Dla młodzieży. Dla dorosłych strata czasu.

Dla młodzieży. Dla dorosłych strata czasu.

Noc zarwana, książka przeczytana. Bardzo dobra powieść historyczna, może bez jakichś wysokich naukowych aspiracji (część faktów z lekka nagięta, by pasowało do fabuły),ale za to czyta się lekko i szybko.

Noc zarwana, książka przeczytana. Bardzo dobra powieść historyczna, może bez jakichś wysokich naukowych aspiracji (część faktów z lekka nagięta, by pasowało do fabuły),ale za to czyta się lekko i szybko.

Bardzo fajnie się czytało o Królowej Izabeli, taka bardziej powieść niż biografia. Autor w posłowiu uczciwie przyznaje, które fragmenty powieści trochę pozmieniał i za to duży plus. Brakowało mi trochę pociągnięcia historii do końca a tak powieść w pewnym momencie urywa się. Autor w posłowiu zaznacza, że dalsze losy Izabeli znajdziemy w jego powieści "Ostatnia królowa" ale to jest książka o Joannie Szalonej córce Izabeli więc pewnie coś tam będzie chociaż główną bohaterką jest jednak córka. Przeczytam, to napiszę 🙂 Jeśli ktoś chce zgłębić historię Izabeli to bardzo polecam pozycję "Izabela. Wojownicza królowa" Kristin Downey. Baaardzo rzetelna biografia, porywająca i wierna faktom. Po lekturze, kupiliśmy z mężem bilety do Malagi i zwiedziliśmy prawie całą Andaluzję "śladami Izabeli". Niezapomniane przeżycia. Nasza córka ma na imię Izabela..

Bardzo fajnie się czytało o Królowej Izabeli, taka bardziej powieść niż biografia. Autor w posłowiu uczciwie przyznaje, które fragmenty powieści trochę pozmieniał i za to duży plus. Brakowało mi trochę pociągnięcia historii do końca a tak powieść w pewnym momencie urywa się. Autor w posłowiu zaznacza, że dalsze losy Izabeli znajdziemy w jego powieści "Ostatnia królowa"...

Niezwykle odpowiada mi pióro Gortnera. Mając solidne dowody historyczne - pokazuje życiorysy władczyń z zupełnie innej strony...tej prywatnej, jaśniejszej. Tym razem było podobnie. Z ogólnodostępnej historii i wielu powieści, znamy Izabelę Kastylijską jako bezwzględną katolicką władczynię narzucającą siłą katolicyzm. To z nią kojarzymy najokrutniejszą odmianę inkwizycji, stosy na których płonęli niewinni ludzie i ślepe podporządkowanie Torquemadzie. W powieści odnajdujemy zgoła inną werję tej królowej i krótko można ją okreslić jako kolejną ofiarę swoich czasów. Niewątpliwie była władczynią bardzo ambitną - to ona wraz z mężem położyła solidne podwaliny pod zjednoczenie, bogactwo i wielkość Hiszpanii. Była także głęboko wierząca, szalenie oddana swojej wierze i przez to zamotana przez mizoginów (z mężem na czele) w okropności, które na zawsze ją naznaczyły. Polecam tę pozycję wszystkim miłośnikom powieści historycznych.

Niezwykle odpowiada mi pióro Gortnera. Mając solidne dowody historyczne - pokazuje życiorysy władczyń z zupełnie innej strony...tej prywatnej, jaśniejszej. Tym razem było podobnie. Z ogólnodostępnej historii i wielu powieści, znamy Izabelę Kastylijską jako bezwzględną katolicką władczynię narzucającą siłą katolicyzm. To z nią kojarzymy najokrutniejszą odmianę inkwizycji,...

Całkiem dobrze się czytało, ciekawie zbudowane postaci. Autor w posłowiu nawet mówi jakie drobne zmiany wprowadził (typu w książce coś się wydarzyło dwa lata wcześniej niż powinno),więc ukłon stronę tych czytelników, którzy znają dobrze historię Izabeli Kastylijskiej i byliby może rozczarowani.

