Romans z elementem kryminału. Rafaella Marten zauważa, że jest stara i samotna w winnicy w Prowansji. Jej synów trzeba spisać na straty, ale są dalsi krewni, którzy mogą tchnąć nowe życie w jej ukochane château. Amerykańska daleka kuzynka Franny (lekarka weterynarii wyzbyta stylu),wnuczka Błękitka (10 letnia Chinka z Szanghaju),Jake, syn dawnego Kochanka (ognistego gracza w polo) i Clare, żona żonatego kochanka Franny (Franny i Clare zostały dozgonnymi psiapsiułkami, kiedy omawiały jakim gnojkiem jest Marcus: mąż Clare i kochanek Franny) oraz puszysta Juliette (wdowa, przyjaciółka Rafaelli z młodzieńczych lat). Rafaella chce, żeby jej winnica odżyła i była domem kochających się ludzi. Jeden z jej synów jest chciwy i chce wszystkich zabić i przejąć château. Kto wygra?
Bonus: świetne spisy potraw pożeranych przez mieszkańców château. Adler jest mistrzynią opisu krajobrazu i jedzenia. Zaczynamy od Kruga (wytrawny szampan? czemu nie, papier wytrzyma wszystko, chociaż szampańskoje chyba lepsze, bo przynajmniej słodkie) Potem odpowiednie wino i potrawa z czegoś w panierce ze świeżego czegoś z dodatkiem niezwykle aromatycznego czegoś. To spłukane wykwintnym winem "xyz", żeby zacząć wcinać coś ze świeżego czegoś w miejscowych ziołach z dodatkiem miejscowego czegoś i szczyptą czegoś innego.

Romans z elementem kryminału. Rafaella Marten zauważa, że jest stara i samotna w winnicy w Prowansji. Jej synów trzeba spisać na straty, ale są dalsi krewni, którzy mogą tchnąć nowe życie w jej ukochane château. Amerykańska daleka kuzynka Franny (lekarka weterynarii wyzbyta stylu),wnuczka Błękitka (10 letnia Chinka z Szanghaju),Jake, syn dawnego Kochanka (ognistego gracza...

Za mało było tutaj Prowansji, klimatu nie czułam w tej książce czegoś w niej zabrakło.
Jak dla mnie nudna jak flaki w oleju,mdląca ta książka.
Strasznie wymęczyłam się, przy tym romansie, dla mnie książka bardzo kiepska.

Za mało było tutaj Prowansji, klimatu nie czułam w tej książce czegoś w niej zabrakło.
Jak dla mnie nudna jak flaki w oleju,mdląca ta książka.
Strasznie wymęczyłam się, przy tym romansie, dla mnie książka bardzo kiepska.

Rafaella chce, aby w jej chateau znów tętniło życie. Dlatego postanawia zorganizować zjazd całej rodziny oraz najbliższych znajomych. Zaprasza między innymi Franny - wnuczkę swojego brata, której nigdy nie spotkała, Shao Lan - własną wnuczkę, o której dopiero co się dowiedziała, Jake'a - syna swojego kochanka, który jest jej najlepszym przyjacielem, a także dwóch synów, których od wielu lat nie widziała. Jednak radosne chwile wynikające ze spotkania najbliższych przyćmiewa wspomnienie tragedii, która miała miejsce wiele lat wcześniej oraz nieoczekiwanej i zagadkowej śmierci jednego z synów Rafaelli. Czy ktoś z rodziny może być również w niebezpieczeństwie?

Rafaella chce, aby w jej chateau znów tętniło życie. Dlatego postanawia zorganizować zjazd całej rodziny oraz najbliższych znajomych. Zaprasza między innymi Franny - wnuczkę swojego brata, której nigdy nie spotkała, Shao Lan - własną wnuczkę, o której dopiero co się dowiedziała, Jake'a - syna swojego kochanka, który jest jej najlepszym przyjacielem, a także dwóch synów,...

Nudna, w dodatku strasznie mało tam tej Prowansji. Zabrakło klimatu. Losy bohaterów też nijakie, powielone, nic odkrywczego, ani porywającego. Niestety trochę się rozczarowałam, a bardzo lubię twórczość pani Adler. Ta książka jest zdecydowanie najsłabsza z tych, które dotąd przeczytałam. Raczej nie polecam.

Nudna, w dodatku strasznie mało tam tej Prowansji. Zabrakło klimatu. Losy bohaterów też nijakie, powielone, nic odkrywczego, ani porywającego. Niestety trochę się rozczarowałam, a bardzo lubię twórczość pani Adler. Ta książka jest zdecydowanie najsłabsza z tych, które dotąd przeczytałam. Raczej nie polecam.

Spodziewałem się,czegoś lepszego.Czegoś co zabierze,mnie w świat cudownej Prowansji.Zabrało,ale w świat nudnej książki.
Gdzie niewiele się dzieje.
Bohaterki i bohaterowie są dla mnie płytcy i nijacy.
Dziecko z Chin,przypomina mumię.
A wątek kryminalny,czyta się ziewając.
Raczej ta Prowansja mnie,nie oczarowała.

