Książka bardzo mi się podobała . Ubogi byłby polski folklor gdyby pozbawić go postaci diabła? .Książka porusza zagadnienia diabła w dawnym chrześcijaństwie .Musimy uświadomić sobie, jak motyw diabła był zakorzeniony w kulturze, a dowodów na jego obecność jest dożo.

Książka bardzo mi się podobała . Ubogi byłby polski folklor gdyby pozbawić go postaci diabła? .Książka porusza zagadnienia diabła w dawnym chrześcijaństwie .Musimy uświadomić sobie, jak motyw diabła był zakorzeniony w kulturze, a dowodów na jego obecność jest dożo.

Jak był postrzegany diabeł na ziemiach polskich?

To pytanie wcale nie niesie ze sobą łatwej odpowiedzi, bo postać diabła miała u nas stosunkowo różny charakter.

Od pomiotu piekielnego, który za nasze grzechy topić nas będzie w kotle pełnym smoły, przez mężczyznę w szlacheckim stroju, po głupiego diablika z kopytami, którego mądry wieśniak wywiedzie w pole. Wraz ze zmieniającym się światem postać diabła także ulegała przeobrażeniom.

W książce "Diabeł w kulturze polskiej" Michała Rożka prześledzimy drogę, którą pokonała ta postać.

Najpierw jednak musimy uświadomić sobie, jak bardzo motyw diabła był zakorzeniony w kulturze. A dowodów na jego obecność jest bez liku. Począwszy od tradycji judeochrześcijańskiej, przez przysłowia i bajania ludowe, diabeł wciąż był obecny.

Na przestrzeni kolejnych wieków strach przed diabłem malał, często zaczął wzbudzać wręcz śmiech i politowanie. Zatraciła się jego zła natura, zastąpiona przez chęć do płatania niewybrednych figli.

Bardzo ciekawy był końcowy rozdział poświęcony różnym sektom satanistycznym. W prosty sposób Autor wyjaśnił różnice pomiędzy nimi i opisał sposoby, w jaki oddają cześć diabłom. Nie wchodząc jednocześnie w szczegóły dość wyczerpująco opisał każdy z nich.

Jeżeli jesteście ciekawi jak ewoluowała postać diabła i jakie miejsce zajmowała w codziennym życiu ludzi to polecam sięgnąć po tę książkę. Można się z niej dowiedzieć wielu ciekawych rzeczy 😊

Jak był postrzegany diabeł na ziemiach polskich?

To pytanie wcale nie niesie ze sobą łatwej odpowiedzi, bo postać diabła miała u nas stosunkowo różny charakter.

Od pomiotu piekielnego, który za nasze grzechy topić nas będzie w kotle pełnym smoły, przez mężczyznę w szlacheckim stroju, po głupiego diablika z kopytami, którego mądry wieśniak wywiedzie w pole. Wraz ze...