Całkiem dobrze się czytało, ciekawie zbudowane postaci. Autor w posłowiu nawet mówi jakie drobne zmiany wprowadził (typu w książce coś się wydarzyło dwa lata wcześniej niż powinno),więc ukłon stronę tych czytelników, którzy znają dobrze historię Izabeli Kastylijskiej i byliby może rozczarowani.

Tak się składa, że lubię czytać o swoich imienniczkach, bo wtedy jeszcze bardziej doceniam swoje imię.
Jeszcze większym ( i lepszym ) zbiegiem okoliczności okazało się, że Izabela Kastylijska urodziła się dokładnie tego samego dnia i miesiąca co ja ;) Zawsze czułam że ta moja data urodzin jest magiczna ;)

Świetna historyczna książka, która może i trochę łagodzi charakter władczyni Kastylii, ale czytało mi się ją z wielką przyjemnością. Mamy przedstawioną historię młodej infantki kastylijskiej, która w wyniku paru nieszczęśliwych okoliczności zostaje prawowitą władczynią kraju.
Zakochując się w aragońskim następcy tronu, Izabela dąży przez swoje całe życie do unii pomiędzy dwoma krainami i zjednoczeniu Hiszpanii. Co jest dobre w tej książce, to że autor ukazuje tu różne aspekty roli jaką przyszło "grać" Izabeli i konsekwencje z nią związane. W trakcie czytania historii, często zaglądałam do Internetu w celu informacji o dzieciach Izabeli i Ferdynanda i ogółem bardzo wciągnęłam się w historię Hiszpanii. A chyba właśnie o to chodzi aby czytelnik na własną ręką zaczął szukać i zgłębiać się w dziejach świata.

Wpis zamieszczam w ramach wyzwania czytelniczego WyPożyczone.
http://www.rudymspojrzeniem.pl/2020/12/wyzwanie-czytelnicze-wypozyczone-2021.html

Tak się składa, że lubię czytać o swoich imienniczkach, bo wtedy jeszcze bardziej doceniam swoje imię.
Jeszcze większym ( i lepszym ) zbiegiem okoliczności okazało się, że Izabela Kastylijska urodziła się dokładnie tego samego dnia i miesiąca co ja ;) Zawsze czułam że ta moja data urodzin jest magiczna ;)

Świetna historyczna książka, która może i trochę łagodzi charakter...

Cały cykl jest wart uwagi. Polecam.

Cały cykl jest wart uwagi. Polecam.

Lubię pióro Gortnera. Lubię historię w takim wydaniu. Książka bardzo mnie wciągnęła. Przeczytałam ją w 3 dni, a miałam w tym czasie remont i trójkę dzieci do ogarnięcia ;)

Lubię pióro Gortnera. Lubię historię w takim wydaniu. Książka bardzo mnie wciągnęła. Przeczytałam ją w 3 dni, a miałam w tym czasie remont i trójkę dzieci do ogarnięcia ;)

Jakąż wyjątkową przyjemność dało mi spotkanie z tą zaskakującą pod każdym względem powieścią. Z wielkim namaszczeniem odkrywałem każdy kolejny rozdział i każdą stronę tej książki. Przysięga królowej zamyka się w istocie dzieła doskonałego, któremu bez cienia wątpliwości jestem gotów wystawić najwyższą ocenę.

Nie przypuszczałem również, że hiszpańska królowa miała tak niezwykłe dokonania, które dzięki determinacji i sile woli doprowadziły do zjednoczenia Hiszpanii, a także zbudowania jej wielkiej potęgi. Choć musiało upłynąć wiele lat pełnych wojen, biedy, maksymalnych wyrzeczeń, aby można było cieszyć się pełnią triumfu. Nie należy zapominać również o tym, że było to państwo rządzone przez dwóch równych sobie władców – Izabelę Kastylijską i Ferdynanda Aragońskiego.

Historia piękna, niezwykła, ale też brutalna. Motto władców Hiszpanii mówiło o tym, że jest jeden naród, jedna wiara i jedna Hiszpania, a to sprawiło, że Święta Inkwizycja rozrosła się do niewyobrażalnych rozmiarów w morzu ognia nawracając wszystkich, którzy zbłądzili z drogi Pana. (...)

