lawinowego rozwoju techniki, inżynierii genetycznej, dylematów moralnych wokół klonowania ludzi problematyka "Fizyków" jest aktualna. Każdy z bohaterów przedstawia odmienne poglądy i postawy wobec rozwoju nauki. Na koniec wykradzione zostały plany i badania Möbiusa, które mogą przyczynić się do zagłady świata. Jak żyć ze świadomością, że losy świata spoczywają w losach szaleńca??

Taka odskocznia przy czytaniu prozy. POLECAM. Chociaż, nie wiem dlaczego, ale może być problem z dostępem do książki. Nie znalazłam jej w księgarniach..

Okładka i sama książka może zniechęcić i odstraszać. Ale wytrwajcie. Przy przeglądaniu papierów i wynoszeniu ich do garażu wpadła w moje ręce ta pozycja, która trochę pokrzyżowała moje plany czytelnicze. Skupię się na drugim tytule, pierwszy czytałam w liceum (w oryginale, na niemieckim, o zgrozo! wtedy wydawało mi się to traumą). Ale co do "Fizyków". To to dwuaktowa...