Diabeł w kulturze Lisioła

Lisioł uwielbia książki o historii, a jeżeli jest to pozycja ciekawa, lekko napisana i przystępna, to futrzak aż piszczy z uciechy. Dzięki uprzejmości wydawnictwa Replika Lisioł miał okazję dać nura między strony książki Michała Rożka pod tytułem „Diabeł w kulturze polskiej”. Czy lektura była udana? Jeżeli diabelskie snopki siana oraz mnisi w przerażeniu wołający „kobieta!” nie zachęcają do czytania, to Lisioł już śpieszy – kieliszek w górę – śpieszy z wyjaśnieniem.
.
Tuptanie śladem diabła Lisioł rozpoczął na długo przed doniosłymi wydarzeniami na weselu w Kanie Galilejskiej. Autor w bardzo przejrzysty sposób przedstawia narodziny koncepcji dualistycznej (pełna butelka dobra, pustka butelka zła) oraz jej wpływ na kreację pojęć dobra i zła w chrześcijaństwie. Odwołując się zarówno do kanonu, jak i pism apokryficznych, Lisioł dowiedział się o pewnym Satanaelu oraz jego piekielnych zastępach, których liczba podejrzanie kręci się wokół wielokrotności liczby 6. Szkaradne towarzystwo, zaiste. Niegodne nawet pisku.
.
Pierwsze rozdziały dały Lisiołowi pojęcie o tym, co ludzie w dawnych wiekach uważali za diabelskie. W dużym skrócie: wszystko, a zwłaszcza kobiety. Grymas nie opuszczał futrzakowego pyszczka, gdyż białogłowych nie godzi się tak traktować! Jednocześnie średniowiecznym nie przeszkadzało traktowanie mniszek z najwyższym uznaniem… albo zamiana klasztorów w domy uciech, gdzie zajmowano się wszystkim, prócz modlitwy. Boccaccio dobrze uchwycił naturę „zapędzania diabła do piekła”, jeżeli wiecie, co Lisioł ma na myśli.
.
Mając za sobą solidne przygotowanie pod postacią wizyty u rozbrykanych mniszek, futrzak przybył na ziemie polskie, aby studiować w krakowskim Collegium Maius w towarzystwie pana Twardowskiego. Lustra, wywoływanie duchów, tajemnicze laboratoria oraz nauka z diabelskich ksiąg to jest to, co Lisioł lubi najbardziej w takich pozycjach! Michał Rożek potrafi przybliżyć złożoną tematykę ze znawstwem oraz lekkością pióra, co w przypadku takich książek nie jest częste. Odrobina humoru również wkrada się pomiędzy opowieści o diabłach. Lisioła uradował zwłaszcza ten fragment: „mnisi powypadali z cel i ujrzeli snop słomy. Zatem szatan”. Futrzak pokiwał głową. Wielka mądrość przemawia przez pobożnych braciszków. Snopom słomy ufać nie można, bo diabeł to sprytna bestia. Gdy jednego z krakowskich biskupów znaleziono pod łóżkiem nierządnicy, zgodnie uznano, że to szatan przybrał postać duchownego. Przecież to niemożliwe, aby święty mąż odwiedzał taką kobietę, prawda? Aż chce się znacząco spojrzeć w stronę czytelnika i mrugnąć okiem.
.
Książka stanowi bardzo ciekawą pozycję dla wszystkich osób, które są żywo zainteresowane wiedźmami, cyrografami, diabłami oraz bogatym kontekstem kulturowym, odpowiedzialnym za stworzenie najpopularniejszych polskich legend. Od pierwszych wieków chrześcijaństwa po czasy współczesne, Lisioł zdecydowanie poleca udać się na wyprawę śladem czartów – tych przebiegłych i zgoła nierozgarniętych – albo wyprawić się z widmowym biskupem na nocną galopadę w poszukiwaniu kochanki. Wszak diabeł niejedno ma imię.

Diabeł w kulturze Lisioła

Lisioł uwielbia książki o historii, a jeżeli jest to pozycja ciekawa, lekko napisana i przystępna, to futrzak aż piszczy z uciechy. Dzięki uprzejmości wydawnictwa Replika Lisioł miał okazję dać nura między strony książki Michała Rożka pod tytułem „Diabeł w kulturze polskiej”. Czy lektura była udana? Jeżeli diabelskie snopki siana oraz mnisi w...

Książka bardzo mi się podobała ze względu na tematykę. Momentami styl autora mnie drażnił- pewne tematy, mniej istotne, są dość mocno rozwleczone. Zdecydowanie bardziej przypadły mi do gustu dzieła Leonarda Pełki. Baranowski przede mną:)

Książka bardzo mi się podobała ze względu na tematykę. Momentami styl autora mnie drażnił- pewne tematy, mniej istotne, są dość mocno rozwleczone. Zdecydowanie bardziej przypadły mi do gustu dzieła Leonarda Pełki. Baranowski przede mną:)

