Ciekawa powieść, korzystająca ze schematu dowodzenia tezy postawionej na początku przez autora, który w swoim stylu uwypukla u wyszydza absurdy ówczesnych realiów. Śledziłem perypetie bohaterów z uśmiechem na ustach, natomiast sama historia wraz ze specyficzną konwencją mnie nie do końca przekonała.

Ciekawa powieść, korzystająca ze schematu dowodzenia tezy postawionej na początku przez autora, który w swoim stylu uwypukla u wyszydza absurdy ówczesnych realiów. Śledziłem perypetie bohaterów z uśmiechem na ustach, natomiast sama historia wraz ze specyficzną konwencją mnie nie do końca przekonała.

Trafiłam na tę książkę przez Pratchetta i nie da się ukryć, że znamionuje ją angielski typ humoru. Jednak nie do końca jest to dla mnie. Dodatkowo odejmuję gwiazdkę za piosenki tworzone przez bohaterów, które niezmiernie mnie irytowały ;)
Więcej:
http://dla-przyjemnosci.blogspot.com/2016/04/latajaca-gospoda.html

Trafiłam na tę książkę przez Pratchetta i nie da się ukryć, że znamionuje ją angielski typ humoru. Jednak nie do końca jest to dla mnie. Dodatkowo odejmuję gwiazdkę za piosenki tworzone przez bohaterów, które niezmiernie mnie irytowały ;)
Więcej:
http://dla-przyjemnosci.blogspot.com/2016/04/latajaca-gospoda.html

Genialna książka. Świetny styl, humor oraz treść doskonale wpasowująca się w to co dzieje się teraz na świecie jeżeli chodzi o konflikt łacińsko- islamski.

Genialna książka. Świetny styl, humor oraz treść doskonale wpasowująca się w to co dzieje się teraz na świecie jeżeli chodzi o konflikt łacińsko- islamski.

Pod postacią "Latającej gospody" otrzymujemy lekką powieść łotrzykowską, okraszone iście dickensowskim humorem przygody dwóch przyjaciół, którzy nie chcą ugiąć karku przed ustawą zakazującą wyszynku.
Przy okazji przypuszcza Chesterton atak na tumaństwo, warcholstwo, ograniczenie i małość ludzką, a subtelnie szyderczy styl, w jakim to robi, powinien być wykładany na uniwersytetach, a już co najmniej na księgarnianych półkach.
Przede wszystkim jest jednak powieść traktatem w obronie tradycyjnych wartości europejskich, opartych na religii chrześcijańskiej. Fakt, że za symbol zagrożenia tychże wartości obrał autor akurat islam, dobrze świadczy o jego inteligencji, szczególnie gdy wziąć pod uwagę, iż "Latająca gospoda" wydana została równo sto lat temu.
Angielski humor jest najlepszy na świecie. Tu dostajemy jego silną próbkę, a Chesterton zarazem śmieszy i przestrasza, robiąc wyjątek jedynie dla tumanienia i prezentując nam jego przeciwieństwo.

Pod postacią "Latającej gospody" otrzymujemy lekką powieść łotrzykowską, okraszone iście dickensowskim humorem przygody dwóch przyjaciół, którzy nie chcą ugiąć karku przed ustawą zakazującą wyszynku.
Przy okazji przypuszcza Chesterton atak na tumaństwo, warcholstwo, ograniczenie i małość ludzką, a subtelnie szyderczy styl, w jakim to robi, powinien być wykładany na...

Pierwsza lektura: 21.08.2008 r.

Pierwsza lektura: 21.08.2008 r.

Miła opowieść o przyjaźni, miłości, buncie i dobrej zabawie. O jedzeniu, piciu (rumu),bójkach i podróżach z przyjaciółmi. Przy okazji ciekawe przedstawienie brytyjskiego społeczeństwa.

Miła opowieść o przyjaźni, miłości, buncie i dobrej zabawie. O jedzeniu, piciu (rumu),bójkach i podróżach z przyjaciółmi. Przy okazji ciekawe przedstawienie brytyjskiego społeczeństwa.

Sielankowa opowieść o tym co najważniejsze. Piękna i mądra. tylko trochę za dużo poezji.

Sielankowa opowieść o tym co najważniejsze. Piękna i mądra. tylko trochę za dużo poezji.