Historia inspirowana prawdziwymi wydarzeniami, lecz zbeletryzowana. Nie mogłam oderwać się od audiobooka. Wstrząsająca historia afrykańskiej 12-latki z Suazi. Nie do wiary, że takie rzeczy mają miejsce w 21 w.

Historia inspirowana prawdziwymi wydarzeniami, lecz zbeletryzowana. Nie mogłam oderwać się od audiobooka. Wstrząsająca historia afrykańskiej 12-latki z Suazi. Nie do wiary, że takie rzeczy mają miejsce w 21 w.

Chyba nie mam szczęścia ostatnio do wybieranych książek. Ta opowieść, zawierająca odrobiną prawdy, wstrząsnęła mną, chociaż historii takich znamy już mnóstwo, niemniej za każdym razem jest to poruszające doznanie, wzbudzające masę różnych uczuć. Tylko dlatego nie przestałam jej czytać bo styl, jakim autor się posłużył, jest straszny. Mała dziewczynka ze wsi zabitej dechami jest elokwentna bardziej od niejednego z nas, pisze poezje i cytuje wiersze i biblię. Stary wyjadacz fotograf, który mało nie zginął w Kongo i widział Afrykę od podszewki nagle głupiej i nie wie jak się zachowywać. W straszne nieszczęścia i okrutne zdarzenia wplątana postać Boga, który dzieli jak chce swoimi łaskami, do tego jeszcze pojawia się i znika, kiedy mu się podoba. No nie, to nie dla mnie. Kończę bo się nakręcam.

Chyba nie mam szczęścia ostatnio do wybieranych książek. Ta opowieść, zawierająca odrobiną prawdy, wstrząsnęła mną, chociaż historii takich znamy już mnóstwo, niemniej za każdym razem jest to poruszające doznanie, wzbudzające masę różnych uczuć. Tylko dlatego nie przestałam jej czytać bo styl, jakim autor się posłużył, jest straszny. Mała dziewczynka ze wsi zabitej dechami...

I co ja mogę napisać o tej książce?
Prawdą będzie, gdy napiszę, że mnie zawiodła ale i prawdą będzie, gdy napiszę, że mną wstrząsnęła.
To ważna historia, która zasługiwała na lepsze opowiedzenie.
Nie wiem, czy to Tom Davis jest tak złym pisarzem, czy Agnieszka Rasztawicka-Szponar jest tak fatalną tłumaczką?! Na 100% tłumaczenie sięgnęło dna! To prawie profanacja literatury. Co do autora, myślę, że w wielu momentach przesadził z patosem... właściwe cała ta książka to patos.
Bohaterowie są bezbarwni i wszyscy tacy sami. Nie mają charakterów. Przemyślenia Adanny, Stuarta (fotoreportera),Gordona (dziennikarza),pastora Waltera i innych niczym się od siebie nie różnią.

NAPRAWDĘ ta wstrząsająca historia zasługiwała na lepszy styl!

Trudno mi ją oceniać punktowo, gdyż sama opowieść jest na 9/10, ale styl, tłumaczenie, denne dialogi (tak ludzie ze sobą nie rozmawiają, tak nie mówią, tak nawet nie myślą, dialogi są sztuczne!)to zaledwie jakieś 3/10 a może i to za wysoko. Postanowiłam więc znaleźć "złoty środek" i daję tej książce:
6/10

Czy polecam?
Sami musicie zdecydować, czy chcecie poznać historię Adanny...

* dodatkowym, wielkim minusem jest totalne zniekształceni i zbanalizowanie Osoby Boga... tak płytkiego opisu dawno nie spotkałam... niestety...

I co ja mogę napisać o tej książce?
Prawdą będzie, gdy napiszę, że mnie zawiodła ale i prawdą będzie, gdy napiszę, że mną wstrząsnęła.
To ważna historia, która zasługiwała na lepsze opowiedzenie.
Nie wiem, czy to Tom Davis jest tak złym pisarzem, czy Agnieszka Rasztawicka-Szponar jest tak fatalną tłumaczką?! Na 100% tłumaczenie sięgnęło dna! To prawie profanacja literatury....

Jaka straszna szkoda, że autor nie napisał kolejnej, czwartej książki z zakresu literaty faktu, ale napisał "Adannę", jako swoją pierwszą powieść - historię fikcyjną, luźno opartą na faktach. Te ziarna prawdy, które znajdujemy w książce są poruszające, przerażające i jak z innego świata. One wpychają w fotel i nie pozwalają się oderwać. Gdyby autor zamiast fikcyjnej powieści spisał tylko faktyczne części historii, to z pewnością książkę oceniłabym bardzo wysoko.
Tak się jednak nie stało, ponieważ autor wymyślił sobie spłodzić pierwszą w swoim życiu powieść. Jak sam napisał pisanie pierwszej powieści szło mu piekielnie ciężko, wiele razy rzucał pomysł i stwierdzał że nie podoła, potem zmieniał wiele razy historię i zakończenie, a w końcu przy pomocy innych, którzy poprzerabiali książkę tak jak uważali za słuszne - wydał powieść. Niestety czytelnik odczuwa czytając książkę i tę mękę pisania i fatalną konstrukcję i brak warsztatu. To wszystko jednak jeszcze jakoś by się dało przeżyć, ponieważ autor ma sporą wiedzę o Afryce i fragmenty, w których tę wiedzę przemyca są uzależniające jak narkotyk.
To co jednak przeważyło o mojej niechęci, to to, że autor nie pisze książki faktu, czy nawet powieści, ale przede wszystkim na siłę ewangelizuje czytelnika i czyni to w taki sposób, że cała ta ewangelizacja robi się zabawna. Mimo, że jestem osobą wierzącą, to po prostu drażniło mnie, że co chwilę dziewczynka miała jakieś wizje czy objawienia. A gdy te wizje zaczął mieć i sam narrator, to stało się to tak nierealne, że po prostu zabawne. Nie na tym polega wiara, że pisze się bajkę o objawieniach, których w rzeczywistości nie było i które nie pasują do sytuacji.
Nie podoba mi się też w książce poprawność polityczna oraz amerykańska moda na to, żeby wszystkie ludy ziemi widzieć jak kalkę Amerykanów. Ludzie są różni. Nie rozumiem tworzenia w książce postaci plemiennych Afrykanów z mentalnością Amerykanina z wyższym wykształceniem i zachodnimi standardami. Ludzie wychowani w pewnych standardach, są tacy jak ich ukształtowany realia. W gruncie rzeczy mogą być bardziej wartościowi od nas, ale brak im pewnych schematów zachodnioeuropejskich. Trudno wymagać od niepiśmiennych ludzi dialogów, jakie włożono w usta matki Adanny, czy pisania wierszy po angielsku. Są książki, które opowiadają o b wartościowych Afrykańczykach ale one są realne, widzi się ich serce i ono przebija pewien brak wykształcenia, nie trzeba przenosić na nich zachodnich wzorców kulturowych.