Jak ubogi byłby polski folklor, gdyby pozbawić go postaci diabła? Gdyby nie on, próżno byłoby szukać nie tylko moralizatorskich przekazów kościoła i wyobrażeń przerażającego wcielenia zła. Ludowość stworzyła cały poczet diabłów, czartów, biesów i innych demonów, które na stałe weszły do kręgu kulturowego.
„Diabeł w kulturze polskiej” to skrupulatny przegląd diabelskich motywów, które swoje początki wiążący z tradycją perską. Ich rozkwit nastąpił wraz z rozwojem wierzeń judeo-chrześcijańskich, aby następnie przeżywać swój renesans w dobie średniowiecza, kiedy to wizerunki diabła wielu prostym ludziom znane były bardziej niż hagiograficzne opowieści. Polska kultura nie utożsamiała diabła wyłącznie z władcą piekieł, pod tym mianem kryła sie też cała paleta pomniejszych demonów zamieszkujących lasy i bagniska (często spadek po poprzednich wierzeniach),butnych czortów przypominających znienawidzonych cudzoziemców czy hulaszczych szlachetków. Tyle wyobrażeń, a każde z nich wzbudzało inne emocje - od trwogi i przerażenia po śmiech z komiczności nieudolnego postępowania, niekiedy pobłażliwy uśmiech na twarzy wspołczesnego czytelnika zapoznającego się z dawnymi podaniami.
Książka, podobnie jak cała seria wydawnictwa Replika, jest bogatym źródłem wiedzy o folklorze. Dzieje i recepcja postaci diabła jest przedstawiona od samych początków – motywów, na których opierały się religie bliższe europejskiemu kręgowi kulturowemu, aż po zakorzenienie się czarta w tradycji kulturowej, też literackiej ludów słowiańskich.

Jak ubogi byłby polski folklor, gdyby pozbawić go postaci diabła? Gdyby nie on, próżno byłoby szukać nie tylko moralizatorskich przekazów kościoła i wyobrażeń przerażającego wcielenia zła. Ludowość stworzyła cały poczet diabłów, czartów, biesów i innych demonów, które na stałe weszły do kręgu kulturowego.
„Diabeł w kulturze polskiej” to skrupulatny przegląd diabelskich...

Diabeł, szatan - jednoznacznie kojarzy nam się z postacią biblijną i zapewne większość z Was tam poszukiwałoby początków jego istnienia w naszej świadomości. Do takich osób mogę zaliczyć również siebie i tak samo idąc tym tropem sądziłem, że właśnie Biblia ukształtowała obraz Diabła w naszej kulturze. Michał Rożek w swojej książce „Diabeł w kulturze polskiej” ukazuje nam, że początki istnienia wspomnianego demona sięgają znacznie odleglejszych czasów oraz pokazuje nam jak zmieniał się obraz Szatana, jego odbiór w społeczeństwie, kulturze i życiu codziennym.

Autor w sposób ciekawy przedstawia nam informacje o wizjach diabła w religiach świata, pokazuje jaki wpływ miały one na jego obraz w Biblii, a następnie w świadomości polskiego społeczeństwa. Za pomocą źródeł historycznych, cytatów z Biblii oraz kronik, stara się ukazać nam, jaki wpływ miał on na ludzi, jak przez kolejne wieki zmieniał się jego odbiór, spostrzeganie jego postaci. Czytając tą książkę mocno się zdziwiłem, jak bardzo zmieniło się podejście ludzi do Szatana, jak bardzo różni się ono w porównaniu z naszymi pradziadami. Zadziwia to tym bardziej, że te wielkie różnice dotyczą pokoleń, u których wizja demona budowana jest głównie na podstawie Biblii.

Mimo, że jest to książka popularnonaukowa, autor przekazuje kolejne informacje w sposób niezwykle przystępny, swoje argumenty obrazuje ciekawymi, a często nawet żartobliwymi przykładami (przynajmniej dla nas, jak się okazuje nasi przodkowie podchodzili do nich niezwykle poważnie). Niejeden autor mógłby się uczyć od Michała Rożka, w jaki sposób zaciekawić tematem swoich czytelników.

„Diabeł w kulturze polskiej” to bardzo ciekawy tytuł, który każdą kolejną stroną przekazuje masę informacji w bardzo przystępnym języku. Książka napisana jest w przystępnym języku, dzięki czemu można ją polecić praktycznie każdemu, zarówno osobom, które chcą przeczytać dobrą pozycję popularnonaukową jak i również tym poszukującym ciekawych informacji na podjęty temat.

