„Lep na muchy” to nawiedzona powieść o erotycznym zabarwieniu, napisana pod wpływem znanego serialu dokumentalnego pt. „Ballada o lekkim zabarwieniu erotycznym”, która w swoim czasie osiągnęła oglądalność rzędu 10 mil widzów.
Postacie pierwszoplanowe zamieszkują dzielnicę obskurnych kamienic, gdzie aż gęsto od patologii rodzinnych, w środowisku ludzi na pozór dobrych i uczynnych, którzy nawet nie są w stanie dostrzec swojej fałszywej moralności.
Anka wraz z koleżanką, zmuszone warunkami socjalnymi, wkraczają w świat seks biznesu, którego przedstawicielem jest Tulipan, ale nie jest on jedynym drapieżcą w tym brudnym i złym świecie, gdzie rządzi pieniądz i przemoc.
Świadkiem tej historii jest głodny duch, który wchodzi w rolę przewodnika, gdyż chce zasłużyć sobie na wejście w świetlisty wir i wznieść się na wyższy poziom świadomości. Przebywa pomiędzy piekłem a niebem i kiedy Anka zapada w śpiączkę pokazuje jej i tłumaczy zjawiska zachodzące w świecie astralnym, co nadaje parapsychologicznego smaczku tej opowieści.
Oprócz sensacyjnej fabuły pełnej erotyzmu i przemocy czytelnik zostaje wciągnięty w dyskusje dotyczącą problemów egzystencjonalnych i próbuje się ustosunkować do wyjaśnień ducha, który porusza tematy dotyczące etyki, czy jak kto woli rozwoju duchowego człowieka, życia po życiu, wieczności piekła itp.
Wątki drugoplanowe stanowią tło i tworzą perspektywę rzeczywistości, może strasznej, ale prawdziwej. To problem panoszącej się na osiedlu bandy blokersów. Ci młodzi ludzie nie widzą tego, że ich czyny mają straszne konsekwencje dla ofiar. Obserwujemy korupcje policji i znieczulicę polityków. Zostajemy zmuszeni do zadania sobie pytania, kto tak naprawdę jest winien temu, że młodzi ludzie wpadają w kłopoty i szukają wrażeń na ulicy. Co mają robić, kiedy pochodzą ze środowisk patologicznych i nie mają wsparcia ani moralnego, a tym bardziej finansowego? Kto jest odpowiedzialny za ich start, za trudności i biedę, w której egzystują?