Do takich powiastek chętnie się wraca... Po ponad dziesięciu latach książka nie budzi już u mnie takiego oczarowania i salw śmiechu, ale nadal zachowuje swój urok. Jeśli ktoś szuka typowej powieści pensjonarskiej, niech zacznie od tej. Jest najlepsza.

"Poczwarki Wielkiej Parady" to pamiętnik 17-letniej Ali Tyszowieckiej z jej potyczek na warszawskiej pensji. Gdyby komuś zachciało się uchylić kotarę minionego czasu i zajrzeć ukradkiem, jak wyglądało życie maturzystki w przedwojennej Polsce, w powieści Haliny Auderskiej znajdzie pełny pakiet, a przede wszystkim zastygły obraz minionej epoki i społeczeństwa, choć to rzecz jasna tylko jego szkolna miniatura. Aż tęskno mi się zrobiło za czasami, które pamiętać mogła tylko moja babcia. Za czasami, gdy oszustwo i kradzież z klasowej skarbonki były przestępstwem, za które groziło najrealniej w świecie wydalenie z pensji w kurzawie ogólnej wzgardy i potępienia. Dziś moralność już inna. Co to był za świat, gdy matura to było naprawdę "coś" - coś, co dawało najśmielej w świecie przepustkę do dobrej pracy w biurze? Małżeństwo między bliskimi kuzynami? A dlaczego nie! Dziś nie do pomyślenia.

Ala wraz z Krysią, Słoniem, Inką, Basią, Maryjką i innymi panienkami tworzą wichrzycielski kolaż osobowości jakich nie brakuje nam także w dzisiejszym życiu. No i rzecz jasna Nina - wróg. Porażka antagonistki musi posłużyć za morał, ale taki z głową i sercem. Autorka szalbierczo nie wmusza w nas butelki tranu w jednej gałce lodów - proporcje są raczej na odwrót. A i sentymentalizmu to tylko ociupinę. Gdyż co najlepszego może zrobić taka młódka niż właśnie się zaręczyć? Michał z Górki cały czas trzyma rękę na pulsie, choć przez rok akcji jest dla czytelnika prawie przezroczysty.

Typowa lektura lekka, łatwa i przyjemna, w sam raz w przerwie między jakimiś ambitniejszymi. Punktację wymierzyłam dość wysoko, ale trzymam się tutaj zasady, by oceniać dzieło w odniesieniu do rodzaju i przeznaczenia. Rzecz jasna "Poczwarki..." przy "Nędznikach" czy "Wojnie i pokoju" nawet nie stały. W przeciwnym wypadku naprawdę brakowałoby mi skali i gwiazdek.

Do takich powiastek chętnie się wraca... Po ponad dziesięciu latach książka nie budzi już u mnie takiego oczarowania i salw śmiechu, ale nadal zachowuje swój urok. Jeśli ktoś szuka typowej powieści pensjonarskiej, niech zacznie od tej. Jest najlepsza.

"Poczwarki Wielkiej Parady" to pamiętnik 17-letniej Ali Tyszowieckiej z jej potyczek na warszawskiej pensji. Gdyby komuś...

Tytułowa Wielka Parada to przydomek nadany przełożonej pensji przez jej podopieczne,zaś same poczwarki to jej uczennice.

"-Zastanawiam się nieraz-rzekła Wielka Parada-w co sie zmienia moje małe poczwarki.
-Na pewno nie w motyle-wyrwało się Basi.-Motyle żyja tak krótko...
-Ale kochają słońce..."

Książka napisana jest w formie pamietnika,przez jedną z uczennic klasy maturalnej,Alę.Ala wspomina czas,gdy jej drugim imieniem była naiwność,a czas mijał na nauce,żartach z koleżankami i okazjonalnych wizytach u wujowstwa,którzy ją wychowywali.Miłość zajmuje tu bardzo odległe miejsce,a własciwe wyznanie nastepuje na ostatnich stronach powieści.Fabuła książki osadzona jest w latach dwudziestolecia międzywojennego. Książka ta to typowa powieść pensjonarska,w charaktereze podobna nieco do książek Lucy Maud Montgomerry. ...

Tytułowa Wielka Parada to przydomek nadany przełożonej pensji przez jej podopieczne,zaś same poczwarki to jej uczennice.

"-Zastanawiam się nieraz-rzekła Wielka Parada-w co sie zmienia moje małe poczwarki.
-Na pewno nie w motyle-wyrwało się Basi.-Motyle żyja tak krótko...
-Ale kochają słońce..."

Książka napisana jest w formie pamietnika,przez jedną z uczennic klasy...

Od tej książki zaczęła się chyba moja obsesja na punkcie okresu międzywojennego w Polsce. W wieku 13 lat przeczytałam Poczwarki z dziesięć razy. Moja kopia jest dosłownie zaczytana i nadal stoi na półce w mojej biblioteczce. Polecam. Książka ma nieodparty urok.

Od tej książki zaczęła się chyba moja obsesja na punkcie okresu międzywojennego w Polsce. W wieku 13 lat przeczytałam Poczwarki z dziesięć razy. Moja kopia jest dosłownie zaczytana i nadal stoi na półce w mojej biblioteczce. Polecam. Książka ma nieodparty urok.

Powieść pensjonarska z prawdziwego zdarzenia. Polecam z pełnym przekonaniem, również ze względu na częste akcenty humorystyczne, a tych nie brakuje. Oczywiście, nie obyło się bez ckliwości, trudno.

Powieść pensjonarska z prawdziwego zdarzenia. Polecam z pełnym przekonaniem, również ze względu na częste akcenty humorystyczne, a tych nie brakuje. Oczywiście, nie obyło się bez ckliwości, trudno.