Autora można cenić za wybitny sznyt literacki oraz niszowe poczucie humoru. Książkę próbowałam przeczytać po poleceniu siostry jednak poległam w połowie. Nie każda literatura jest dla każdego. Poczucie humoru nie trafiało w moje i niestety wszelkie wątki w książce były dla mnie zbyt rozległe.

Autora można cenić za wybitny sznyt literacki oraz niszowe poczucie humoru. Książkę próbowałam przeczytać po poleceniu siostry jednak poległam w połowie. Nie każda literatura jest dla każdego. Poczucie humoru nie trafiało w moje i niestety wszelkie wątki w książce były dla mnie zbyt rozległe.

Oj, pogrywa sobie autor z nami.... Aż się boję po trzecią sięgnąć

Oj, pogrywa sobie autor z nami.... Aż się boję po trzecią sięgnąć

Nie można ani lasu ani tego świata zestroić, choć próby trwają.

Nie można ani lasu ani tego świata zestroić, choć próby trwają.

Świetna opowieść, trochę magiczna, trochę zabawna, a do tego narrator czworonożny(!) - jedyny minus to jak dla mnie nieco za dużo wątku "religijnego" - mimo to warto dać sie porwać....

Świetna opowieść, trochę magiczna, trochę zabawna, a do tego narrator czworonożny(!) - jedyny minus to jak dla mnie nieco za dużo wątku "religijnego" - mimo to warto dać sie porwać....

Książka „ Stroiciel lasu” Marka Stokowskiego, to dalsza część opowieści o chłopcu którego poznajemy w „Samo-lotach”. M.[arcin] zostaje wybudzony ze śpiączki po 21 latach i nie za bardzo umie się odnaleźć w świecie który zastał. Jest to książka o przyjaźni, o cudownej ciszy, potędze marzeń i śmiechu tak potrzebnym ludziom zagubionym.

Dzięki personelowi medycznemu szpitala i opiece w DPS, do którego został skierowany, człowiek ten stara się odzyskać siły i sprawność umysłową. Jego mózg atakowany ze wszech stron głośnymi dźwiękami nie za bardzo poddaje się rehabilitacji. Jedynym miejscem w którym dobrze się czuje są drzewa w ogrodzie DPS-u. Marzy aby żyć w lesie, takim jaki zobaczył w książce wypożyczonej z biblioteki. M, zostaje skierowany do p. Kosakowej mieszkającej w pobliżu rozwidlenia Wisły i Nogatu, w pradolinie Wisły, gdzie rehabilitacja i powrót do normalnego życia powinna przynieść najlepsze efekty. M. posiada scyzoryk którym nacina korę drzew gdy ma wrażenie, że dźwięki dochodzące z drzewa nie są najpiękniejsze. Życie w lesie to faktyczne ukojenie i odzyskany spokój tak potrzebny do intensywnej rehabilitacji.

Historię życia po wybudzeniu opowiada nam pies - przybłęda, którego M. przygarnął w drodze do p. Kosakowej. Psim językiem opowiada nam o zmaganiach M. z codziennym życiem, radościami z towarzystwa drzew i o pierwszych spotkaniach z nieznanymi ludźmi.

Wakacyjna lektura, w plecaku wiele miejsca nie zajmie.

Książka „ Stroiciel lasu” Marka Stokowskiego, to dalsza część opowieści o chłopcu którego poznajemy w „Samo-lotach”. M.[arcin] zostaje wybudzony ze śpiączki po 21 latach i nie za bardzo umie się odnaleźć w świecie który zastał. Jest to książka o przyjaźni, o cudownej ciszy, potędze marzeń i śmiechu tak potrzebnym ludziom zagubionym.

Dzięki personelowi medycznemu szpitala i...

Majstersztyk pod każdym względem. Pozycja obowiązkowa dla każdego wytrawnego czytelnika...i nie tylko. Książka pełna humoru, ale o rzeczach poważnych - i to chyba świadczy o jej wielkości. Świetny pomysł narracji, doskonale opisane uczucia, książka niejednokrotnie potrafi zaskoczyć w każdym momencie. Polecam bo warto.

