Umoralniająca powieść przygodowa. Motyw straszliwego diamentu łączy cztery opowieści. Klejnot jest czymś, co wyzwala w człowieku głęboko skrywane pokłady chciwości, zazdrości, skąpstwa; diament niszczy relacje międzyludzkie, wywołuje uczucie zemsty, a tego, co miał go w swych rękach, naznacza znamieniem wiecznego pożądania klejnotu. Diament radży przechodzi z rąk do rąk i niszczy każdego, kto jest w jego posiadaniu.

Umoralniająca powieść przygodowa. Motyw straszliwego diamentu łączy cztery opowieści. Klejnot jest czymś, co wyzwala w człowieku głęboko skrywane pokłady chciwości, zazdrości, skąpstwa; diament niszczy relacje międzyludzkie, wywołuje uczucie zemsty, a tego, co miał go w swych rękach, naznacza znamieniem wiecznego pożądania klejnotu. Diament radży przechodzi z rąk do rąk i...

Bezwzględność i chciwość oraz zamiłowanie do pięknych (znaczy dużych i rzadkich) klejnotów siłą napędzającą zarówno mężczyzn jak i kobiety. kolejna klasyczna przygodówka dla młodzieży, którą przeczytałam z fascynacją.

Bezwzględność i chciwość oraz zamiłowanie do pięknych (znaczy dużych i rzadkich) klejnotów siłą napędzającą zarówno mężczyzn jak i kobiety. kolejna klasyczna przygodówka dla młodzieży, którą przeczytałam z fascynacją.

Czytałam z wielkim zaciekawieniem. Krótkie opowiadanie pokazuje ile w człowieku może kryć się chciwości. Polecam każdemu.

Czytałam z wielkim zaciekawieniem. Krótkie opowiadanie pokazuje ile w człowieku może kryć się chciwości. Polecam każdemu.

Po trupach do celu...

Tak w skrócie można opisać przedstawioną historię, spisaną przez Stevensona w czterech krótkich opowiadaniach. Każda z części przedstawia kolejne losy Diamentu Radży, który często przypadkowo przechodził z rąk do rąk, symbolizując władzę, bogactwo, wysoki status społeczny, a dla niektórych będący zwykłą pamiątką po ukochanej. Bardzo spodobał mi się styl opowieści i to, że każda z historii mimo, że miała swoich bohaterów i swój oddzielny wątek, razem jako całość tworzyła jedną zgraną i dobrze poprowadzoną historię.

Urzekł mnie fragment trzeciej części, w której Francis Scrymgeour wychodzi z teatru. Emocje, które towarzyszyły bohaterowi tak zostały opisane przez autora, że czułam jakbym stała tam obok i widziała go na żywo. Żałuję tylko, że mało został rozwinięty wątek Lady Vandeleur z pierwszej części. Czułam troszeczkę niedosyt, chciałam wiedzieć, jakie uczucia żywiła do Harrego i czy chęć spiskowania przeciwko mężowi była jedyną intencją w przekazaniu Harremu tak wyjątkowego prezentu?

Mimo niedokończonych losów niektórych z bohaterów, polecam „Diament Radży”, szczególnie miłośnikom powieści przygodowych. Mi oprócz samej historii spodobał się język, jakim powiastka została napisana. Jestem ciekawa, czy adaptacja książki, nakręcona przez polskiego reżysera Sylwestra Chęcińskiego z 1971 roku również tak samo emocjonująco przekonałaby mnie do siebie. Nie omieszkam tego sprawdzić.

Po trupach do celu...

Tak w skrócie można opisać przedstawioną historię, spisaną przez Stevensona w czterech krótkich opowiadaniach. Każda z części przedstawia kolejne losy Diamentu Radży, który często przypadkowo przechodził z rąk do rąk, symbolizując władzę, bogactwo, wysoki status społeczny, a dla niektórych będący zwykłą pamiątką po ukochanej. Bardzo spodobał mi się...