Łzy Racheli

Właściwie nie wiem co napisać. Podeszłam sceptycznie do lektury, która ostatecznym rozrachunku zaskoczyła mnie pozytywnie. Chociaż nie wiem czy w tym przypadku słowo ,,pozytywnie" jest dobrym określeniem.

W książce są zawarte wspomnieniami, refleksje rodziców, który stracili córkę w jednej z najbardziej masakrycznych strzelalin w USA. Rachel Scott w chwili śmierci miała 17 lat i całe życie przed sobą.

,,Łzy Racheli" to spisane refleksje rodziców o straconej córce i fragmenty pamiętnika 17-letniej dziewczyny, która zawierzyła swoje życie Bogu.

Czy polecam tę książkę? Zdecydowanie TAK. Myślę, że każdy znajdzie coś dla siebie.

Właściwie nie wiem co napisać. Podeszłam sceptycznie do lektury, która ostatecznym rozrachunku zaskoczyła mnie pozytywnie. Chociaż nie wiem czy w tym przypadku słowo ,,pozytywnie" jest dobrym określeniem.

W książce są zawarte wspomnieniami, refleksje rodziców, który stracili córkę w jednej z najbardziej masakrycznych strzelalin w USA. Rachel Scott w chwili śmierci miała...

Piękna i bardzo wzruszająca książka :) wiara odgrywa w niej kluczową rolę. Polecam :)

Piękna i bardzo wzruszająca książka :) wiara odgrywa w niej kluczową rolę. Polecam :)

Zarówno książka jak i film super

Zarówno książka jak i film super

Bardzo lubię książki z tematyką strzelanin, bo temat ten bardzo mnie interesuje. Właśnie dlatego sięgnęłam po tę pozycję.

Z jednej strony się rozczarowałam, bo oczekiwałam trochę więcej wydarzeń z samej strzelaniny, ale z drugiej strony nie mogę powiedzieć, że pozycja ta mnie rozczarowała.

Trzeba zdawać sobie sprawę z tego, że pojawia się tutaj mnóstwo wątków religijnych. Książka tak naprawdę skupia się głównie na wierze bohaterki. I tego powinniśmy od niej oczekiwać.

Bardzo lubię książki z tematyką strzelanin, bo temat ten bardzo mnie interesuje. Właśnie dlatego sięgnęłam po tę pozycję.

Z jednej strony się rozczarowałam, bo oczekiwałam trochę więcej wydarzeń z samej strzelaniny, ale z drugiej strony nie mogę powiedzieć, że pozycja ta mnie rozczarowała.

Trzeba zdawać sobie sprawę z tego, że pojawia się tutaj mnóstwo wątków religijnych....

Warto znać tę historię, potwornej strzelaniny w liceum w Columbine. Poza tym, jak dla mnie, ciekawe studium typowej amerykańskiej rodziny.

Warto znać tę historię, potwornej strzelaniny w liceum w Columbine. Poza tym, jak dla mnie, ciekawe studium typowej amerykańskiej rodziny.

Książka napisana przez rodziców Rachel - Beth Nimmo i Darrella Scotta. Rachel zginęła w masakrze w amerykańskiej szkole razem z nauczycielem i jedenastoma innymi uczniami. Strzelanina spowodowana przez dwóch nastoletnich uczniów tej szkoły miała podłoże rasowe i religijne.
Rozumiem tragedię rodziców i współczuję, ale nie widzę sensu pisania takich książek.
Zbyt amerykańska w stylu. Może w Ameryce jest to dobrze przyjmowane i potrzebne. Ja czułam się jakby wszystko było wystawione na pokaz, nawet osobiste pamiętniki córki.
Ponadto zbyt patetyczna, chociaż rodzice na każdym kroku podkreślali, że chcieli tego uniknąć.
Ani mnie nie wzruszyła, ani do niczego nie przekonała.
Istnieje film "Kwietniowe Łzy" nawiązujący do tych wydarzeń, ale po przeczytaniu książki jakoś nie nabrałam ochoty na obejrzenie go.

Książka napisana przez rodziców Rachel - Beth Nimmo i Darrella Scotta. Rachel zginęła w masakrze w amerykańskiej szkole razem z nauczycielem i jedenastoma innymi uczniami. Strzelanina spowodowana przez dwóch nastoletnich uczniów tej szkoły miała podłoże rasowe i religijne.
Rozumiem tragedię rodziców i współczuję, ale nie widzę sensu pisania takich książek.
Zbyt amerykańska...

