"...Liść: spójny układ tkanek. Unerwienie jak fragmentaryczna mapa,
matryca do wypełnienia barwnymi zdarzeniami. Bez trudu złamała szyfr:
wszystkie drogi prowadzą z domu w wielki świat, promieniście,
bezkompromisowo.

Są zresztą takie światy, że aż nie do wiary. Wężowidło jest zimnolubne.
“Pelagiczny nekton składa się prawie wyłącznie z dzielnych pływaków,
którzy są w stanie popłynąć, gdziekolwiek im się zamarzy. Plankton znowu,
biernie unoszący się w wodzie, prądy roznoszą i mieszają po całym świecie.”

Pływanie to pestka, dobrze pamięta wodę z wczesnych, płynnych czasów.
Jest bardzo mała na tle strasznych grot. W tych okolicach
panuje duże nasycenie wody życiem. Jeśli się dobrze przyjrzeć, znajdzie się całą kolekcję
brakujących ogniw. Paralaksa księżyca. Ponadto: maszyna do pisania w bardzo dobrym
stanie. Pojazdy i parafrazy. Zmarnowane szanse. Zieleń.
To jest planeta zaginionych rzeczy.

I ja teraz jedną z nich, pomyślała. Znów mam płetwy. Ruch
jest łatwy jeśli się jest ślizem, łatwy, kiedy się jest gołębiem w powietrzu
wykonującym ślizg. Wszystko jedno życie, kiedy na niego czeka i mówi
“teraz jestem twoja, należę do ciebie, należę do morza, do ziemi, do ciebie”...:

"Planeta rzeczy zagubionych" to takie neo-poetyckie biuro rzeczy zagubionych, którymi globalna wioska jest mocno "obciążona". Szuflada z przegródkami gromadzi przedmiot. W odniesieniu do epizodu, faktu, historii, precedensu, specjalizacji, tematyki, domeny, kwintesencji, libretta, treści, wątku, osnowy, natury, fauny i flory, ekologii, straty i zysku, szamba, udręki, przewodnika, planety westchnień i zachwytów. Ładunek emocjonalny i egzystencja człowieka w zawoalowanej aluzji z nutka dziegciu w beczce miodu.


Julia Fiedorczuk urodzona w 1975 roku w Warszawie.
polska poetka, pisarka, tłumaczka i krytyczka literacka, doktor habilitowana, nauczycielka akademicka w Instytucie Anglistyki UW i współtwórczyni (wraz z Filipem Springerem) Szkoły Ekopoetyki przy Instytucie Reportażu, laureatka Nagrody Poetyckiej im. Wisławy Szymborskiej 2018.
Poetycki debiut "Listopad nad Narwią" (Legnica 2000) nagrodzony przez Polskie Towarzystwo Wydawców Książek. W 2005 została wyróżniona austriacką nagrodą Huberta Burdy za wiersze, które ukazały się w czasopiśmie „Manuskripte” w przekładzie Doreen Daume. Nominacja do Nagrody Literackiej „Nike” 2016 za powieść "Nieważkość". Laureatka Nagrody Poetyckiej im. Wisławy Szymborskiej 2018 za tom "Psalmy" oraz nominowana za ten tom do Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej „Silesius” 2018 w kategorii książka roku. W roku 2021 nominacja do Nagrody Literackiej m.st. Warszawy za powieść "Pod słońcem".

"...Liść: spójny układ tkanek. Unerwienie jak fragmentaryczna mapa,
matryca do wypełnienia barwnymi zdarzeniami. Bez trudu złamała szyfr:
wszystkie drogi prowadzą z domu w wielki świat, promieniście,
bezkompromisowo.

Są zresztą takie światy, że aż nie do wiary. Wężowidło jest zimnolubne.
“Pelagiczny nekton składa się prawie wyłącznie z dzielnych pływaków,
którzy są w...