Do Amsterdamu

Bardzo ciekawa lektura z zaskakującym zakończeniem. Autor jest dziennikarzem, ale świetnie sobie radzi z prozą artystyczną. Są całe fragmenty do zaznaczenia i cytowania.

Bardzo ciekawa lektura z zaskakującym zakończeniem. Autor jest dziennikarzem, ale świetnie sobie radzi z prozą artystyczną. Są całe fragmenty do zaznaczenia i cytowania.

Początek jest całkiem interesujący i wciągający , skłania do przemyśleń , puzniej do ok. 100 strony jest bardzo przeciętnie ale czyta się nieźle ,ale końcówka ostatnie 25-30 stron co przy tak cienkiej książce stanowi jej sporą część ... ciągnie się niczym makaron ... jest nudne , patologiczne , bardzo obrazoburcze ... ogólnie nie polecam

Początek jest całkiem interesujący i wciągający , skłania do przemyśleń , puzniej do ok. 100 strony jest bardzo przeciętnie ale czyta się nieźle ,ale końcówka ostatnie 25-30 stron co przy tak cienkiej książce stanowi jej sporą część ... ciągnie się niczym makaron ... jest nudne , patologiczne , bardzo obrazoburcze ... ogólnie nie polecam

Jak ja to kocham! „Wtulali głowy w swoje ciężkie krawiectwo” (s.118.). Gdy to przeczytałem dreszcze po mnie przeszły, jak rząd prosiąt przez pole sąsiada. Niektórzy to nazywają bogactwem językowym. Więc takich bogactw jest w tej książce sporo.
Pierwsze opowiadanie jako tako, potem miniaturki, a tytułowe opowiadanie było męczące.
Nie sądzę, żeby to był najlepszy debiut wg wyd. „Znak” w 2003 roku. Ale trudno, w świat poszło. Autor „Upału” już na początku wieku stał się laureatem.
Książka bardzo ładnie wydana.

Jak ja to kocham! „Wtulali głowy w swoje ciężkie krawiectwo” (s.118.). Gdy to przeczytałem dreszcze po mnie przeszły, jak rząd prosiąt przez pole sąsiada. Niektórzy to nazywają bogactwem językowym. Więc takich bogactw jest w tej książce sporo.
Pierwsze opowiadanie jako tako, potem miniaturki, a tytułowe opowiadanie było męczące.
Nie sądzę, żeby to był najlepszy debiut wg...

Druga książka Autora, którą przeczytałem. Mimo że tym razem z wcześniejszego okresu twórczości ten sam styl, zdania niczym rozbiegane oczy narkomana po odpowiedniej dawce i pozornie niezwiązane ze sobą historie. Czyta się sprawnie i szybko, z pewną dozą ciekawości ale i smutku. Natomiast by uznać to za jakiś przełom... Może nie widzę tych wszystkich ukrytych diagnoz o życiu po transformacji ustrojowej. A może po prostu już wszystko wiem, a w powszechność narkomanii nie chce uwierzyć?

Druga książka Autora, którą przeczytałem. Mimo że tym razem z wcześniejszego okresu twórczości ten sam styl, zdania niczym rozbiegane oczy narkomana po odpowiedniej dawce i pozornie niezwiązane ze sobą historie. Czyta się sprawnie i szybko, z pewną dozą ciekawości ale i smutku. Natomiast by uznać to za jakiś przełom... Może nie widzę tych wszystkich ukrytych diagnoz o życiu...

4/10 - książka przeczytana bez większych emocji, bez napięcia. Po prostu przeczytana.. jest, bo jest, ale jakby nie było też byłoby dobrze :)
Bardzo duży plus za piękny język, za język polski, który czyta się dobrze i niestety rzadko spotykany w nowościach książkowych.

4/10 - książka przeczytana bez większych emocji, bez napięcia. Po prostu przeczytana.. jest, bo jest, ale jakby nie było też byłoby dobrze :)
Bardzo duży plus za piękny język, za język polski, który czyta się dobrze i niestety rzadko spotykany w nowościach książkowych.

Jak na debiut prozatorski - rewelacja!
Muszę przyznać, że w pierwszym momencie myślałam, że książka napisana jest piórem psychologa bądz terapeuty! Niesamowity zmysł obserwacji i ciekawe ujęcie problemów, rozterek i krętych dróg młodych ludzi. Wykształcenie nie zawsze idzie w parze ze spełnieniem i szczęściem, a ucieczka z rodzinnych stron jest dobrym rozwiązaniem. Obszerny jest także motyw nałogów, które w XXI dotykają naszych znajomych, a może i nas samych.
"Dobra autentyczna proza współczesna" !

Jak na debiut prozatorski - rewelacja!
Muszę przyznać, że w pierwszym momencie myślałam, że książka napisana jest piórem psychologa bądz terapeuty! Niesamowity zmysł obserwacji i ciekawe ujęcie problemów, rozterek i krętych dróg młodych ludzi. Wykształcenie nie zawsze idzie w parze ze spełnieniem i szczęściem, a ucieczka z rodzinnych stron jest dobrym rozwiązaniem....

Książka moim zdaniem "nierówna".

Książka moim zdaniem "nierówna".

choć zdecydowanie czegoś mi w tej książce zabrakło, to zmusiła mnie ona do kilku głębszych refleksji nad tym, ilu z nas nosi w sobie piętno rodzinnych miast, jak często kusi nas myśl, by uciec daleko, porzucić sentymenty i na ile ten wybór bywa słuszny; autor pozostawia miejsce na naszą subiektywną ocenę bohaterów, nie krytykuje ich, ani nie chwali, stawia nas w obliczu stereotypów, obnażając przykre myślenie społeczeństwa...

choć zdecydowanie czegoś mi w tej książce zabrakło, to zmusiła mnie ona do kilku głębszych refleksji nad tym, ilu z nas nosi w sobie piętno rodzinnych miast, jak często kusi nas myśl, by uciec daleko, porzucić sentymenty i na ile ten wybór bywa słuszny; autor pozostawia miejsce na naszą subiektywną ocenę bohaterów, nie krytykuje ich, ani nie chwali, stawia nas w obliczu...

średnie. Ciężko się połapać na początku czy jest to zbiór opowiadań czy jedna powieść

średnie. Ciężko się połapać na początku czy jest to zbiór opowiadań czy jedna powieść

Sięgnęłam po tę książkę po lekturze doskonałych "Zapisków na biletach" tego samego Autora. Niestety nie podeszła mi narkomańska tematyka, ale muszę przyznać, że dobre pióro czuć.

Jeśli jednak komuś się "Do Amsterdamu" nie spodobało, to nie radzę się zniechęcać do Autora - moim zdaniem w jego dorobku można znaleźć ciekawsze pozycje.

Sięgnęłam po tę książkę po lekturze doskonałych "Zapisków na biletach" tego samego Autora. Niestety nie podeszła mi narkomańska tematyka, ale muszę przyznać, że dobre pióro czuć.

Jeśli jednak komuś się "Do Amsterdamu" nie spodobało, to nie radzę się zniechęcać do Autora - moim zdaniem w jego dorobku można znaleźć ciekawsze pozycje.