Każdy człowiek zasługuje na pamięć. A człowiek, który innych może czegoś nauczyć tym bardziej. Moim zdaniem rodzice stworzyli Racheli najlepszy z możliwych pomników. Książka potrafiła wycisnąć łzy, uśmiech, czy szczerą tęsknotę za nieznajomą osobą. Wprawdzie co do technicznego aspektu książki można się przyczepić, ale pamiętajmy, że w dużej mierze wpływ na kształt tego pomnika mieli ludzie, którzy na co dzień ani nie budują pomników, ani tym bardziej nie piszą książek :) Po za tym, to amerykanie. A wszystko w Ameryce co mówi o faktach opiera się na mnóstwie powtórzeń i zawiłości. Myślę, że tolerowanie tego stylu, to kwestia przyzwyczajenia. Ja- polecam przeczytać. A osobiście zastanawiam się, komu wystawiłabym taki pomnik :)

Każdy człowiek zasługuje na pamięć. A człowiek, który innych może czegoś nauczyć tym bardziej. Moim zdaniem rodzice stworzyli Racheli najlepszy z możliwych pomników. Książka potrafiła wycisnąć łzy, uśmiech, czy szczerą tęsknotę za nieznajomą osobą. Wprawdzie co do technicznego aspektu książki można się przyczepić, ale pamiętajmy, że w dużej mierze wpływ na kształt tego...

9/52/2017

ksiązka jest bardzo poruszająca. jej kontakt z bogiem jest bardzo silny bardzi to czuć w tej książce. ogólnie straszna tragedia i naprawdę wspóluczuje tym co w niej brali udział i ich bliskim. uwazam iz jest to bardzo niesprawiedliwe ze rodzice musza pochowac swoje dzieci ale niestety tak sie czasem zdarza , jest to przykre.

9/52/2017

ksiązka jest bardzo poruszająca. jej kontakt z bogiem jest bardzo silny bardzi to czuć w tej książce. ogólnie straszna tragedia i naprawdę wspóluczuje tym co w niej brali udział i ich bliskim. uwazam iz jest to bardzo niesprawiedliwe ze rodzice musza pochowac swoje dzieci ale niestety tak sie czasem zdarza , jest to przykre.

Dobra. Mówi o Bogu i o szczególnej więzi łączącej Rachel z Bogiem. Jednakże trochę się zawiodłam. Spodziewałam się czegoś lepszego.

Dobra. Mówi o Bogu i o szczególnej więzi łączącej Rachel z Bogiem. Jednakże trochę się zawiodłam. Spodziewałam się czegoś lepszego.

Książka opowiada o dziewczynie zamordowanej w jednej Z amerykańskich szkół przez swojego rówieśnika. Bez wątpienia była to tragedia. Również dla jej rodziny. Książka jest jednak tak okropnie pompatyczna. Zamerykanizowana do szpiku. Z młodej dzieczyny zrobiono bohaterkę narodową i męczennicę. Z całym szacunkiem ale ktoś ją zamordował! Nie oddała życia głodując w imię lepszego świata czy coś w tym rodzaju. Przesłodzona, wzniosła, nadymana. Okropnie się czytało. Padło tam nawet stwierdzenie, że chciano ją kanonizować!? Rodzice tej dziewczyny chyba zrobili sobie jakiś biznes na śmierci córki. Bardzo nie polecam tej pozycji. Są pewne plusy tej historii. To dobrze, że rodzice odnaleźli sens w śmierci córki i mniej cierpią. Ogólnie książka ma dobre przesłanie - wiary w Boga i poprawy swojego życia. Podoba mi się również nie obwinianie dostępu do broni w Stanach, prawa czy jakichś innych rzeczy tylko skupienie się na upadku wartości moralnych i religijnych w społeczeństwie. Ale nawet te plusy w języku słodkiej księżniczki to nie dla mnie!!

Książka opowiada o dziewczynie zamordowanej w jednej Z amerykańskich szkół przez swojego rówieśnika. Bez wątpienia była to tragedia. Również dla jej rodziny. Książka jest jednak tak okropnie pompatyczna. Zamerykanizowana do szpiku. Z młodej dzieczyny zrobiono bohaterkę narodową i męczennicę. Z całym szacunkiem ale ktoś ją zamordował! Nie oddała życia głodując w imię...