Książka-hołd złożony ojcu autora. Piękna i pełna mądrości powieść. Polecam moją recenzję.

Książka-hołd złożony ojcu autora. Piękna i pełna mądrości powieść. Polecam moją recenzję.

Najpiękniejsza chyba powieść tego Autora. Cudowna, liryczna podróż w czasie. Rogalińskie dęby nadal szumią zasłyszane historie z dzieciństwa chłopców wychowanych na książkach Londona.

Najpiękniejsza chyba powieść tego Autora. Cudowna, liryczna podróż w czasie. Rogalińskie dęby nadal szumią zasłyszane historie z dzieciństwa chłopców wychowanych na książkach Londona.

Większość książki, fajna, miłość do natury to co lubię... ale pod koniec od 1/4 to motywy wojenne które mnie kompletnie nie interesują.

Większość książki, fajna, miłość do natury to co lubię... ale pod koniec od 1/4 to motywy wojenne które mnie kompletnie nie interesują.

Ciekawa książka autobiograficzna, w której Arkady Fiedler (najstarszy) wspomina czasy swojego poznańskiego dzieciństwa i młodości, w tym, jak tytuł wskazuje, często pojawia się we wspomnieniach jego ojciec (Antoni). Te czasy to przełom XIX i XX w. aż do 1920 roku. Pan Arkady wspomina kolegów szkolnych i mieszkających po sąsiedzku, cyganerię poznańską tego okresu która w domu jego ojca miał przez wiele lat miejsce spotkań. Dostajemy także wgląd w poczynania poznańskich patriotów, do których zaliczał się Antoni Fiedler. Poznajemy losy pisarza w czasie I wojny światowej oraz podczas przygotowań i samego Powstania Wielkopolskiego, którego był aktywnym uczestnikiem. Mamy też opis ciekawej sytuacji związanej z czasem plebiscytów na Mazurach (niemieckie kombinacje). Wartościowa pozycja dla miłośników prawdziwych historii, o wielu sprawach tam opisanych nie miałem pojęcia.

Ciekawa książka autobiograficzna, w której Arkady Fiedler (najstarszy) wspomina czasy swojego poznańskiego dzieciństwa i młodości, w tym, jak tytuł wskazuje, często pojawia się we wspomnieniach jego ojciec (Antoni). Te czasy to przełom XIX i XX w. aż do 1920 roku. Pan Arkady wspomina kolegów szkolnych i mieszkających po sąsiedzku, cyganerię poznańską tego okresu która w...

Sentymentalna, spokojna.
Nieco nudna, ale świetny klimat i język autora sprawia że to nie przeszkadza.

Dużym minusem jest fakt że w zasadzie przeczytanie tej książki nic nie wnosi.

Sentymentalna, spokojna.
Nieco nudna, ale świetny klimat i język autora sprawia że to nie przeszkadza.

Dużym minusem jest fakt że w zasadzie przeczytanie tej książki nic nie wnosi.

Piękna opowieść o dojrzewaniu i ojcostwie. Ale też szacunku dla innych ludzi (także kłusowników) i przyrody. Autobiografia wielkiego podróżnika.

Piękna opowieść o dojrzewaniu i ojcostwie. Ale też szacunku dla innych ludzi (także kłusowników) i przyrody. Autobiografia wielkiego podróżnika.

Wydawałoby się, że książka przyrodnicza w repertuarze Arkadego Fiedlera, to nic specjalnego. Napisał ich w końcu tak wiele.
Ale ta różni się od wszystkich pozostałych, bo autor opisuje w niej coś, czego nie ma nigdzie poza jego wspomnieniami: świat ze swojego dzieciństwa, bezpowrotnie utracony.
Książka nostalgiczna i sentymentalna. Poświęcona przede wszystkim ojcu. On to pierwszy zainteresował go przyrodą, To on, zapalony myśliwy, zaraził małego Arkadego łowiecką pasją. Wtedy, gdy uzbrojony w małokalibrową dubeltówkę, towarzyszył ojcu w łowach. To on nauczył go miłości do przyrody. Tak pięknie tłumaczył mu, jak niepowtarzalne i piękne jest życie - aż on, mały chłopiec, uradowany, że wreszcie wyhodował sobie motyle, które może sprzedać, zwątpił w swój zamiar i dostrzegł, że jest coś ważniejszego od pieniędzy. Choć w domu się nie przelewało...
Autor koncentruje się tu własnie na takich drobnych, ale jakże ważnych oznakach ojcowskiej miłości. "Tata dla mnie wystrzelił trzy razy" - przyznam, że to zdanie (cytowane z pamięci, więc może niezbyt dokładnie) wzruszyło mnie do głębi - przede wszystkim dlatego, że chłopiec zapamiętał ten fakt na całe życie.
Dostrzeżemy tu inne oblicze Arkadego Fiedlera - i jego miłośnikom stanie się on jeszcze bardziej bliski.

Wydawałoby się, że książka przyrodnicza w repertuarze Arkadego Fiedlera, to nic specjalnego. Napisał ich w końcu tak wiele.
Ale ta różni się od wszystkich pozostałych, bo autor opisuje w niej coś, czego nie ma nigdzie poza jego wspomnieniami: świat ze swojego dzieciństwa, bezpowrotnie utracony.
Książka nostalgiczna i sentymentalna. Poświęcona przede wszystkim ojcu. On to...

Pięknie napisane wspomnienia o przyjaźni ojca i syna

Pięknie napisane wspomnienia o przyjaźni ojca i syna