Jaka straszna szkoda, że autor nie napisał kolejnej, czwartej książki z zakresu literaty faktu, ale napisał "Adannę", jako swoją pierwszą powieść - historię fikcyjną, luźno opartą na faktach. Te ziarna prawdy, które znajdujemy w książce są poruszające, przerażające i jak z innego świata. One wpychają w fotel i nie pozwalają się oderwać. Gdyby autor zamiast fikcyjnej...

SMUTNA,WZRUSZAJĄCA i WSTRZĄSAJĄCA historia 12-letniej dziewczynki Adanny z małej afrykańskiej wioski,w której panuje głód,ubóstwo i HIV.
Historia opowiedziana z perspektywy tejże dziewczynki oraz słynnego fotografa,który próbuje na swój sposób pomóc rodzinie dziewczynki.
Historia,która porusza do głębi i zostaje w pamięci.
Historia,która zmieniła świat trójce dzieci.

SMUTNA,WZRUSZAJĄCA i WSTRZĄSAJĄCA historia 12-letniej dziewczynki Adanny z małej afrykańskiej wioski,w której panuje głód,ubóstwo i HIV.
Historia opowiedziana z perspektywy tejże dziewczynki oraz słynnego fotografa,który próbuje na swój sposób pomóc rodzinie dziewczynki.
Historia,która porusza do głębi i zostaje w pamięci.
Historia,która zmieniła świat trójce dzieci.

Historia zmuszająca do refleksji. Idealna na czas przedświątecznego zakupoholizmu i świątecznego obżarstwa. Pozwala doceniać to co posiadamy i to gdzie żyjemy.

Historia zmuszająca do refleksji. Idealna na czas przedświątecznego zakupoholizmu i świątecznego obżarstwa. Pozwala doceniać to co posiadamy i to gdzie żyjemy.

Ta książka przekonała mnie do literatury opowiadającej o prawdziwym życiu i problemach.
Jedna z książek, nad którą uroniłam łzę. Polecam.

Ta książka przekonała mnie do literatury opowiadającej o prawdziwym życiu i problemach.
Jedna z książek, nad którą uroniłam łzę. Polecam.

Książka rewelacyjna. Dawno nie czytałam tak poruszającej historii, co prawda w większości jest to fikcja, ale autor w swoim wywiadzie opowiada że taka historia mogła się zdarzyć naprawdę. Sama Adanna porusza do głębi, jeżeli chcecie odpocząć polecam. Jeżeli chcecie się wzruszyć przeczytajcie jak najszybciej.

Książka rewelacyjna. Dawno nie czytałam tak poruszającej historii, co prawda w większości jest to fikcja, ale autor w swoim wywiadzie opowiada że taka historia mogła się zdarzyć naprawdę. Sama Adanna porusza do głębi, jeżeli chcecie odpocząć polecam. Jeżeli chcecie się wzruszyć przeczytajcie jak najszybciej.

Rewelacyjna książka i daje powody do zatrzymania się i przemyślenia pewnych kwestii...
Krótko mówiąc, czytając tą książkę nie jedną łzę uronisz, nie niejedną chwilę w napięciu przeżyjesz.

Rewelacyjna książka i daje powody do zatrzymania się i przemyślenia pewnych kwestii...
Krótko mówiąc, czytając tą książkę nie jedną łzę uronisz, nie niejedną chwilę w napięciu przeżyjesz.

Poruszająca, emocjonalna i wzruszająca opowieść o dzielnej i niezwykłej 12-letniej Sudance.

Bieda i głód "dotykająca" Afrykę jest wstrząsająca, owa książka jeszcze bardziej mi to uzmysłowiła.

Mimo smutnej i bardzo przygnębiającej treści, lektura przynosi pewną nadzieję i dyskretny optymizm.

Poruszająca, emocjonalna i wzruszająca opowieść o dzielnej i niezwykłej 12-letniej Sudance.

Bieda i głód "dotykająca" Afrykę jest wstrząsająca, owa książka jeszcze bardziej mi to uzmysłowiła.

Mimo smutnej i bardzo przygnębiającej treści, lektura przynosi pewną nadzieję i dyskretny optymizm.