Spodziewałem się,czegoś lepszego.Czegoś co zabierze,mnie w świat cudownej Prowansji.Zabrało,ale w świat nudnej książki.
Gdzie niewiele się dzieje.
Bohaterki i bohaterowie są dla mnie płytcy i nijacy.
Dziecko z Chin,przypomina mumię.
A wątek kryminalny,czyta się ziewając.
Raczej ta Prowansja mnie,nie oczarowała.

Przewidywalny romans, ale z cudownymi opisami Prowansji :)

Przewidywalny romans, ale z cudownymi opisami Prowansji :)

...tuż za oknem okazała magnolia wznosiła ku niebu swoje woskowe, kremowe kwiaty. Na dole kamienny taras schodził do regularnego parteru roślinnego, gdzie starannie przycięte, niziutkie żywopłoty, otaczały miniaturowe ogródki z ziołami i krzaczkami, błyszczącymi jeszcze od nocnego deszczu. Po prawej stronie, nad trawiastymzejściem, upstrzonym tu i ówdzie metalowymi stoliczkami i krzesłami, górowała kasztanowa aleja. Dalej, w promieniach słońca, srebrzyło się jezioro. Franny zobaczyła wąski, drewniany mostek, który wyglądał jak dekoracja z "Madame Butterfly", wygięty i czerwony niczym pomadka do ust. Przez gałęzie magnolii widać było tylko, że prowadzi na małą wysepkę z białą, filigranową drewnianą altanką.
...
Znalazła się w raju. To dopiero jest Prowansja. O takiej właśnie śniła.
...
i w takim magicznym klimacie rozgrywa się historia niezwykle romantyczna i niebezpieczna.

...tuż za oknem okazała magnolia wznosiła ku niebu swoje woskowe, kremowe kwiaty. Na dole kamienny taras schodził do regularnego parteru roślinnego, gdzie starannie przycięte, niziutkie żywopłoty, otaczały miniaturowe ogródki z ziołami i krzaczkami, błyszczącymi jeszcze od nocnego deszczu. Po prawej stronie, nad trawiastymzejściem, upstrzonym tu i ówdzie metalowymi...

Bardzo słabe i bardzo nudne. Nie wzbudza emocji, nie wzbudza ciekawości. Szkoda czasu.

Bardzo słabe i bardzo nudne. Nie wzbudza emocji, nie wzbudza ciekawości. Szkoda czasu.

Naprawdę dobra książka. Historia wielowątkowa ale dobrze poukładana w sposób taki, że czytelnik się nie pogubi. Właściwie to nie czytam często tego typu książek ale mam szczęście, że jak już się zabiorę za jakąś to jest dobra. Polecam jeśli ktoś chce przeczytać szybką, łatwa i przyjemną pozycję.

Naprawdę dobra książka. Historia wielowątkowa ale dobrze poukładana w sposób taki, że czytelnik się nie pogubi. Właściwie to nie czytam często tego typu książek ale mam szczęście, że jak już się zabiorę za jakąś to jest dobra. Polecam jeśli ktoś chce przeczytać szybką, łatwa i przyjemną pozycję.

Elizabeth Adler to jedna z najsławniejszych na świecie autorek trzymających w napięciu, dramatycznych powieści o miłości. Skuszona opisem na okładce, sięgnęłam po jej "Zaproszenie do Prowansji" i muszę przyznać, że mam problem. Spodziewałam się lekkiej, jednak sprawnie poprowadzonej narracji. Dostałam, ni to powieść obyczajową, ni to romans z motywami kryminalnymi. Czytając miałam odczucie, jak gdyby autorka wzorowała się, na słynnych w ostatnim czasie, trylogiach o Greyu i Crossie.

Główną bohaterką, z założenia, miała być w moim odczuciu Franny, młoda pani weterynarz. Samotna dziewczyna wdała się w romans z żonatym mężczyzną, który to związek legł w gruzach już na pierwszych stronach powieści. Franny poznaje żonę Marcusa, która ma dosyć jego zdrad, występuje o rozwód i zaprzyjaźnia się z panią weterynarz. Franny dostaje zaproszenie na zjazd rodzinny do Francji, a dokładnie do Prowansji, od nieznanej ciotki Rafaelli. Wybiera się tam razem z nowo poznaną przyjaciółką. Podróż ta odmienia życie dziewczyn oraz innych bohaterów powieści.

W moim odczuciu, na stronach książki, za dużo się dzieje. Elizabeth Adler próbuje przedstawić dzieje wszystkich bohaterów, przez co nie ma charakterystycznego podziału na pierwszo- i drugoplanowych. Sama fabuła jest też przewidywalna, a wątek kryminalny przedstawiony jest w sposób marginalny. Szkoda, bo mogła wyjść naprawdę dobra, klimatyczna powieść obyczajowa. A tak, dostaliśmy do ręki czytadełko na krótki wieczór do szybkiego przeczytania i również szybkiego zapomnienia.

Elizabeth Adler to jedna z najsławniejszych na świecie autorek trzymających w napięciu, dramatycznych powieści o miłości. Skuszona opisem na okładce, sięgnęłam po jej "Zaproszenie do Prowansji" i muszę przyznać, że mam problem. Spodziewałam się lekkiej, jednak sprawnie poprowadzonej narracji. Dostałam, ni to powieść obyczajową, ni to romans z motywami kryminalnymi. Czytając...