Majstersztyk pod każdym względem. Pozycja obowiązkowa dla każdego wytrawnego czytelnika...i nie tylko. Książka pełna humoru, ale o rzeczach poważnych - i to chyba świadczy o jej wielkości. Świetny pomysł narracji, doskonale opisane uczucia, książka niejednokrotnie potrafi zaskoczyć w każdym momencie. Polecam bo warto.

Ta książka to kolejny dowód na to, że żeby napisać coś dobrego nie wystarczy jeden pomysł. Liczne "projekcje" wplecione w główny wątek ubawiły mnie do łez. Dużym plusem powieści jest także ukazanie przenikania się świata nadprzyrodzonego z codziennym jako czegoś najzupełniej normalnego. Było mi to potrzebne :)

Ta książka to kolejny dowód na to, że żeby napisać coś dobrego nie wystarczy jeden pomysł. Liczne "projekcje" wplecione w główny wątek ubawiły mnie do łez. Dużym plusem powieści jest także ukazanie przenikania się świata nadprzyrodzonego z codziennym jako czegoś najzupełniej normalnego. Było mi to potrzebne :)

Opowieść o poszukiwaniu.
Poszukiwaniu siebie, miłości, akceptacji, zrozumienia i swojego miejsca na świecie i we wszechświecie. Także o tym, aby pozwalać innym na życie w zgodzie z sobą i na bycie sobą i pozwalać na posiadanie swoich własnych, indywidualnych wariactw. I jeszcze o tym, aby uważnie obserwować świat i szanować naturę... I aby się zachwycać...
Książka o człowieku, lesie i psie - ale ta kolejność może być dowolna.
No i ten pies... Wielki narrator - piękna sprawa.
I coś jeszcze? Już nic, po prostu czytajcie.

Opowieść o poszukiwaniu.
Poszukiwaniu siebie, miłości, akceptacji, zrozumienia i swojego miejsca na świecie i we wszechświecie. Także o tym, aby pozwalać innym na życie w zgodzie z sobą i na bycie sobą i pozwalać na posiadanie swoich własnych, indywidualnych wariactw. I jeszcze o tym, aby uważnie obserwować świat i szanować naturę... I aby się zachwycać...
Książka o...

Zastanawiałam się czy powinnam przeczytać Samo-loty zanim przeczytam Stroiciela lasu, ale i bez tej wiedzy zdołałam cieszyć się tą książką. Fabułą, marzeniami głównego bohatera i "meteorytami", którymi dostawał. Zachęty z tyłu książki, "pisane" przez postacie występujące w książce są wisienką na torcie.

Zastanawiałam się czy powinnam przeczytać Samo-loty zanim przeczytam Stroiciela lasu, ale i bez tej wiedzy zdołałam cieszyć się tą książką. Fabułą, marzeniami głównego bohatera i "meteorytami", którymi dostawał. Zachęty z tyłu książki, "pisane" przez postacie występujące w książce są wisienką na torcie.

zwiedzając ostatnio wschodnie rubieże naszego pięknego kraju, znajdowałam miejsca i ludzi, których opisuje Stokowski umiejscawiając ich w pradolinie Wisły..., jest tu trochę z raju utraconego, trochę z marzeń sennych, trochę nostalgii i sentymentalizmu tak bardzo czasem potrzebnych w zabieganym świecie, jeszcze więcej wiary i nadziei, tęsknoty za przyrodą i 'tak-za-tak, nie-za-nie', piękna lektura.

zwiedzając ostatnio wschodnie rubieże naszego pięknego kraju, znajdowałam miejsca i ludzi, których opisuje Stokowski umiejscawiając ich w pradolinie Wisły..., jest tu trochę z raju utraconego, trochę z marzeń sennych, trochę nostalgii i sentymentalizmu tak bardzo czasem potrzebnych w zabieganym świecie, jeszcze więcej wiary i nadziei, tęsknoty za przyrodą i 'tak-za-tak,...