Diabeł, szatan - jednoznacznie kojarzy nam się z postacią biblijną i zapewne większość z Was tam poszukiwałoby początków jego istnienia w naszej świadomości. Do takich osób mogę zaliczyć również siebie i tak samo idąc tym tropem sądziłem, że właśnie Biblia ukształtowała obraz Diabła w naszej kulturze. Michał Rożek w swojej książce „Diabeł w kulturze polskiej” ukazuje nam,...

Rzeczowy przekrój przez postać diabła w kulturze polskiej. Książka porusza zagadnienia diabła w dawnym chrześcijaństwie, opisuje kulty satanistyczne, a także takie atrybuty jak cyrograf, a nawet porusza tematykę czarownic oddanych szatanowi i egzorcyzmów.

Ciekawa pozycja popularnonaukowa, ale głównie dla fanów tematyki.

Rzeczowy przekrój przez postać diabła w kulturze polskiej. Książka porusza zagadnienia diabła w dawnym chrześcijaństwie, opisuje kulty satanistyczne, a także takie atrybuty jak cyrograf, a nawet porusza tematykę czarownic oddanych szatanowi i egzorcyzmów.

Ciekawa pozycja popularnonaukowa, ale głównie dla fanów tematyki.

Jak tylko w kraju Polan nastało chrześcijaństwo, tak lud zaczęto straszyć diabłem i piekłem - poganie tego nie znali. Służyło to głównie zaprowadzeniu posłuszeństwa wobec instytucji kościoła. Co tylko złego się stało,uważane było za sprawkę szatana, którego "konikiem" było (jakżeby inaczej),jest i będzie nadwyrężanie 6 przykazania ;-)
Zarzucani jesteśmy bardziej lub mniej znanymi historyjkami, a wszystko to opisane soczystym słowem, okraszone archaizmami i łaciną (nie tą kuchenną),poparte licznymi odwołaniami do klasyków i bogatej bibliografii.
A te inicjały,ozdobniki,przerysy i zdjecia wielkich dzieł w temacie zła ...
(zdj. 28 - czy to nie Czubaka z "Gwiezdnych wojen" ;-)
No cóż - ja jestem zachwycony.

Jak tylko w kraju Polan nastało chrześcijaństwo, tak lud zaczęto straszyć diabłem i piekłem - poganie tego nie znali. Służyło to głównie zaprowadzeniu posłuszeństwa wobec instytucji kościoła. Co tylko złego się stało,uważane było za sprawkę szatana, którego "konikiem" było (jakżeby inaczej),jest i będzie nadwyrężanie 6 przykazania ;-)
Zarzucani jesteśmy bardziej lub mniej...

Diabeł w kulturze polskiej zajmuje ważne miejsce.W końcu diabłów i diablików w naszych podaniach ludowych nie brakuje. Michał Rożek zajmuje się różnymi aspektami istnienia diabła co daje ciekawy obraz zmian jakie zachodziły w pojmowaniu wysłannika piekieł.

pewien niedosyt stanowi ostatnia część omawiająca diabła we współczesnej kulturze ale to zrozumiałe bo książka powstała ponad 20 lat temu

Diabeł w kulturze polskiej zajmuje ważne miejsce.W końcu diabłów i diablików w naszych podaniach ludowych nie brakuje. Michał Rożek zajmuje się różnymi aspektami istnienia diabła co daje ciekawy obraz zmian jakie zachodziły w pojmowaniu wysłannika piekieł.

pewien niedosyt stanowi ostatnia część omawiająca diabła we współczesnej kulturze ale to zrozumiałe bo książka...

Kompendium wiedzy na temat Polskich Diabłów. Bardzo przyjemnie napisana książka, świetnym jezykiem. Zainteresowani tematem powinni bez obaw sięgać po tą pozycję.

Kompendium wiedzy na temat Polskich Diabłów. Bardzo przyjemnie napisana książka, świetnym jezykiem. Zainteresowani tematem powinni bez obaw sięgać po tą pozycję.