Opowiadania trafiły mi w ręce w trudnym okresie. Słuchałem je w różnych sytuacjach. Historie bardzo nierówne. Niektóre wydały mi się zupełnie obce i odległe, inne wciągały tak, że przerywałem inne zajęcia. Pięknie ktoś w komentarzu napisał, że warto je celebrować, wieczorem przy lampce i herbacie. I nie śpieszyć się z nimi.
Mój ulubiony cytat to rozmowa Boga z pisarzem, aż się zdziwiłem, że nie znalazłem go w necie jak inne cytaty wielu pisarzy: "możemy zawrzeć umowę - wymierzę ci tylko tyle nieszczęścia, ile potrzeba byś mógł pisać swoje książki".

Opowiadania trafiły mi w ręce w trudnym okresie. Słuchałem je w różnych sytuacjach. Historie bardzo nierówne. Niektóre wydały mi się zupełnie obce i odległe, inne wciągały tak, że przerywałem inne zajęcia. Pięknie ktoś w komentarzu napisał, że warto je celebrować, wieczorem przy lampce i herbacie. I nie śpieszyć się z nimi.
Mój ulubiony cytat to rozmowa Boga z pisarzem, aż...

Każde opowiadanie to odrębna historia. Różne postaci, czasoprzestrzeń oraz styl. Inspirowane opowieściami zasłyszanymi w dzieciństwie i własnymi doświadczeniami Autorki. Nieco nostalgiczne i jak baśń mające swoje przesłanie. Inną mądrość i odwołanie do ponadczasowych wartości. „Zimowe opowieści” to dobra lektura na zimowe wieczory.
Klimatyczna okładka.

Każde opowiadanie to odrębna historia. Różne postaci, czasoprzestrzeń oraz styl. Inspirowane opowieściami zasłyszanymi w dzieciństwie i własnymi doświadczeniami Autorki. Nieco nostalgiczne i jak baśń mające swoje przesłanie. Inną mądrość i odwołanie do ponadczasowych wartości. „Zimowe opowieści” to dobra lektura na zimowe wieczory.
Klimatyczna okładka.

Bardzo niezwykłe, wyjątkowe opowiadania napisane mądrym, prostym językiem.
Jest to magiczna, piękna książka bardzo mi się podobał zbiór tych wszystkich opowiadań przeczytałam z czystą przyjemnością poruszające za serce.

Bardzo niezwykłe, wyjątkowe opowiadania napisane mądrym, prostym językiem.
Jest to magiczna, piękna książka bardzo mi się podobał zbiór tych wszystkich opowiadań przeczytałam z czystą przyjemnością poruszające za serce.

Trudno oceniać opowiadania jako całość, każde jest inne nie mają wspólnej konwencji. Trzeba je traktować w sposób odrębny jak wizyty u bajarza jako podróż w nieznane, dalekie strony zawsze obierając inny kurs w czasie i przestrzeni. Są idealne na "zimowe wieczory" z kubkiem gorącej herbaty pod puchatym kocem:)

Trudno oceniać opowiadania jako całość, każde jest inne nie mają wspólnej konwencji. Trzeba je traktować w sposób odrębny jak wizyty u bajarza jako podróż w nieznane, dalekie strony zawsze obierając inny kurs w czasie i przestrzeni. Są idealne na "zimowe wieczory" z kubkiem gorącej herbaty pod puchatym kocem:)

Magiczna.

Magiczna.

Wybiórczo - kilka opoweadań

Wybiórczo - kilka opoweadań

http://absolutnienieperfekcyjna.blogspot.com/2013/02/k-blixen-zimowe-opowiesci-czyli-karen.html

http://absolutnienieperfekcyjna.blogspot.com/2013/02/k-blixen-zimowe-opowiesci-czyli-karen.html

Na początek informacja – Karen Blixen to ta Pani co napisała słynne „Pożegnanie z Afryką”. „Zimowe Opowieści” zostały napisane w czasach okupacji ale nie mają nic wspólnego z działaniami wojennymi. To zbiór bardzo nostalgicznych opowiadań, ocierających się prawie o baśń. Postaci i język jakim się posługują a także narracja są jakieś takie nierzeczywiste (bajkowe)… Z drugiej jednak strony, uczucia jakie opisała autorka są ponadczasowe. Tęsknota, miłość, szacunek, zrozumienie… każde z opowiadań przepełnione jest takimi uczuciami. Już same tytuły opowiadań są bardzo klimatyczne np. „opowiadanie chłopca okrętowego” czy „historia perły”. Autorka pomysły czerpała z zasłyszanych w dzieciństwie opowieści i własnych wspomnień.
Trochę żałuję, że nie zostawiłam sobie lektury tych opowiadań na zimowe wieczory przy małej lampce i kubku gorącej herbaty – bo właśnie taki anturaż najbardziej pasuje mi do tej książki. Te piękne opowieści zasługują na delektowanie się nimi.

Na początek informacja – Karen Blixen to ta Pani co napisała słynne „Pożegnanie z Afryką”. „Zimowe Opowieści” zostały napisane w czasach okupacji ale nie mają nic wspólnego z działaniami wojennymi. To zbiór bardzo nostalgicznych opowiadań, ocierających się prawie o baśń. Postaci i język jakim się posługują a także narracja są jakieś takie nierzeczywiste (bajkowe)… Z drugiej...