Pełny tekst recenzji książki dostępny w poniższym linku:
http://internetowacela.blogspot.com/2019/06/christopher-w-gortner-przysiega.html

Jakąż wyjątkową przyjemność dało mi spotkanie z tą zaskakującą pod każdym względem powieścią. Z wielkim namaszczeniem odkrywałem każdy kolejny rozdział i każdą stronę tej książki. Przysięga królowej zamyka się w istocie dzieła doskonałego, któremu bez cienia wątpliwości jestem gotów wystawić najwyższą ocenę.

Nie przypuszczałem również, że hiszpańska królowa miała tak...

Wszyscy śledzący mój profil wiedzą, że bardzo kocham powieści historyczne, zwłaszcza te nakreślające sylwetki wyjątkowych kobiet różnych epok. Jeśli zastanawialiście się kiedyś, która powieść zapoczątkowała moją fascynację tym gatunkiem i sprawiła, że ,,powieść historyczna” przestała mi się kojarzyć z sztucznymi dramami i idealizowaniem minionych czasów, to dzisiaj Wam odpowiem – była to ,,Przysięga królowej. Historia Izabeli Katylijskiej” C. W. Gortnera.

Izabela Kastylijska jest jedną z najbardziej renesansowych postaci kobiecych, co więcej, jest jedną z nielicznych szerzej znanych kobiet z tamtego okresu, która zasłynęła z własnych dokonań, a nie z małżeństwa czy romansu z wybitnym mężczyzną. Jednak gdy się urodziła, nikt nie przypuszczał jak wielką rolę przyjdzie jej odegrać. Izabela była pierwszą córką z drugiego małżeństwa króla Kastylii, po śmierci jej ojca tron objął jej przyrodni brat Henryk, a Izabela, jej matka i młodszy brat zostali odesłani do zamku praktycznie na odludziu. Dopiero w wieku trzynastu lat Izabela pojawia się na królewskim dworze. Jej brat okazuje się słabym, podatnym na manipulację władcą, który bardziej niż królestwem interesuje się młodymi mężczyznami. Co więcej, plotkuje się, że jego jedyna córka i następczyni w rzeczywistości jest bękartem. Kiedy w Kastylii nasila się konflikt między Henrykiem a jego oponentami, Izabela zaczyna sobie uświadamiać, że to ona jest jedyną osobą, która może zaprowadzić ład w królestwie. Utwierdza ją w tym poznanie młodego Ferdynanda Aragońskiego.

Czytałam tą powieść po raz pierwszy kilka lat temu i wtedy aż tak mnie nie zachwyciłam, może dlatego, że nie byłam jeszcze zaznajomiona tak dobrze z tym gatunkiem. Teraz potwierdzam, że Gortner stworzył wspaniałą, znakomitą powieść. ,,Przysięga królowej” zawiera wszystko, co cenię w książkach historycznych. Jest wierna prawdzie historycznej, co prawda autor zmienił kilka faktów, ale uzasadnił to w posłowiu, co zawsze do mnie trafia – bo niestety niektórzy czytelnicy łykają wszystko jak pelikany i nie próbują sprawdzać wiarygodności historii przedstawianej w książce. Wczesnoresansowa Hiszpania została opisana w sposób barwny, ze zwróceniem uwagi na wielokulturowość i procesy historyczne. Gortner bardzo dokładnie zadbał o nakreślenie spisków politycznych i zmian zachodzących w królestwie, czytanie o tym jest naprawdę przyjemne i dużo w głowie zostaje. Jeśli ktoś nie zna dobrze historii średniowiecza i renesansu może go zdziwić duża otwartość w sprawach seksualnych, pamiętam, że kilka lat temu parę osób, które czytało tą książkę ze mną dziwiło się, że występują tu homoseksualiści, a bohaterowie jasno opowiadają o swoich pragnieniach – teraz jestem już trochę mądrzejsza i wiem, że tamte czasy były znacznie mniej pruderyjne niż późniejsze epoki, może nawet mniej pruderyjne niż nasze czasy. Warto dodać, że Gortner sam jest gejem, żyje w związku z innym mężczyzną, ale w żaden sposób nie mieszał swojej prywatności z powieścią – zwrócił uwagę na to, że homoseksualne romanse króla Henryka doprowadziły do osłabienia pozycji Kastylii.

