Absurd goni absurd. Powieść z olbrzymią dawką surrealizmu. Tej książki się nie czyta, ją się śni. Nie jest to wybitna powieść, ale warto przeczytać, jeśli chcecie poznać teorię atomową dotyczącą niebezpiecznych związków ludzi i rowerów lub na poważnie zastanowić się, czy Ziemia ma kształt... kiełbasy.

Absurd goni absurd. Powieść z olbrzymią dawką surrealizmu. Tej książki się nie czyta, ją się śni. Nie jest to wybitna powieść, ale warto przeczytać, jeśli chcecie poznać teorię atomową dotyczącą niebezpiecznych związków ludzi i rowerów lub na poważnie zastanowić się, czy Ziemia ma kształt... kiełbasy.

Zero oczekiwań wobec tej książki, a jakie przyjemne zaskoczenie - na razie pozycje z serii Biblioteka Czułego Barbarzyńcy mnie nie zawodzą. To nie jest kryminał, ma tylko ubranko kryminału, a tak naprawdę jest przypowiastką filozoficzną, trochę w niej grozy, trochę humoru, nie jest specjalnie trudno domyślić się puenty, ale nie o to w niej chodzi tylko o budowę świata w którym przebywa główny bohater. Bardzo mi się podobało, polecam.

Duży plus za rowerową obsesję policjantów

Zero oczekiwań wobec tej książki, a jakie przyjemne zaskoczenie - na razie pozycje z serii Biblioteka Czułego Barbarzyńcy mnie nie zawodzą. To nie jest kryminał, ma tylko ubranko kryminału, a tak naprawdę jest przypowiastką filozoficzną, trochę w niej grozy, trochę humoru, nie jest specjalnie trudno domyślić się puenty, ale nie o to w niej chodzi tylko o budowę świata w...

Podobala mi sie ta absurdalna abstrakcja nie do wymyslenia, zawiera wiele smiesznych bzdurek- np. ziemia ma ksztalt kieblasy (ha!). Okolicznosci zakupu tez byly ciekawe, na targach ksiazki wrecz wmusili mi ja dwaj hipsterzy ( dzis juz chyba nie istnieja hipsterzy),jako wielbicielce rowerow, choc nie wiem po dzis dzien, co mnie wowczas z ta miloscia do rowerow zdradzilo.

Podobala mi sie ta absurdalna abstrakcja nie do wymyslenia, zawiera wiele smiesznych bzdurek- np. ziemia ma ksztalt kieblasy (ha!). Okolicznosci zakupu tez byly ciekawe, na targach ksiazki wrecz wmusili mi ja dwaj hipsterzy ( dzis juz chyba nie istnieja hipsterzy),jako wielbicielce rowerow, choc nie wiem po dzis dzien, co mnie wowczas z ta miloscia do rowerow zdradzilo.

Flann O'Brien nie miał lekkiego życia. Pracował na państwowej posadzie, gdyż na utrzymaniu miał kilkunastoosobową rodzinę; siostry, braci, żonę i Bóg wie kogo jeszcze. Z pisarstwa wyżyć nie mógł, zwłaszcza, że wydawnictwa odrzucały jego powieści, a wystawiane sztuki, szybko zaliczały klapę. W świetle powyższego, nie dziwi, że przez całe życie O'Brien (a w zasadzie Brian O'Nolan, bo tak brzmiało prawdziwe nazwisko pisarza) mocno pił.
Bohater "Trzeciego policjanta", to z pozoru optymistyczny, naiwny prostaczek, we wszystkim znajdujący kolejne dowody na piękno świata. Jednak, to także morderca bez sumienia, członek bractwa drewnianej nogi, miłośnik szalonego uczonego De Selby'ego, skończony idiota i bajarz.
O'Brien buduje imponującą konstrukcję z czystego absurdu, niedorzeczności i groteski. W jego świecie iluzją jest wszystko. Na przykład ruch, bo przecież składa się z milionów odrębnych miejsc, a każda fotografia to potwierdza. Tylko Irlandczyk mógł stworzyć tak obłąkańczo logiczną na wariacki sposób historię. Rzeczy niemal dwa razy mniejsze od granicy niewidzialności, teorię atomową, która jest od dwóch do trzech razy niebezpieczniejsza niż mogłaby być, wzajemne przenikanie się ludzi i rowerów. Czy wiecie, że w Rosji krowom robi się zęby z klawiszy starych fortepianów? Że istnieją rzeczy w kolorach tak innych od tych które znamy, że człowiek traci na ich widok rozum?
Czytelnik daje się wciągnąć w ten szalony ciąg zdarzeń. Zabawnych, lekko niepokojących, zadziwiających. I ani się spostrzeże, gdy to co lekko go nękało jak ćmiący bólem ząb – nagle przeszywa go jak hufnal i przyszpila do drzwi domu cierpienia i pokuty. W tym tkwi sedno koszmaru; piekło jest kołem, bezkresnym, powtarzalnym, udręczającym wciąż od nowa i od nowa... Bez końca.

