Zastanawia mnie tak książka. Z jednej strony (ustami bohaterów) autor stawia ważne problemy i stara sie na nie odpowiedzieć lub choćby je zarysować. Z drugiej strony w warstwie fabularnej tkwi w jej najbardziej ogólnym sensie dość gruby surrealizm i tutaj ogólna interpretacja całości jest problematyczna.
No i nie wiem. Czy jest jakieś tego w miarę racjonalne wytłumaczenie czy to po prostu majak senny. Czy całe zwieńczenie historii to coś co można jakos sensownie zinterpretować coś czy po prostu czy Deus ex machina....

Zastanawia mnie tak książka. Z jednej strony (ustami bohaterów) autor stawia ważne problemy i stara sie na nie odpowiedzieć lub choćby je zarysować. Z drugiej strony w warstwie fabularnej tkwi w jej najbardziej ogólnym sensie dość gruby surrealizm i tutaj ogólna interpretacja całości jest problematyczna.
No i nie wiem. Czy jest jakieś tego w miarę racjonalne wytłumaczenie...

Książka znakomita,idealnie trafiła w mój gust.Gdybym miał jednym zdaniem określić jej styl,powiedział bym,że oddaje swą atmosferą , style trzech wielkich pisarzy : F.Dostojewskiego,F.Kafki i S.Lema.
Z Dostojewskiego znajdziemy w niej: rosyjskiego ducha , mroczność i napięcie,z Kafki :dużą dawkę surrealistycznych zjawisk,płynnie przeplatających się z rzeczywistością,przechodząc w nią niekiedy niemal niezauważalnie,zaś z Lema :fantastyczność zjawisk,głębię myśli i tajemniczość. Wielkim atutem książki jest ukazanie głównego bohatera oraz jego wewnętrzną ewolucję osobowościową ,w kontekście wykonywanych przez niego zawodów ,począwszy od śmieciarza,poprzez redaktora gazety,skończywszy na stanowisku czegoś w rodzaju ministra.Strugaccy w doskonały sposób pokazali jak władza wpływa na człowieka , jak bardzo może kształtować jego postawę ,częstokroć prowadząc do zmiany poglądów o sto osiemdziesiąt stopni.Dodatkowym ,niebagatelnym walorem książki,są postacie bohaterów,doskonale w sposób szczegółowy,barwny i plastyczny scharakteryzowane.Postacie mające wyraźny,odmienny od pozostałych styl,dzięki czemu są wyraziste i niebanalne,nie zlewają się w jedną masę,dzięki czemu łatwo i płynnie przechodzi się od jednego bohatera do drugiego,bez potrzeby zastanawiania się z kim mamy do czynienia.Czytając wnikliwie,możemy doszukać się wielu aluzji i odniesień (oczywiście dobrze zakamuflowanych),do mrocznej rzeczywistości ZSRR i czasów w których to Strugackim przyszło tworzyć.Powyższa książka to wielkie pisarstwo,stojące na najwyższym poziomie, nie należy do kategorii :łatwych,lekkich i przyjemnych,dzięki czemu, nie zapomnimy go po dwóch dniach,jak to na ogół bywa w wielu przypadkach z lekturami łatwymi,lekkimi i przyjemnymi ,oczywiście również potrzebnymi , mającymi swoje walory czysto rozrywkowe a co za tym idzie ,odprężające. Polecam

Książka znakomita,idealnie trafiła w mój gust.Gdybym miał jednym zdaniem określić jej styl,powiedział bym,że oddaje swą atmosferą , style trzech wielkich pisarzy : F.Dostojewskiego,F.Kafki i S.Lema.
Z Dostojewskiego znajdziemy w niej: rosyjskiego ducha , mroczność i napięcie,z Kafki :dużą dawkę surrealistycznych zjawisk,płynnie przeplatających się z...

Powiem tak - ja zwykle nie rozumiem Strugackich. Ale tego ni cholery nie rozumiem. I o ile na początku miałam jakąś koncepcję o czym to i po co to (a klimat miasta był całkiem ciekawy i duszny),tak od pewnego momentu - ni w ząb. I to chyba po raz pierwszy tak bardzo się rozstrzeliłam ze Strugackimi.

Ciekawostka, w pożyczonym wydaniu był w pewnym momencie chaos w kartkach, że po stronie 320 nagle następowała 336 i tak kilka razy.

Powiem tak - ja zwykle nie rozumiem Strugackich. Ale tego ni cholery nie rozumiem. I o ile na początku miałam jakąś koncepcję o czym to i po co to (a klimat miasta był całkiem ciekawy i duszny),tak od pewnego momentu - ni w ząb. I to chyba po raz pierwszy tak bardzo się rozstrzeliłam ze Strugackimi.

Ciekawostka, w pożyczonym wydaniu był w pewnym momencie chaos w kartkach,...