Jednak książki to dla mnie przede wszystkim bohaterowie, a Izabela Kastylijska nakreślona przez Gortnera to kobieta budząca słuszny szacunek i podziw. Kojarzona jako wojowniczka królowa przywdziewająca zbroję, nieugięta pogromczyni ,,niewiernych” i wizjonerska fundatorka wyprawy Krzysztofa Kolumba, na początku powieści Izabela jest kimś całkiem innym – dziewczyną wychowaną na odludziu, odciętą od życia dworskiego, chcącą służyć bratu. Od początku cechuje ją jednak duża godność osobista oraz silna wiara w Boga, i to one ostatecznie sprawią, że młoda księżniczka uzna, że musi dźwignąć Kastylię z upadku. Izabela w żaden sposób nie jest przedstawiona jako fanatyczka, która uważa się za lepszą od innych, ale mimo to wierzy w swoją misję. Gortner jasno pokazuje, że niektóre zachowania, które obecnie uważamy za naganne, dla wychowanej w surowym katolicyzmie Izabeli były oczywiste – dlatego autor nie kryje, że Inkwizycja czy prześladowania Żydów były złe, ale zwraca uwagę na to, że Izabela naprawdę szczerze wierzyła, że w ten sposób zapewni zbawienie sobie i swoim poddanym. Mimo kilku kontrowersyjnych decyzji królowej, uważam ją za fascynującą, wybitną osobowość – właśnie dlatego, że nie zrobiła ,,kariery przez łóżko”, nie wsławiła się małżeństwem. Pozycję osiągnęła dzięki swojej odwadze i inteligencji, a nie związkowi z Ferdynandem, który po jej śmierci nie miał już tak silnej pozycji. Izabela urzekła mnie nie tylko dumą i odwagą, ale też tym, że była po prostu dobrą, sympatyczną kobietą – która kochała swoją rodzinę, męża i dzieci. Oczywiście, to tylko wizja autorska, ale z tego co wiem, to królowa Hiszpanii była naprawdę troskliwą żoną i nie ma powodów, by uważać ją za złą matkę – owszem, wymagała od swoich dzieci, ale dbała o ich przyszłość i w porównaniu z innymi przykładami władców z tamtej epoki, nie zrobiła nic, co mogłoby któremuś z nich zaszkodzić.

Równie ciekawą postacią jest tu Ferdynand Aragoński, również silny i ambitny człowiek, potrafiący postawić na swoim. Ferdynand jest kochającym mężem i bratnią duszą Izabeli, ale Gortner nie wyidealizował jego postaci – zwrócił uwagę na przesadną dumę króla oraz jego zdrady małżeńskie, z historii wiemy też, że Ferdynand Aragoński zawiódł po części jako ojciec, zwłaszcza wobec Joanny i Katarzyny. Bardzo dobrze zostali też nakreśleni słaby król Henryk Kastylijski, ambitny Alfons, prawdopodobnie chora psychicznie matka Izabeli oraz jej dzieci – zwłaszcza warto zwrócić tu uwagę na Joannę o której Gortner również napisał książkę. Żałuję jedynie tego, że akcja zakończyła się w momencie wyprawy Kolumba i nie dowiedzieliśmy się o tym jak Izabela rządziła królestwem po wprowadzeniu Inkwizycji.

Jeśli lubicie powieści historyczne, zwłaszcza te z renesansu, a nie czytaliście jeszcze ,,Przysięgi królowej”, to serdecznie polecam.

,, (…) drzemie w nas odwaga, z której nie zdajemy sobie sprawy, dopóki nie zostaniemy wystawieni na próbę.”

Wszyscy śledzący mój profil wiedzą, że bardzo kocham powieści historyczne, zwłaszcza te nakreślające sylwetki wyjątkowych kobiet różnych epok. Jeśli zastanawialiście się kiedyś, która powieść zapoczątkowała moją fascynację tym gatunkiem i sprawiła, że ,,powieść historyczna” przestała mi się kojarzyć z sztucznymi dramami i idealizowaniem minionych czasów, to dzisiaj Wam...