Flann O'Brien nie miał lekkiego życia. Pracował na państwowej posadzie, gdyż na utrzymaniu miał kilkunastoosobową rodzinę; siostry, braci, żonę i Bóg wie kogo jeszcze. Z pisarstwa wyżyć nie mógł, zwłaszcza, że wydawnictwa odrzucały jego powieści, a wystawiane sztuki, szybko zaliczały klapę. W świetle powyższego, nie dziwi, że przez całe życie O'Brien (a w zasadzie Brian...

Niesamowita i nadspodziewana uczta literacka. Pozycja z wyglądu poczciwa, ale kryjąca w sobie odmęty ludzkiej pomysłowości. "Trzeci policjant" to pełna paleta barw literackich możliwości. Czy to jest powieść? Do pewnego stopnia, na pewno tak. Oniryczna podróż po zaświatach wraz z dużą dawką groteskowej filozofii (a może i nie?). Nic nie jest "na pewno" w tej książce i dlatego jest ona tak fascynująca. A o to kilka konkretów: czytając "Trzeciego policjanta" dowiemy się co łączy człowieka i rower; obalona zostanie teoria o kształcie ziemi, niebagatelna w tym rola kiełbasy oraz poznamy de Selby`ego, który próbował rozcieńczyć wodę. Pozycja obowiązkowa dla "pythonowców".

Niesamowita i nadspodziewana uczta literacka. Pozycja z wyglądu poczciwa, ale kryjąca w sobie odmęty ludzkiej pomysłowości. "Trzeci policjant" to pełna paleta barw literackich możliwości. Czy to jest powieść? Do pewnego stopnia, na pewno tak. Oniryczna podróż po zaświatach wraz z dużą dawką groteskowej filozofii (a może i nie?). Nic nie jest "na pewno" w tej książce i...

Czasami życie staje się dla nas jedynie smutną rutyną, a my uświadamiamy sobie, że cała nasza egzystencja to płonna pogoń za nieistotnym celem, który wydawał się nam czymś wielkim na początku. Zapala się w nas wtedy płomień wyobraźni i przed nami stają otworem światy inne, wyśnione. Najczęściej dzieje się tak, gdy nie wystarcza nam to, co szarość dnia nam dostarcza.
Brian Ó Nualláin (Flann O'Brien) opisał jedną z podróży do świata, gdzie prawdopodobnie często bywał Dali, a w której z pewnością Lewis Carroll był tam conajmniej raz.

Główny bohater tej powieści relacjonuje nam całe swoje życie (całe szczęście bardzo krótko),największy nacisk kładąc na niesamowicie zwariowaną historię (a jak wiemy, życie nie obfituje w zwariowane historie). Tu wspomnę, że powieść została wydana już po śmierci autora...
Niesamowicie zwariowana historia w niespotykanie kolorowym świecie, którego obrazowość (albo raczej wymiarowość) skupia się na postaciach trzech niesamowitych policjantach i (wiem, że nadużywam słowa) ich niesamowitego podejścia do wszystkiego. Tworzą oni niezwykłe rzeczy, mają najdziwniejsze przemyślenia, a wszystko to opatrzone komentarzem na temat wielkiej nieistniejącej postaci De Selbiego.




Powieść przepełniona humorem, satyrą i karykaturą, zawiera przemyślenia na tematy od cen najmu lokali użytkowych do trudności w wykonaniu trumny dla roweru... Z łatwością jesteśmy w stanie uwierzyć jednej z postaci, która stwierdza "mój dziadek na rok przed śmiercią stał się koniem"...

Czasami życie staje się dla nas jedynie smutną rutyną, a my uświadamiamy sobie, że cała nasza egzystencja to płonna pogoń za nieistotnym celem, który wydawał się nam czymś wielkim na początku. Zapala się w nas wtedy płomień wyobraźni i przed nami stają otworem światy inne, wyśnione. Najczęściej dzieje się tak, gdy nie wystarcza nam to, co szarość dnia nam dostarcza.
Brian Ó...

Bardzo wciągająca i ciekawa książka, pełna czarnego humoru. Polecam przeczytać!

Bardzo wciągająca i ciekawa książka, pełna czarnego humoru. Polecam przeczytać!

Na maksa pokręcona i szalona wręcz. Polecam!

Na maksa pokręcona i szalona wręcz. Polecam!

esencja czarnego humoru połączona z elementami filozofii, kryminału i czegoś tam jeszcze pewnie:) wspaniała podróż do krainy zwichrowanej wyobraźni.

esencja czarnego humoru połączona z elementami filozofii, kryminału i czegoś tam jeszcze pewnie:) wspaniała podróż do krainy zwichrowanej wyobraźni.

Zapraszam na bloga Redhead in Wonderland, gdzie dodałam opinię o książce:

http://redhead-in-wonderland.blogspot.com/2015/04/irlandia-policjanci-rowery-i-absurd.html

Zapraszam na bloga Redhead in Wonderland, gdzie dodałam opinię o książce:

http://redhead-in-wonderland.blogspot.com/2015/04/irlandia-policjanci-rowery-i-absurd.html