Strugaccy zaintrygowali mnie książkami „Przenicowany świat” oraz „Żuk w mrowisku”. Może nie były rewelacyjne ale dobrze się je czytało i mile je wspominam.
Tym razem miałem bardzo mieszane odczucia i duży problem z oceną.
Plusy:
- oryginalny pomysł na fabułę i tzw. Eksperyment;
- element Eksperymentu polegający na ciągłej zamianie zawodów w drodze losowania w stałym cyklu;
- inni to mają lepiej, więc spróbuj czy na pewno;
- dobrze wykreowana postać Andrzeja Woronina;
- pokazanie zmian zachodzących w głównym bohaterze;
- mieszanka postaci różnych narodowości, wyznań, poziomu inteligencji;
- dążenie do poznania czym jest Eksperyment i jaki jest jego cel;
- ciekawa koncepcja „prawa do pracy”;
- niejednoznaczne zakończenie, jednak nie do końca mnie satysfakcjonuje.
Minusy:
- wchodzenie w aspekty polityczne, dla mnie nuda;
- trochę za dużo filozofii, ideologii, socjalizmu, komunizmu;
- akcja, a zasadniczo brak akcji powoduje, że czyta się jakoś tak „smętnie”.
Ogółem książka taka sobie, bez rewelacji.

Strugaccy zaintrygowali mnie książkami „Przenicowany świat” oraz „Żuk w mrowisku”. Może nie były rewelacyjne ale dobrze się je czytało i mile je wspominam.
Tym razem miałem bardzo mieszane odczucia i duży problem z oceną.
Plusy:
- oryginalny pomysł na fabułę i tzw. Eksperyment;
- element Eksperymentu polegający na ciągłej zamianie zawodów w drodze losowania w stałym...

Książka na pewno godna polecenia dla tych, którzy cenią sobie kawałek dającej do myślenia lektury. Wielki eksperyment i tytułowe miasto w moim odczuciu jest odniesieniem do budowania komunizmu, dla którego władze nie szczędziły sił swoich obywateli. W praktyce wychodziło to różnie, co doskonale pokazuje opowieść Strugackich. Główny bohater, Andrzej Woronin, który z początku jest zapalonym ideowcem i poświęca się dogłębnie wyższemu celowi, wraz z biegiem czasu i zmianami profesji sam przechodzi wewnętrzną przemianę. A wszystko w imię czego? Książka nie daje jednoznacznej odpowiedzi, za to pozostawia pole do własnych przemyśleń. I za to ją cenię.

Książka na pewno godna polecenia dla tych, którzy cenią sobie kawałek dającej do myślenia lektury. Wielki eksperyment i tytułowe miasto w moim odczuciu jest odniesieniem do budowania komunizmu, dla którego władze nie szczędziły sił swoich obywateli. W praktyce wychodziło to różnie, co doskonale pokazuje opowieść Strugackich. Główny bohater, Andrzej Woronin, który z początku...

Ciężki odjazd, porównywalny do "Ślimaka na zboczu" (choć książka zupełnie inna). Ciekawa i pokręcona fabuła, niejednoznaczne zakończenie, świetnie - co u Strugackich cenię najbardziej - zarysowane postacie głównych bohaterów. W zasadzie nie mam się czego czepiać. Wyborna rzecz, choć momentami dość ciężka.

Ciężki odjazd, porównywalny do "Ślimaka na zboczu" (choć książka zupełnie inna). Ciekawa i pokręcona fabuła, niejednoznaczne zakończenie, świetnie - co u Strugackich cenię najbardziej - zarysowane postacie głównych bohaterów. W zasadzie nie mam się czego czepiać. Wyborna rzecz, choć momentami dość ciężka.

Słowiańska, rosyjska, inna. Gęsty świat przedstawiony, duszny świat, siermiężny, jakby niedoboru, niemożności, niedopowiedzenia. Dla mnie zbyt męcząca,zbyt filozoficzna, zbyt ideologiczna - czuje się miejscami (ja czułam-może tak subiektywnie) "atmosferę Związku Radzieckiego i budowy socjalizmu", a jednak chce się przeczytać do końca. Główny bohater miota się, stara się zaczerpnąć oddech, czasami mu się to udaje, lub wydaje mu się, że mu się udaje. Atmosfera przytłoczenia, dziwnego snu przenosi się na czytelnika. Lektura nie prosta, przygnębiająca, ale ciekawa.

Słowiańska, rosyjska, inna. Gęsty świat przedstawiony, duszny świat, siermiężny, jakby niedoboru, niemożności, niedopowiedzenia. Dla mnie zbyt męcząca,zbyt filozoficzna, zbyt ideologiczna - czuje się miejscami (ja czułam-może tak subiektywnie) "atmosferę Związku Radzieckiego i budowy socjalizmu", a jednak chce się przeczytać do końca. Główny bohater miota się, stara się...

Książka to cała ogromna powieść na której podstawie można by nakręcić serial telewizyjny. Nie jest jakaś wybitna i nie jest zła. Siadając do lektury dłuższych fragmentów można odnieść wrażenie, że za każdym razem czyta się co innego

Książka to cała ogromna powieść na której podstawie można by nakręcić serial telewizyjny. Nie jest jakaś wybitna i nie jest zła. Siadając do lektury dłuższych fragmentów można odnieść wrażenie, że za każdym razem czyta się co innego

Bracia Strugaccy - fachowcy w swojej dziedzinie, jednakowoż tym razem nie mogę określić książki jako rewelacyjna. Dużo, dużo filozofii, a akcja bardzo kuleje. Zwłaszcza pod koniec książki.

Bracia Strugaccy - fachowcy w swojej dziedzinie, jednakowoż tym razem nie mogę określić książki jako rewelacyjna. Dużo, dużo filozofii, a akcja bardzo kuleje. Zwłaszcza pod koniec książki.

Jedna z najbardziej dojrzałych książek Braci Strugackich.

Jedna z najbardziej dojrzałych książek Braci Strugackich.